Ποια είναι η υπερφυσική δύναμη που επιτρέπει στον Ντόναλντ Τραμπ να μην πτοείται από αποκαλύψεις για πράξεις που θα κατέστρεφαν την καριέρα οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου, πόσο μάλλον κάποιου που διεκδικεί το ανώτατο αξίωμα της χώρας του; Πώς είναι δυνατόν ο Τραμπ να είναι ο πρώτος πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ που καταδικάζεται για έγκλημα και ουδείς να μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να επανέλθει στην εξουσία; Η τυπική απάντηση είναι ότι το Σύνταγμα των ΗΠΑ δεν αποκλείει κατάδικο (και ας είναι φυλακισμένος) από το να εκλεγεί πρόεδρος της χώρας. Είτε από παράλειψη, είτε επειδή σκέφθηκαν ότι η λαϊκή ετυμηγορία είναι ισχυρότερη απ’ οποιονδήποτε θεσμό, οι «πατέρες-ιδρυτές» των ΗΠΑ δεν προέβλεψαν τη σημερινή απειλή στην πορεία και τη συνοχή της χώρας. Γιατί, όμως, ακόμη τώρα η πολιτεία και οι πολίτες αδυνατούν να εμποδίσουν νέα εκλογή Τραμπ;
Για να παραμένει τόσο ισχυρός, ώστε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα να του έχει παραδοθεί αμαχητί, προφανώς ο Τραμπ εκφράζει μια ανάγκη μεγάλου μέρους των πολιτών για εκπροσώπηση, ενώ εξασφαλίζει μεγαλύτερη επιρροή σε ομάδες συμφερόντων. Την ίδια ώρα χειραγωγεί τη μάζα και πουλάει τη δύναμη που αυτή του δίνει σε πλούσιους χρηματοδότες. Προσφάτως αποκαλύφθηκε ότι υποσχέθηκε σε επικεφαλής πετρελαϊκών εταιρειών πως αν του δωρίσουν ένα δισ. δολάρια για την προεκλογική εκστρατεία του, αυτός θα καταργήσει κανόνες που περιορίζουν τις δραστηριότητές τους, εάν εκλεγεί. Αυτό δεν σήκωσε κανένα κύμα αντιδράσεων. Η επιτυχία του Τραμπ είναι ότι ουδείς περιμένει καλύτερα απ’ αυτόν. Εχει καταφέρει να ικανοποιεί τους οπαδούς με ένα μείγμα υποσχέσεων προς αυτούς και απειλών εναντίον διαφόρων εχθρών. Παλαιότερα η μισαλλοδοξία του θα οδηγούσε στην περιθωριοποίησή του, όμως σήμερα «απελευθερώνει» πολλούς οπαδούς που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Η κοσμοθεωρία του είναι απλή: οι ΗΠΑ είναι η ισχυρότερη, καλύτερη χώρα της Ιστορίας και την ίδια ώρα απειλείται από εχθρούς στο εσωτερικό και το εξωτερικό, ενώ ο ίδιος είναι ο μοναδικός που μπορεί να επαναφέρει το μεγαλείο του έθνους και να κατατροπώσει τους εχθρούς. Και πείθει αρκετούς ότι νοιάζεται γι’ αυτούς. Οσο γραφικά και αν φαίνονται αυτά, είναι μέρος του «εγχειριδίου» κάθε επίδοξου δικτάτορα.
Η σύγκριση του Τραμπ με τον Τζο Μπάιντεν εξηγεί πολλά: οι Δημοκρατικοί έχουν μεγάλες απαιτήσεις από τον πρόεδρο και εύκολα μπορούν να στραφούν εναντίον του, όπως βλέπουμε με αφορμή το αιματοκύλισμα στη Γάζα. Οι οπαδοί του Τραμπ, αντιθέτως, βλέπουν μόνο ότι τους συμφέρει αυτός να βρεθεί πάλι στην εξουσία. Τον υποστηρίζουν χωρίς δισταγμούς. Ο πυρήνας της στήριξης του Τραμπ είναι συμπαγής, του Μπάιντεν υπό συνεχή αμφισβήτηση. Εκεί που κινδυνεύει ο Τραμπ είναι στο ποσοστό ανθρώπων που βλέπουν ότι η κατάργηση ελευθεριών δεν απειλεί μόνο όσους δεν συμπαθούν, αλλά και τους ίδιους. Αυτό είναι αναμφισβήτητο μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου να καταργήσει την ομοσπονδιακή προστασία του δικαιώματος στην άμβλωση (με πλειοψηφία που οφείλεται σε διορισμούς δικαστών από τον Τραμπ). Ενώ ο Τραμπ καμάρωνε για αυτό το «επίτευγμα», το οποίο επιδίωκαν οι ευαγγελιστές χριστιανοί και άλλοι συντηρητικοί ιδεολόγοι, τώρα επιχειρεί να φανεί πιο διαλλακτικός. Κατάλαβε ότι εκεί κινδυνεύει.
Η δικαστική καταδίκη του Τραμπ είναι ιστορικό γεγονός. Για τον ίδιο και τους οπαδούς του, όμως, είναι απλώς ένας σταθμός στον «δρόμο του μαρτυρίου» του, απόδειξη της φαυλότητας των εχθρών του. Ισως αποτρέψει κάποιους από το να ψηφίσουν υπέρ του. Αυτό που θα τον σταματήσει, όμως, είναι εάν η πλειοψηφία καταλάβει το μέγεθος της απειλής που αποτελεί για την ελευθερία και την ευημερία ολοένα και περισσότερων πολιτών.
