Ξεκίνησαν με νεανικό σφρίγος. Ο ένας φιλοδοξούσε να καταλάβει την πρώτη θέση, ο άλλος να νεκραναστήσει τον συνταξιούχο γίγαντα. Υποσχέθηκαν μια προεκλογική περίοδο πλούσια σε συγκρούσεις και θέαμα. Ενα κρεσέντο πολιτικής που μπορεί να μην έριχνε την κυβέρνηση, θα τραυμάτιζε όμως τον αλαζόνα Μητσοτάκη. Τα Τέμπη, οι υποκλοπές, τα μη κρατικά πανεπιστήμια, η ακρίβεια χρησιμοποιήθηκαν ως τακτικά πυρηνικά. Αποδείχθηκαν συμβατικά όπλα παλαιάς τεχνολογίας. Ούτε ο φοιτητόκοσμος ξεσηκώθηκε, εκτός από τη ρουτίνα μερικών καταλήψεων, ούτε τα Τέμπη, παρά τη συναισθηματική φόρτιση, παρήγαγαν πολιτική υπεραξία. Οσο για τις υποκλοπές έχω την εντύπωση ότι ακόμη και ο άμεσα ενδιαφερόμενος, ο Ανδρουλάκης, τις έχει βαρεθεί. Στην ουρά περίμεναν και τα παρελκόμενα. Είναι αυτό που λέμε η δεξιά της Ν.Δ. Αυτοί ανυπομονούσαν να εισπράξουν κάτι από το παγκάρι της φθοράς. Συνεισέφεραν και οι ίδιοι με τον γάμο των ομοφυλοφίλων. Ομως η δημοκρατία είναι και εγωίστρια και πεισματάρα. Δεν φτάνει να θέλεις να την αλλάξεις. Πρέπει να θέλει και η ίδια να αλλάξει. Και οι φιλόπρωτοι αθλητές διεπίστωσαν ότι η φιλοτιμία τους δεν είχε συνεγείρει τα πλήθη. Τελευταίο τους γκάτζετ η τιμή της φέτας. Να θυμίσω απλώς ότι πρόκειται για ευρωεκλογές. Τα σχόλια περιττεύουν.
Θα ξεχνούσα και την αλαζονεία του Μητσοτάκη. Τη μομφή την απευθύνει ένας άνθρωπος που τον γνωρίσαμε πρόσφατα, όμως η αφοπλιστική του ειλικρίνεια μας βοήθησε να τον γνωρίσουμε καλά. Είναι ο κ. Κασσελάκης ο οποίος σε μια κρίση αυτοσυνειδησίας εξομολογήθηκε ότι αν υπήρχε κάποιος καλύτερος απ’ αυτόν για να αναλάβει την ηγεσία της Αριστεράς, ο ίδιος θα τον ακολουθούσε. Ελπίζω να μην μπουν ιδέες στον κ. Σπηλιωτόπουλο. Και καλά ο Κασσελάκης. Εχει τη χάρη του ακαταλόγιστου. Ο Ανδρουλάκης όμως; Ποιους εννοεί όταν λέει ότι η πολιτική τάξη έχει χάσει την αξιοπιστία της; Κρίση αυτοσυνειδησίας κι αυτός. Φαντασθείτε τι έχει να γίνει μετά τα αποτελέσματα. Σε δέκα μέρες θα ψηφίσουμε για να εκλέξουμε τους Ελληνες ευρωβουλευτές. Ξέρουμε ποιες είναι οι απόψεις όσων θα ψηφίσουμε για την ευρωπαϊκή ενοποίηση; Ποιες οι απόψεις τους για την ενιαία εξωτερική πολιτική και τον ευρωπαϊκό στρατό; Και για το μεταναστευτικό; Και δεν αναφέρομαι μόνο στην αντιπολίτευση. Αναφέρομαι και στους ψηφοφόρους της κυβερνητικής παράταξης. Πάντως, απ’ όπου κι αν το πιάσεις η τιμή της φέτας δεν νομίζω ότι θα επηρεάσει το μέλλον της Ευρώπης. Κι ας μας διαβεβαιώνουν όλοι ότι από την ψήφο μας εξαρτάται το μέλλον της. Η δημοκρατία μας έχει παραδοθεί στην κυριαρχία της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Δεν της το επέβαλε κανείς. Το επέλεξε ελεύθερα. Μένει να συνειδητοποιήσει η αντιπολίτευση ότι η δημοκρατία τη χρειάζεται όχι ως γκάτζετ, αλλά ως πολιτική πρόταση.
