Κακό δεν είναι να είσαι χρηματιστής. Απεναντίας! Επίσης δεν είναι κακό να είσαι πλούσιος και αριστερός. Αν όλοι οι πλούσιοι ήταν δεξιοί και όλοι οι φτωχοί αριστεροί, το πρόβλημα εξουσίας στον πλανήτη θα είχε λυθεί. Μου φαίνεται όμως λίγο προβληματικό να είναι κάποιος πραγματικά πλούσιος και να ηγείται κόμματος της Αριστεράς και μάλιστα της ριζοσπαστικής, διότι παραβιάζονται έτσι κώδικες ιδεολογικής και πολιτικής δεοντολογίας, ιστορικά κατοχυρωμένοι και τίθεται σε δοκιμασία η σχέση του ηγέτη με τη βάση του κόμματος.
Εκ της κοσμοθεωρίας της η Αριστερά απευθύνεται στα πιο φτωχά και αδικημένα κοινωνικά στρώματα. Εχοντας δαιμονοποιήσει τον πλούτο, την επιτυχία και ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, είναι προφανές πως βρίσκεται σε αδιέξοδο όταν καλείται να εντάξει στους κόλπους της μεγαλοαστούς «ταξικούς αποστάτες», πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται να τους αναδείξει στα ηγετικά κλιμάκια. Στην Ελλάδα την ηγεσία της Αριστεράς αποτελούσαν ένας κουρέας, ένας καπνεργάτης και τα επαγγελματικά στελέχη, οι επαγγελματίες της επανάστασης, όπως τους αποκαλούσε ο Στρατής Τσίρκας. Αίφνης προέκυψε στέλεχος της Wall Street το οποίο δεν τοποθετήθηκε με κοπτάτσια στην ηγεσία της –κατά τη γνωστή παλαιοκομμουνιστική έκφραση– αλλά εξελέγη πανηγυρικά κατατροπώνοντας στις εσωκομματικές εκλογές το φερόμενο ως φαβορί.
Για τα στοιχεία του excel του κ. Κασσελάκη υπάρχουν τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα που θα το κάνουν, όμως είναι εντυπωσιακά τα πολλά εξαψήφια και επταψήφια νούμερα.
Τι έγινε; Αλλαξε η κοινωνική σύνθεση της ριζοσπαστικής Αριστεράς και τα πρότυπά της; Ή μήπως ήταν μια πράξη απόγνωσης μετά το ταπεινωτικό 17,5%; Ο,τι και να είναι, φαίνεται πως η συγκεκριμένη επιλογή αποτελεί μια βραδυφλεγή βόμβα της οποίας τις συνέπειες οι φίλοι αυτού του χώρου θα τις βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους. Ομως από την άλλη μεριά, η υποψηφιότητα που ηττήθηκε δεν ενέπνεε και προεξοφλούσε τη στασιμότητα, την μπαγιατίλα και μια ακόμα ήττα. Με την επιλογή Κασσελάκη έριξαν μια χοντρή ζαριά και ό,τι κάτσει. Πάντως, αν κρίνω τη μίζερη πορεία όσων αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ –πιάνουν, δεν πιάνουν το 3%– ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει πολύ καλύτερη τύχη.
Τη Δευτέρα το βράδυ ο Στέφανος Κασσελάκης παρουσίασε urbi et orbi το «πόθεν έσχες». Δεν μπήκα καν στον κόπο να εξετάσω τα στοιχεία του excel –υπάρχουν τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα που θα το κάνουν– όμως εντυπωσιάστηκα από τα πολλά εξαψήφια και επταψήφια νούμερα. Επανερχόμενος στην αρχή του άρθρου, διερωτώμαι κατά πόσον ο ψηφοφόρος της Αριστεράς είναι εξοικειωμένος με τόσο πολλά μηδενικά και κυρίως με το υπόδειγμα που κρύβουν. Πόσο αποδεκτό, για αυτόν τον ιδεολογικοπολιτικό χώρο, είναι το γεγονός πως ο ηγέτης τους, με τη χρηματιστηριακή του δραστηριότητα, έφερε κέρδη στους πελάτες του κοντά στα 50.000.000, κατά δήλωσή του, εισπράττοντας την ανάλογη προμήθεια;
Ενα από τα στοιχήματα που θα παιχθούν το βράδυ των ευρωεκλογών θα είναι και αυτό: αν το κοινωνικό πρότυπο που κομίζει ο Κασσελάκης θα ηγεμονεύσει στη ριζοσπαστική Αριστερά, ώστε στη συνέχεια, ηγεμόνας ων, να ανασυγκροτήσει ιδεολογικά τον χώρο, θρυμματίζοντάς τον.
