Να δώσουμε ένα μεγάλο δίκιο στον πρωθυπουργό που είπε προ ημερών ότι «δεν μπορούμε να ζήσουμε εποχές 2012 και 2015 και να φτάσουμε στα όρια της χρεοκοπίας» (Star, 28.5.2024). Να σημειώσουμε απλώς ότι οι εποχές του 2012 ήταν θλιβερές λόγω της αντιμνημονιακής στάσης που είχε υιοθετήσει –πριν γίνει κυβέρνηση– η παράταξή του. Ολες οι χώρες χρειάστηκαν ένα μνημόνιο για να βγουν από την κρίση και η Ελλάδα τρία. Το τρίτο και αχρείαστο χρεώνεται στον ΣΥΡΙΖΑ, το δεύτερο (κι επίσης αχρείαστο) στη Νέα Δημοκρατία κι άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις.
Να συμφωνήσουμε επίσης και σε άλλα που έχει πει ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης: 1) «οταν προς τα τέλη του 2014 η χώρα φάνηκε να βγαίνει στο ξέφωτο, η επικράτηση του λαϊκισμού την πήγε πίσω. Τώρα ξέρουμε ποιους βαραίνουν οι ευθύνες»· 2) «είχαμε μόνον ένα δυσάρεστο διάλειμμα, το 2015 επικράτησε ο διχαστικός λαϊκισμός, τότε που η Ελλάδα βρέθηκε ένα βήμα πριν από τον γκρεμό, αλλά οι προοδευτικές δυνάμεις αντιστάθηκαν και συνέτριψαν τις δυνάμεις της δημαγωγίας»· 3) «στις 5 Ιουλίου του 2015 διεξαγόταν ένα δημοψήφισμα το οποίο λίγο έλειψε να δώσει τη χαριστική βολή, και μόνο μπροστά στο φάσμα της άτακτης χρεοκοπίας η τότε κυβέρνηση έκανε πίσω»· 4) «ποτέ ξανά δεύτερη φορά στη συμφορά. Καήκαμε το 2015, πάθαμε και μάθαμε».
Το πρόβλημα είναι ότι η πρώτη δήλωση έγινε το 2019, η δεύτερη το 2021, η τρίτη το 2022, η τέταρτη το 2023. Ενδιαμέσως υπήρξαν πολλές άλλες που η Google απαξιοί να τις παραθέσει επειδή τις θεωρεί «παραπλήσια αποτελέσματα».
Βεβαίως το 2015 είναι πολύ νωπό για μια χώρα που 571 χρόνια μετά μνημονεύει την πτώση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αλλά πάλι, κάπου έλεος με το 2015! Το πληρώσαμε, αλλά γκώσαμε. Στο κάτω κάτω της γραφής, ο Ιούλιος εκείνης της φριχτής χρονιάς ήταν απλώς το αποκορύφωμα της μακράς ελληνικής χρεοκοπίας. Προηγήθηκε του δημοψηφίσματος ο αντιμνημονιακός αγώνας της Ν.Δ. 2010-2011, η δημοσιονομική εκτροπή της κυβέρνησης Καραμανλή και πολλές μικρότερες ψηφίδες της χρεοκοπίας που τώρα «παλινορθώνονται». Μπαίνουν πάλι φόροι υπέρ τρίτων με τις «μουσικές ποσοστώσεις» της κ. Λίνας Μενδώνη ή τα άχρηστα πιστοποιητικά πυρασφάλειας ακινήτων που φορτώνει σε χιλιάδες ιδιοκτήτες ο κ. Θοδωρής Σκυλακάκης, προς όφελος των μηχανικών. Μην ξεχάσουμε επίσης την αχρείαστη γραφειοκρατία, όπως είναι οι «άδειες ερασιτεχνικής αλιείας», που καταργήθηκαν με τα μνημόνια και τις επανέφερε ο κ. Λευτέρης Αυγενάκης. Ολοι οι προαναφερθέντες είναι υπουργοί της Ν.Δ. και ουχί του ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεπώς, όλοι θα θυμόμαστε με φρίκη το 2015, αλλά μήπως ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε λίγο και το 2025;
