Το κλίμα που επικρατεί εν Ελλάδι, τέσσερις ημέρες πριν από τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών, είναι αντίστοιχο ευθέως του ύφους και του χαρακτήρος των ηγετών που συγκροτούν το πολιτικό σύστημα της χώρας μας. Καμία πρόθεση απαξιώσεως –εξυπακούεται– του ελληνικού πολιτικού προσωπικού, αφού ο προαναφερθείς αφορισμός ισχύει σε όλες τις δημοκρατίες της Δύσεως. Τα πρόσωπα που ενεργώς μετέχουν σε έναν αγώνα κατισχύσεως πολιτικής, και όχι οι πάσης φύσεως αρχές και κανονιστικές διαδικασίες, προσδιορίζουν την ποιότητα της πολιτικής.
Αλλα τα εξυμνούμενα εις τη Δύση μεγαλειώδη χαρακτηριστικά της αμερικανικής δημοκρατίας και άλλη η πρακτική τους έκφραση στο πλαίσιο της λυσσαλέας και πρωτογόνου αντιπαραθέσεως των Τζο Μπάιντεν και Ντόναλντ Τραμπ, ενόψει των προεδρικών εκλογών της πρώτης Τρίτης του προσεχούς Νοεμβρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Περί αυτών, όμως, αργότερα.
Επανερχόμενοι στην τοπική σκηνή, η στήλη αυτή δεν πρόκειται να ασχοληθεί με τα πεπραγμένα της κυβερνήσεως και του προέδρου της Ν.Δ. Κυριάκου Μητσοτάκη. Ούτε με των άλλων πολιτικών κομμάτων κατά το παρελθόν – απώτερο ή απολύτως πρόσφατο. Αυτά όλα θα κριθούν από την ετυμηγορία των πολιτών την Κυριακή. Διότι, απλούστατα, ο συντάκτης του κειμένου αυτού δεν διεκδικεί την έδρα επαρχιώτη δημοδιδασκάλου της δεκαετίας του ’50, που φιλοδοξούσε να διαμορφώσει το ήθος των ελληνοπαίδων. Η Ελλάς, ως απολύτως εξαρτώμενη στρατηγικά από τις ΗΠΑ και οικονομικά από την Ε.Ε., είναι απολύτως ασφαλής ή τόσο τουλάχιστον όσο το σύστημα εις το οποίο αυτοβούλως έχει απολύτως ενταχθεί. Η προεκλογική εκστρατεία ήταν στο σύνολό της «βαρετή» και θα ήταν περισσότερο εάν δεν είχε εισβάλει εις την ελληνική πολιτική σκηνή ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης. Homo ignotus et novus –άνδρας άγνωστος και νέος– ονόμαζαν εις την αρχαία Ρώμη τους εισπηδήσαντες στην κεντρική πολιτική σκηνή. Η αναστάτωση υπήρξε αναμενόμενη. Ελληνοαμερικανός, αυτοδημιούργητος, κατάφερε σε ελάχιστο διάστημα να καταστεί ο μείζων στόχος του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου.
Πριν από 60 χρόνια πάνω-κάτω, ο πατήρ Μητσοτάκης σε ομιλία του στα Χανιά, το 1965, χαρακτήριζε έναν άλλον Ελληνα επανακάμψαντα από τις ΗΠΑ πανεπιστημιακό καθηγητή –τον Ανδρέα Παπανδρέου– ως «αερόλιθο εξ Αμερικής», που εντέλει άφησε βαθύτατο το αποτύπωμά του στην ελληνική πολιτική ζωή. Μοιάζει με φάρσα, θα έλεγε κανείς. Τι άλλο θα δούμε πια σε αυτόν τον τόπο.
