Δεν μάθαμε πολλά για το «πόθεν» του κ. Στέφανου Κασσελάκη. Για την ακρίβεια, είδαμε όσα ακριβώς προκύπτουν ετησίως (και με διετή καθυστέρηση) για τα «έσχες» των άλλων 15.000 πολιτικών (βουλευτές μετά συζύγων, αιρετοί κ.λπ.), δηλαδή όσα χρειάζονται για να γίνεται το διαχρονικό νταβαντούρι: πόσα σπίτια έχει ο ένας, ποιος είναι ο πλουσιότερος βουλευτής, ποιος ο φτωχότερος και άλλα τέτοια τερπνά.
Οι δηλώσεις των πολιτικών είναι το ένα σκέλος του προβλήματος. Το άλλο είναι ότι ο συνολικός αριθμός των υπόχρεων για υποβολή «πόθεν έσχες» έφτασε πέρυσι τα 300.000 άτομα! Αυτό που ξεκίνησε με τον νόμο 4351/1964 (όταν οι βουλευτές αποφάσισαν να δημοσιοποιούν οικειοθελώς την προσωπική τους περιουσία για την «προστασία της τιμής του πολιτικού κόσμου της χώρας») επεκτάθηκε, ξαναδιευρύνθηκε και επανεπεκτάθηκε έτσι ώστε σήμερα υποχρεούνται να υποβάλουν δήλωση ακόμη και όσοι δεν διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα (π.χ. δημοσιογράφοι, «βασικοί μέτοχοι, διοικητικά και διευθυντικά στελέχη των επιχειρήσεων με έδρα στην ελληνική επικράτεια ή αντιπρόσωποι εταιρειών οι οποίες έχουν συνάψει συμβάσεις με το ελληνικό Δημόσιο το αντικείμενο των οποίων ξεπερνάει τις 150.000 ευρώ») μέχρι και οι εκπρόσωποι των Ενώσεων Συλλόγων Γονέων στις σχολικές επιτροπές των δήμων!
Φυσικά, είναι αδύνατον να ελεγχθούν 300.000 δηλώσεις (μαζί με τα συμπαρομαρτούντα δικαιολογητικά), κάτι που πιστοποιείται από το γεγονός ότι ουδέποτε αποκαλύφθηκε παράνομος πλουτισμός από αυτές. Αντιθέτως, υπήρξαν σκάνδαλα χρηματισμού πολιτικών αφού είχαν περάσει με «άριστα 10΄» τη διαδικασία «πόθεν έσχες». Μάθαμε ότι δημοσιογράφος, υπόχρεος σε δήλωση, είχε 12 ακίνητα στις πιο πολυτελείς περιοχές του πλανήτη. Το μάθαμε από τη διαθήκη του και όχι από το «πόθεν έσχες».
Αλλά ακόμη και όταν ο έλεγχος αποκαλύπτει κάτι, τα ευρήματα πνίγονται στο μαύρο σκοτάδι. Στην έκθεση πεπραγμένων της Επιτροπής Ελέγχου της Βουλής 2023, διαβάζουμε ότι «ελέγχθηκαν 18 κόμματα, σε 8 εκ των οποίων διαπιστώθηκαν παραβάσεις. Από αυτά, σε 7 προτάθηκαν ποινές, ενώ σε 1 αποφασίστηκε να σταλεί επιστολή συμμόρφωσης». Ποια κόμματα έκαναν τις παραβάσεις; Τι παραβάσεις ήταν; Τι ποινές προτάθηκαν; Τι απέγιναν αυτές; Εχουμε μια έκθεση 23 σελίδων, όπου όλα είναι λάδι κι από τηγανίτα τίποτε. Ετσι, διαιωνίζεται η αδιαφάνεια: από το 2018 και μετά, κάθε χρόνο η συγκεκριμένη επιτροπή προτείνει ποινές για 4-9 κόμματα. Και μετά σιωπή…
Επομένως, πρέπει να πούμε «μπράβο» στον κ. Κασσελάκη. Πήρε μια ερασιτεχνική παράσταση της δημόσιας ζωής και την ανέβασε στο Μπροντγουέι της πολιτικής, δηλαδή στις προεκλογικές πλατείες.
