Κάποιος θα ψηφίσει κάτι την Κυριακή για «να τιμωρήσει την κυβέρνηση». Παρόλο που την Κυριακή δεν εκλέγουμε κυβέρνηση.
Μια άλλη θα ψηφίσει κάτι άλλο την Κυριακή επειδή την ενοχλεί πάρα πολύ το πόσο ακριβαίνουν τα προϊόντα στο σούπερ μάρκετ.
Μολονότι οι ευρωβουλευτές που επιλέγουμε την Κυριακή έχουν σχεδόν μηδενική αρμοδιότητα πάνω στο θέμα. Ενας άλλος την Κυριακή θα δώσει τον σταυρό του σε έναν ποδοσφαιριστή που πριν από 20 χρόνια του προσέφερε χαρά, κάτι που ελάχιστοι άλλοι άνθρωποι έχουν ποτέ καταφέρει. Κι ας είναι σχετικά γνωστό ότι οι ευρωβουλευτές σχεδόν ποτέ δεν χρειάζεται να παίξουν ποδόσφαιρο στο πλαίσιο των καθηκόντων τους.
Στην τηλεόραση μιλάνε για τα ποσοστά που θα λάβουν τα κόμματα (τα ελληνικά, όχι οι ευρωομάδες στο Ευρωκοινοβούλιο) για να βγάλουν συμπεράσματα και για να υπολογίσουν τις «μετεκλογικές ισορροπίες» και για να κάνουν κουβέντα για το αν θα γίνει ανασχηματισμός και πότε, για το αν θα την «πέσουν» στον Κασσελάκη οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, για το αν η θέση του Ανδρουλάκη στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ τρίζει, και για το πώς μπορεί να μοιάζει μια κεντροαριστερή συμμαχία στο μέλλον. Ολοι κοιτάμε δημοσκοπήσεις και προσπαθούμε να μαντέψουμε τις εκπλήξεις που θα μας επιφυλάσσουν οι Ελληνες και οι Ελληνίδες αυτή τη φορά, για να πέσουμε πάλι από τα σύννεφα, αλλά μόνο σε εντελώς εγχώριο, γηγενές επίπεδο.
Στην πραγματικότητα, τα διακυβεύματα των ευρωεκλογών είναι εντελώς αλλιώτικα από αυτά. Το επόμενο Ευρωκοινοβούλιο, που θα εγκρίνει και την επόμενη Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θα κληθεί να συμμετάσχει στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής για τα επόμενα πέντε χρόνια. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι πολλές και πολλοί μπορεί να αποκοιμήθηκαν διαβάζοντας την προηγούμενη πρόταση. Δεν ξέρω αν έπρεπε να παρεμβάλω κανένα «εξελόφυλλο» με το πόθεν έσχες κανενός nepo baby απ’ το Μαϊάμι ανάμεσα στις λέξεις Ευρωπαϊκή και Επιτροπή για να κρατήσω το ενδιαφέρον. Λάθος μου. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα. Κανένας δεν νοιάζεται για τα πραγματικά διακυβεύματα της συγκεκριμένης εκλογικής διαδικασίας, και προτιμά να σκαρώνει άλλα, πιο συναρπαστικά κι ενδιαφέροντα.
Οπως και να ‘χει, το γεγονός παραμένει ότι μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια θα πρέπει να προχωρήσουν γρήγορα κάποια πολύ σημαντικά πράγματα όπως, μεταξύ άλλων, πρωτοβουλίες για μια ενιαία ευρωπαϊκή άμυνα και εξωτερική πολιτική (μέσα σε έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο ασταθής και σε μια γειτονιά όπου ο κίνδυνος του πολέμου έχει πάψει να είναι απιθανότητα), το θέμα της διεύρυνσης της Ενωσης στα δυτικά Βαλκάνια (ίσως και αλλού) και η μεγάλη πρόκληση της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, δεδομένου ότι η πρώτη ημερομηνία-ορόσημο για τους στόχους της Ε.Ε., το 2030, φτάνει. Ασφαλώς, όλα αυτά είναι πολύ βαρετά και μοιάζουν απομακρυσμένα από την καθημερινότητα του πολίτη, αντίθετα με το πόσο νομίζουν οι πολιτικοί ότι κοστίζει ένα κιλό φέτα, ας πούμε. Σε όλα αυτά τα βαρετά αλλά πάρα πολύ σημαντικά θέματα, όμως, η Ελλάδα έχει ξεκάθαρο συμφέρον. Υπάρχουν πράγματα που τη συμφέρει πάρα πολύ να προχωρήσουν πολύ γρήγορα. Βεβαίως, οι μεγάλες αποφάσεις γι’ αυτά τα πράγματα δεν θα ληφθούν από τους ποδοσφαιριστές και τις τηλεπερσόνες που θα επιλέξουν οι Ελληνες και οι Ελληνίδες, ούτε κι από κανένα άλλο μέλος του Ευρωκοινοβουλίου, αλλά από τους αρχηγούς κρατών που έχουν διαλέξει οι 27 λαοί, του ελληνικού συμπεριλαμβανομένου. Αλλά το Κοινοβούλιο έχει κι αυτό ένα ρόλο να παίξει, ειδικά ανάλογα με τη σύστασή του. Αν είναι γεμάτο με ακροδεξιούς, αντιευρωπαϊστές και νούμερα, η στήριξη τολμηρών νομοθετημάτων θα είναι πολύ δυσκολότερη. Το τι αποτέλεσμα θα βγάλουν οι 27 εκλογικές αναμετρήσεις που τελειώνουν αύριο θα επηρεάσει πολύ το τι είδους Επιτροπή θα γράψει τους ευρωπαϊκούς νόμους και το τι είδους ισορροπίες θα υπάρχουν στο Κοινοβούλιο που θα τους εγκρίνει τα επόμενα πέντε χρόνια. Αυτές είναι οι μετεκλογικές ισορροπίες που θα έχουν πραγματικά σημασία. Αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο να μιλήσει κανείς για το διακύβευμα αυτό. Ή μάλλον, δεν είναι δύσκολο. Εύκολο είναι. Μόλις το έκανα. Αλλά παρ’ όλα αυτά κανένας δεν θέλει να το διαβάζει, επειδή δεν έχει μέσα πιασάρικες αναφορές σε προφανώς πολύ πιο ενδιαφέροντα και σέξι θέματα όπως τα υπονοούμενα Οικονόμου για συγκάλυψη ατασθαλιών από τους προηγούμενους του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος να τρέχει να ασχολείται τώρα με τα EPP και με το τι διαφορά έχουν οι ακροδεξιοί της Μελόνι από τους ακροδεξιούς της Λεπέν, την ώρα που μπορεί να ασχολείται με τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ;
Και βέβαια, μολονότι σας έχω περιγράψει τα διακυβεύματα της αυριανής εκλογικής αναμέτρησης με απίστευτα βαρετά (και, μεταξύ μας, αναίτια πομπώδη) λόγια, θα ήταν αμέλεια αν δεν υπογράμμιζα ότι αυτή η αναμέτρηση είναι μόνο η δεύτερη σημαντικότερη για τις προσωπικές μας ζωές και για τα εθνικά μας συμφέροντα φέτος. Υπάρχει και μια άλλη, πολύ πιο σημαντική, με ακόμα μεγαλύτερο διακύβευμα. Αλλά σε εκείνη δεν θα χρειαστεί να σκαρώνουμε άσχετα κριτήρια και να ασχολούμαστε με άσχετα, πιο πιασάρικα διακυβεύματα, γιατί σ’ εκείνη δεν ψηφίζουμε καν. Θα γίνει τον Νοέμβριο, στις ΗΠΑ.
