Στην αρχή μπορεί και να τον είδαν σαν δώρο. Καλύτερα να έχεις απέναντί σου τον Κασσελάκη παρά τον Τσίπρα. Μπορεί ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να ήταν πρόσωπο άφθαρτο και αδοκίμαστο. Μπορεί να τραβούσε την προσοχή. Δεν μπορούσε, όμως, να εμπνεύσει εμπιστοσύνη, ιδίως σε εκείνο το μέρος του εκλογικού σώματος που επιλέγει τη Ν.Δ. ως μονόδρομο σταθερότητας.
Η παρδαλή παρουσία του Κασσελάκη εγγυόταν έτσι στη Ν.Δ. το μονοπώλιο της κυβερνησιμότητας. Ο εκλογές της επόμενης Κυριακής, όμως, δεν είναι τόσο «σοβαρές». Δεν κρίνεται η κυβέρνηση. Ο ψηφοφόρος έχει την πολυτέλεια της παραλίας ή της ελαφρότητας.
Παράλληλα, στους εννιά μήνες που μεσολάβησαν από την εκλογή Κασσελάκη, έχει φανεί ότι δεν υπάρχει αρνητική δημοσιότητα. Οσες φορές κι αν έχει πιαστεί αδιάβαστος, όσες φορές κι αν έχει εκτεθεί από υπερβολικούς θεατρινισμούς, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει κατορθώσει να επιβάλει παντού την εικόνα του. Η «πλακίτσα» –που του καταλογίζει ο Ακης Σκέρτσος– πουλάει. Η «τρελίτσα» κάνει νούμερα.
Αυτή η ασύμμετρη μιντιακή απήχηση εξηγεί ώς ένα βαθμό και γιατί ο συνήθως μετρημένος Σκέρτσος επιλέγει με αλλεπάλληλες, μακροσκελείς αναρτήσεις, σε ύφος ασυγκράτητου hater του μεσονυκτίου, να αποδομήσει κατά τα τελευταία εικοσιτετράωρα τον Κασσελάκη. Από την παγερή περιφρόνηση, η Ν.Δ. περνάει, κυρίως διά του υπουργού Επικρατείας και διά του πρωθυπουργού, στην προσωπική επίθεση, για την περιουσιακή κατάσταση αλλά και το lifestyle του αντιπάλου.
Τι κάνεις όταν η «τρελίτσα» του αντιπάλου πουλάει;
Σε μια αναμέτρηση που έμελλε να περάσει σχεδόν απαρατήρητη, η Ν.Δ. συνειδητοποίησε όψιμα ότι χρειαζόταν έναν αντίπαλο. Σκιαγραφεί τώρα αυτόν τον αντίπαλο όχι μόνο με τις υφολογικές ιδιαιτερότητες που τον κάνουν να ξεχωρίζει. Επιχειρεί να τον ορίσει και ως συνεχιστή της λαϊκιστικής ανευθυνότητας του ΣΥΡΙΖΑ – λέγοντας ότι αυτά που προτείνει κοστίζουν 45 δισ. Και μας οδηγούν ξανά στη χρεοκοπία.
Η Ν.Δ. –δηλαδή το Μαξίμου– φαίνεται έτσι να σκηνοθετεί για τον εαυτό της τον ανταγωνισμό που χρειάζεται προκειμένου να καταστήσει ελκυστικό το εκλογικό της προϊόν – με το σκεπτικό ότι θα την επανακαταξιώσει ως υπεύθυνη η ανευθυνότητα του άλλου.
Η αντιπολίτευση κατά του Κασσελάκη προκύπτει και από μια αντικειμενική ανάγκη: το θετικό της μήνυμα η Ν.Δ. το έχει εξαντλήσει. Ακόμη κι αν έχει κύρος, δεν του απέμεινε σαγήνη. Πόσες φορές μπορείς να συγκινήσεις, προβάλλοντας ότι σκοπός της δεύτερης τετραετίας είναι «να γίνουμε Ευρώπη» στην υγεία, στη Δικαιοσύνη και στην εκπαίδευση; Σε πόσες κάλπες μπορεί να εξαργυρωθεί αυτό το προγραμματικό «συνάλλαγμα» μέσα σε μόλις δώδεκα μήνες;
Η «ανακάλυψη» του Κασσελάκη χρησιμεύει ως αντίδοτο στην επικίνδυνη εκλογική ανία. Μια γερή δόση από την παλιά δαιμονολογία μπορεί κάποιον να ταρακουνήσει. Το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» ως ένεση αδρεναλίνης.
