Στην τούρλα των ευρωτρεχαμάτων και των αρχηγικών περιοδειών l (από τις όχθες του Εβρου και του Αχέροντα ώς τη Δυτική Οχθη του Ιορδάνη) l λίγοι άκουσαν και λιγότεροι έδωσαν σημασία σ’ ένα «μήνυμα» το οποίο θα έπρεπε να μεταδίδεται συνέχεια από τα τηλεράδια τον τελευταίο μήνα, τουλάχιστον, της προεκλογικής περιόδου: l
«Η αφισοκόλληση είναι μια παθογένεια της Μεταπολίτευσης. l Η αφισοκόλληση δεν είναι παρά ένα μέσο βίαιης επιβολής του μηνύματος που κάποιοι επιχειρούν να περάσουν στους άλλους χωρίς να το καταφέρνουν και γι’ αυτό τους το επιβάλλουν. l Αυτό έχει όνομα και λέγεται αισθητικός φασισμός. l Μην το ανέχεστε πλέον». l
Οχι, δεν το είπε ο Χαρδαλιάς ούτε –φυσικά– ο Δούκας. l Το είπε ο κοσμήτωρ της Νομικής του Αριστοτελείου Παναγιώτης Γκλαβίνης, βλέποντας την κατάντια της σχολής του από τις αφίσες που κόλλησαν παντού στους χώρους της τα γνωστά κολλητήρια, γεννήματα καραγκιοζικών κομμάτων κι αποκομμάτων. l (Πολλά από τα οποία είναι και οι ρυπαντές τοίχων και στύλων στους μεγάλους ιδίως δρόμους ενόψει ευρωεκλογών). l Αυτό όμως που έχει εδώ σημασία είναι το εξής: l Οσο θυμάμαι, και θυμάμαι επί του προκειμένου πολύ καλά, κανείς μα κανείς πρύτανης ή κοσμήτορας, 50 χρόνια τώρα, δεν βρέθηκε να πει ευθέως και να ονοματίσει επακριβώς το άθλιο φαινόμενο, l το μοναδικό στον παγκόσμιο χάρτη των πανεπιστημίων: l την ασύδοτη και παντελώς ανεξέλεγκτη ρύπανση των χώρων των ελληνικών πανεπιστημίων από αυτούς ακριβώς που στην ουσία κάνουν κουμάντο σ’ αυτά τα, και καλά «αυτόνομα» και «αυτοδιοίκητα», ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. l Ο πρώτος και ο μόνος. l Και το όνομα αυτού Παναγιώτης Γκλαβίνης. l
Η γυφτιά της Αθήνας με όλα αυτά τα «γκράφιτι», τα συνθήματα, τις πάσης φύσεως μουντζαλιές και «καλλιτεχνίες» στους τοίχους κέντρου και περιχώρων έχει αρχίσει, όπως ήταν επόμενο, να ξεβάφει l –ή μάλλον: να βάφει, για την ακρίβεια και την κυριολεξία– l και τους χώρους και συρμούς του μετρό· l που μέχρι πρότινος παρέμενε το μόνο σώο και ακόμα ανέγγιχτο από τη γενικευμένη περιφρόνηση και κακοποίηση του δημόσιου χώρου και όσων αυτός περιέχει l – κινητών (συρμοί, λεωφορεία κ.λπ.) και ακινήτων (ανδριάντες, μνημεία, στήλες ιστορικής μνήμης, πλατείες κ.λπ.). l Ηδη όμως είναι φανερή η κάθοδος βανδάλων και στο μετρό. l Τεράστιες μουντζαλιές κι ακατανόητες, στους τοίχους διαδρόμων του, αλλά και στα παράθυρα πολλών βαγονιών του l – ξυσμένες στο τζάμι εκεί για να μην μπορεί να τις εξαλείψει τυχόν φροντίδα. l Που δεν φαίνεται να συντρέχει, εδώ που τα λέμε. l Το «ράγισμα» και του Μετρό, ως οργανισμού γενικότερα, άρχισε ήδη από τους καιρούς που προήδρευε εκεί το γνωστό ανεμομυλόπουλο l (το οποίο, αποτυχόν εν παντί όπου προσπάθησε να το ενθέσει η συριζαϊκή ευνοιοκρατία, φαίνεται να έχει αποσυρθεί από το προσκήνιο) l αλλά αυτό το ράγισμα δεν έχει ακόμη αντιμετωπιστεί από τη νυν διοίκηση. l Αυτό τουλάχιστον δείχνουν, πέρα από την α λα ΗΣΑΠ ρύπανση που έχει αρχίσει να εμφανίζεται σε χώρους και βαγόνια του, και οι συχνότατες πια δυσλειτουργίες του μετρό· l τις οποίες προκαλεί κυρίως η εισβολή και της συνδικαλαρίας εκεί. l
Κάποιος ας του το θυμίσει: l εκτός από τους τρομοκράτες υπάρχουν και οι φαυλοκράτες. l Σε ποια πτέρυγα των φαυλοκρατών, στους ακραίους ή τους μη ακραίους, θα προτιμούσε ο Αρης Σπηλιωτόπουλος να τον κατατάξουμε; l Στο τσακ των εκλογών του 2009, την τελευταία μέρα της κυβέρνησης Καραμανλή του «Καταλληλότερου» και της δικής του θητείας ως υπουργού Παιδείας l –άμοιρο υπουργείο, και ποιον δεν έχεις υποστεί– l ίδρυσε πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδος με έδρα το Αγρίνιο. l Η χώρα ναυαγούσε κι αυτός την πασαβιόλα του. l Ακραίος ή μη, φαυλοκράτης. l Αγριννίιου δε.
