Στην πολυδιασπασμένη Αριστερά τα σύμβολα παίζουν μεγάλο ρόλο. Είναι η σφραγίδα στην ταυτότητα όλων των εκδοχών της και ως εκ τούτου είναι απαραίτητο να υπάρχει και ο σφραγιδοφύλακας. Αυτός που θα ορίζει ποιος δικαιούται να κάνει χρήση των συμβόλων και να πιστοποιεί τη γνησιότητά τους. Επειδή αμερόληπτος σφραγιδοφύλακας δεν υπάρχει, εξυπακούεται πως ο ίδιος αυτοαναγορεύεται στον αποκλειστικό και γνήσιο εκφραστή όλων των συμβόλων της Αριστεράς. Και στην προκειμένη περίπτωση τον ρόλο αυτόν τον έχει αναλάβει αυτοκλήτως, και αυτοδικαίως θα έλεγα, το ΚΚΕ.
Προχθές πήγε ο Στέφανος Κασσελάκης να καταθέσει τα (ανύπαρκτα) πιστοποιητικά αριστερών φρονημάτων στο μουσείο Μπελογιάννη, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, δημιουργήθηκε και με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Εκεί, λοιπόν, εκφώνησε ένα λογύδριο στη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη, στο οποίο μεταξύ άλλων ανέφερε: «Αγωνίστηκε για τις ιδέες του (σωστό), για την ελευθερία της πατρίδας του (εδώ γελάνε), για τη δικαιοσύνη, για τη δημοκρατία, την ισονομία, την ισοπολιτεία (εδώ ξεκαρδίζονται στα γέλια)». Εννοείται πως δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε το τι εστί Μπελογιάννης, τις «αγαθοεργές» πράξεις του στην Πελοπόννησο και τις λοιπές δραστηριότητές του, γιατί θα κατηγορηθώ ότι ξύνω παλιές πληγές. Και όταν αυτό αφορά την Αριστερά είναι ανεπίτρεπτο. Δεν είναι comme il faut. Φυσικά οι πρώτοι που αντιδρούν σε τέτοια σχόλια είναι κάτι άνευροι φιλελεύθεροι και κάποιες, αταξινόμητες πολιτικά, προσωπικότητες που θέλουν να τα έχουν καλά με όλους.
Πώς είναι δυνατόν ένας υπέρμαχος του ΝΑΤΟ να αποτίνει φόρο τιμής σε αυτόν που εκτελέστηκε, όπως υποστηρίζει το ΚΚΕ, από νατοϊκές σφαίρες;
Η επίσκεψη του Κασσελάκη στο εν λόγω μουσείο προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του ΚΚΕ που, ως ο μοναδικός σφραγιδοφύλακας, με την παρέμβασή του θέλησε να επιβεβαιώσει αυτή την ιδιότητά του και να επαναφέρει τη διασαλευθείσα τάξη. Και εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα με τους κουκουέδες. Πώς συμβιβάζεται η Wall Street με τον Μελιγαλά και τους ασυρμάτους; Πώς είναι δυνατόν ένας υπέρμαχος του ΝΑΤΟ να αποτίνει φόρο τιμής σε αυτόν που εκτελέστηκε, όπως υποστηρίζει το ΚΚΕ, από νατοϊκές σφαίρες; Υπάρχει όντως μια αντίφαση και αυτό ακριβώς επισημαίνουν οι ορθόδοξοι κομμουνιστές. Ο Στέφανος Κασσελάκης, με τη φόρα που πήρε, μπέρδεψε την «Αγια-Σοφιά» της ΑΕΚ με το μουσείο Μπελογιάννη. Πίστεψε πως με την ίδια ευκολία με την οποία πήγε να παρακολουθήσει –αυτός, ο κατά δήλωσή του Παναθηναϊκός– ένα ματς του αιωνίου αντιπάλου, με την ίδια ευκολία και άνευ συνεπειών θα μπορούσε να επισκεφθεί ένα χώρο ιερό για τους Ελληνες κομμουνιστές. Επεσε έξω. Τον περίμενε στη γωνία ο Δ. Κουτσούμπας.
Θα μου πείτε, γιατί ασχολείσαι με την ενδοοικογενειακή αριστερή διαμάχη; Διότι πάντα παρουσίαζε ένα ιστορικό ενδιαφέρον. Τελικά όλη αυτή η αντιπαλότητα συμπυκνωνόταν στην ιδιοκτησία των συμβόλων. Και ο αδιαμφισβήτητος νικητής σε αυτόν τον αγώνα αναδεικνύεται σταθερά το ΚΚΕ. Παλιότερα με τη βοήθεια της ένδοξης Σοβιετίας, τώρα λόγω κεκτημένης ιστορικής ταχύτητας θεωρείται ο νόμιμος κληρονόμος τους.
