Οι επερχόμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι από τις σημαντικότερες στην ιστορία της Ενωσης με κρίσιμες προκλήσεις για το μέλλον, από το μεταναστευτικό, την ευρωπαϊκή άμυνα και τις σχέσεις με την Αμερική και την Κίνα μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη, την κυβερνοασφάλεια, αλλά και τη διαχείριση –σε στρατιωτικό, διπλωματικό, ανθρωπιστικό και οικονομικό επίπεδο– δύο πολέμων με τεράστιες γεωπολιτικές επιπτώσεις,
Είναι προφανώς σημαντικές για όλα τα μέλη της Ε.Ε., αλλά περισσότερο για μια χώρα όπως η Ελλάδα, δεδομένων του μεγέθους, της γεωγραφικής θέσης της και των οφελών, οικονομικών και γεωπολιτικών, που απορρέουν από τη συμμετοχή της στο αποκλειστικό κλαμπ που είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση. Αν και είναι αλήθεια ότι την Κυριακή οι Ελληνες, εντός και εκτός χώρας, δεν εκλέγουν κυβέρνηση, τα αποτελέσματα θα επηρεάσουν καίρια τον τρόπο αντιμετώπισης πολλών θεμάτων που απασχολούν την Ελλάδα.
Πάνω από το 70% των νόμων που διέπουν την καθημερινότητα των απλών Ελλήνων είναι αποτέλεσμα των νομοθετικών διαδικασιών στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο. Σε αυτό το πλαίσιο, έχει σημασία ποιοι θα είναι οι άνθρωποι που θα επιλεγούν ως εκπρόσωποι της χώρας στο νομοθετικό όργανο της Ευρώπης, και αυτό ισχύει για όλα τα κόμματα.
Η εμβάθυνση των ευρωπαϊκών δομών και των δημοκρατικών διαδικασιών και στο πλαίσιο αυτό η ενίσχυση των εξουσιών και του ρόλου του Ευρωκοινοβουλίου προσδίδουν ιδιαίτερη αξία στον ρόλο των 21 Ελλήνων που θα είναι μέλη του.
Ζητούμενο, η εκλογή στο Ευρωκοινοβούλιο των ικανότερων από όλα τα κόμματα και ο συντονισμός δράσεων προς όφελος της χώρας.
Οσο πιο ενημερωμένοι, ικανοί και έμπειροι είναι, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, τόσο το καλύτερο για την Ελλάδα.
Πριν από λίγες ημέρες, σε συζήτηση στο πλαίσιο συνεδρίου περιφερειακής ανάπτυξης στην Πάτρα, ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, και πρώην πρόεδρος του κόμματος, Ευάγγελος Μεϊμαράκης, έφτασε στο σημείο να δηλώσει ευθέως ότι θα ωφελήσει την Ελλάδα εάν ο ΣΥΡΙΖΑ, το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα της χώρας και κύριος αντίπαλος της Ν.Δ., προσχωρήσει στη σοσιαλιστική ομάδα, τη δεύτερη σε αριθμό ευρωβουλευτών (139 έναντι 176 του ΕΛΚ) ώστε να έχει μεγαλύτερη επιρροή στη διαμόρφωση νόμων από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Μέσα από ένα καθαρά εσωκομματικό πρίσμα, θα φανταζόταν κανείς ότι θα συνέφερε την κυβέρνηση ο κύριος αντίπαλός της να παραμείνει στο πιο ανίσχυρο και με μικρότερη επιρροή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (37 έδρες). Και όμως, δεν είναι έτσι. Οσο ισχυρότερη είναι η φωνή της Ελλάδας, σε όλο το ιδεολογικό φάσμα, και πρωτίστως σε ό,τι αφορά τα τρία μεγάλα κόμματα, τόσο το καλύτερο για τη χώρα. Με την ελπίδα, φυσικά, ότι σε θέματα αυξημένου ενδιαφέροντος για τη χώρα θα υπάρχει συνεργασία και συντονισμός κινήσεων μεταξύ όλων των Ελλήνων ευρωβουλευτών.
Ολες οι παραπάνω επισημάνσεις δικαιολογούν αυξημένο ενδιαφέρον και συμμετοχή του εκλογικού σώματος σε αυτές τις ευρωεκλογές. Δυστυχώς, οι ενδείξεις και στα δύο αυτά μέτωπα δεν είναι ενθαρρυντικές.
