Χύνονται ήδη τόνοι από μελάνι (κανονικό και ηλεκτρονικό) με αφορμή τη μεγάλη επιτυχία του Ολυμπιακού, για τον ιδιοφυή Βάσκο προπονητή που κέρδισε δεύτερο σερί ευρωπαϊκό τίτλο, τον Μαροκινό γκολτζή που σκοράρει με τα… μάτια, για τη σχεδόν «μεταφυσική» πορεία της ομάδας από την απόλυτη καταστροφή στον απόλυτο θρίαμβο. Ομως, κι άλλες καλές ποδοσφαιρικές χρονιές ελληνικές ομάδες τα είχαν όλα αυτά, όμως ευρωπαϊκούς τίτλους δεν κέρδιζαν. Περίπου όπως το τραγουδούσε ο Νίκος Πορτοκάλογλου στους «Πρωταθλητές» των Φατμέ στον απόηχο της κατάκτησης του Ευρωμπάσκετ 1987: «Ημασταν πάντοτε παικτάρες, μα δεν αλλάζαμε μπαλιές / ήμασταν πάντοτε ψυχάρες, μα δεν πιστεύαμε ποτέ».
Τι συνέβη τώρα και γράφτηκε Ιστορία; Αν υπήρχε κάτι πραγματικά μεταφυσικό στο φετινό παραμύθι του Ολυμπιακού, αυτό ήταν η προγραμματισμένη διεξαγωγή του φετινού τελικού του Conference League στην Ελλάδα, στην Αθήνα, στην «Opap Arena». Και για να φτάσουμε στο βράδυ της Τετάρτης θα πρέπει, νομίζω, να γυρίσουμε σε ένα άλλο βράδυ, σχεδόν 20 μήνες πίσω, στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2022, όταν εγκαινιάστηκε το νέο γήπεδο της ΑΕΚ.
Η συμβολή των υποδομών σε επιτυχίες, όπως αυτή του Ολυμπιακού, υποτιμάται διαρκώς στην Ελλάδα.
Τι συμβαίνει τότε; Η ΑΕΚ, σχεδόν αυτόματα, από κομπάρσος γίνεται πρωταγωνίστρια. Το νέο γήπεδο δίνει φτερά στους παίκτες, λειτουργεί σαν μικρός πυρηνικός ποδοσφαιρικός αντιδραστήρας. Από κοντά Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ ανεβάζουν εξίσου ταχύτητα. Ο σχεδόν μόνιμος πρωταθλητής Ολυμπιακός αισθάνεται ξαφνικά απειλούμενος. Αρκεί να συγκρίνουμε δύο διαδοχικές σεζόν: την περίοδο 2021-22 ο Ολυμπιακός κερδίζει το πρωτάθλημα με 19 βαθμούς διαφορά (η ΑΕΚ κατατάσσεται πέμπτη με… 27 βαθμούς λιγότερους). Με τα εγκαίνια της «Opap Arena» η μεταμόρφωση της ΑΕΚ είναι τόσο απόλυτη, που χρίζεται πρωταθλήτρια με δέκα ολόκληρους βαθμούς μπροστά από τον τρίτο, πλέον, Ολυμπιακό. Από τους μείον 27 στους συν 10 μέσα σε 12 μήνες, δεν είναι εκπληκτικό;
Στην πραγματικότητα παρακολουθούμε ένα νέο πρωτάθλημα. Περίπου τέσσερις ισάξιες ομάδες διεκδικούν τον τίτλο μέχρι τέλους. Φέτος τον κερδίζει ο ΠΑΟΚ και ο τρίτος Ολυμπιακός, που έχει αλλάξει τρεις φορές προπονητή γιατί βλέπει να χάνει έδαφος σε όλα τα εσωτερικά μέτωπα, έχει δυναμώσει τόσο πολύ που κερδίζει ευρωπαϊκό τελικό! Κι ο τελικός γίνεται στο γήπεδο που ήταν η απαρχή του τέλους της κυριαρχίας του. Θα είχε φτάσει εδώ που έφτασε ο Ολυμπιακός αν έπαιζε ακόμη σε ένα προβλέψιμο πρωτάθλημα; Θα είχε φτάσει έως εδώ αν ένας από τους βασικούς του ανταγωνιστές δεν είχε «μεγαλώσει» τόσο πολύ, που τον υποχρέωσαν σε διαρκείς βελτιωτικές κινήσεις; Και θα ήταν ποτέ η πρόκληση συμμετοχής σε έναν ευρωπαϊκό τελικό ελκυστικότερη από την προοπτική διεξαγωγής του στην έδρα ενός εγχώριου αντιπάλου; Επιμύθιο; Φτιάξτε γήπεδα· ανθρώπινα στάδια για κανονικούς ανθρώπους και οικογένειες. Είναι το καλύτερο αντίδοτο για τη βία, μεγαλώνουν τις ομάδες, ενθαρρύνουν τον ανταγωνισμό, δίνουν τίτλους και κάνουν μερικές χιλιάδες συνανθρώπων μας ευτυχισμένους.
