Ο τρόπος της επίθεσης λέει τη μισή ιστορία. Σε δημόσιο χώρο, σε μια ανοιχτή πολιτική συγκέντρωση, μπροστά στην αστυνομία, μπροστά στις κάμερες. Με λίγα λόγια, χωρίς φόβο. Ο 25χρονος Αφγανός δράστης της δολοφονικής επίθεσης στο Μάνχαϊμ, που ζει δέκα ολόκληρα χρόνια στη Γερμανία (παντρεμένος, με δύο παιδιά!) και δεν είχε, προηγουμένως, απασχολήσει τις Αρχές, πήρε το μαχαίρι του ανενόχλητος, όρμησε σε αντιισλαμική συγκέντρωση και, αφού τραυμάτισε μερικούς παρευρισκόμενους, σκότωσε έναν αστυνομικό. Δεν το σκέφτηκε παραπάνω, δεν υπολόγισε τις συνέπειες. Το έκανε επειδή του ήταν εύκολο. Η αντιμετώπιση της επίθεσης λέει την άλλη μισή ιστορία. Οι αμήχανοι αστυνομικοί μοιάζουν αιφνιδιασμένοι σαν ερασιτέχνες, στο βίντεο: όχι απλώς αδυνατούν να ακινητοποιήσουν εγκαίρως τον δράστη, αλλά με τις κινήσεις τους καθιστούν αποτελεσματικότερη τη θανατηφόρο μανία του. Κατά σατανική ειρωνεία, μάλιστα, ο 29χρονος αστυνομικός που τελικά δέχτηκε τις μαχαιριές του Αφγανού φαίνεται πως, αντί να τα βάλει με τον επιτιθέμενο, επέλεξε να του γυρίσει την πλάτη, προκειμένου να ακινητοποιήσει το πρόσωπο που, λίγες στιγμές πριν φτάσει η αστυνομία στο σημείο, επιχείρησε να αφοπλίσει τον δράστη. Το αποτέλεσμα ήταν ο Αφγανός να μαχαιρώσει τον αστυνομικό πισώπλατα και τελικά να τον σκοτώσει. Το εκπληκτικό είναι ότι το περιστατικό δεν εξέπληξε κανέναν.
Μετριοπάθεια κι ευφημισμοί
Τα μέινστριμ μέσα καταγράφουν την είδηση με αλλόκοτη μετριοπάθεια και επιφύλαξη. Το εξτρεμιστικό κίνητρο του Σουλαϊμάν Α. δεν είναι εξακριβωμένο, λένε, γιατί, καθώς χτυπήθηκε και αυτός από την αστυνομία, δεν είναι σε θέση να καταθέσει. Υπάρχει δηλαδή περίπτωση, η επίθεση σε επικριτές του Ισλάμ από έναν Αφγανό να είναι τυχαίο γεγονός, μια θερμόαιμη παρόρμηση με κίνητρα άσχετα από τη θρησκεία και την πολιτική. Ας περιμένουμε να ξυπνήσει ο δολοφόνος και να μας πει. Εν τω μεταξύ, στις δηλώσεις τους, οι Γερμανοί αξιωματούχοι κάνουν κυρίως λόγο για το κράτος δικαίου, την ισχυρή δημοκρατία, το δικαίωμά μας στην ελεύθερη έκφραση γνώμης και άλλα τέτοια θεωρητικά και ανώδυνα, στα οποία συνήθως οι πολιτικοί καταφεύγουν όταν δεν θέλουν να μιλήσουν για τα πιο ειδικά κι επίδικα. Λίγες ημέρες μετά, βέβαια, ακόμη ένας πολιτικός δέχτηκε επίθεση με μαχαίρι στο Μάνχαϊμ. Μάλλον τα μεγάλα πολιτικά λόγια δεν είχαν αποτέλεσμα. Επειδή όμως και το τελευταίο θύμα εντάσσεται στην κατηγορία του ακροδεξιού και ξενοφοβικού, η επίθεση δεν περιγράφεται ως το εξωφρενικό γεγονός που είναι. «Βοηθάει» και το ότι ο δράστης είναι λευκός (ενδεχομένως αριστερός, που δεν ενεργεί ως ισλαμιστής δηλαδή, αλλά ως «αντιφασίστας» προστάτης του Ισλάμ), καθώς και το ότι το θύμα τη γλίτωσε.
Ανήμποροι εκ πεποιθήσεως
Στην Ελλάδα, δεν έχουμε ακόμη τέτοια δείγματα ισλαμικού εξτρεμισμού· βρισκόμαστε ακόμη στη φάση που χαϊδεύουμε το εξωτικό Αλλο, αποσιωπώντας το πολιτισμικό του υπόβαθρο. Το ίδιο υπόβαθρο που, όταν τελείται ένα έγκλημα από Ελληνα δράστη, παίζει καθοριστικό ρόλο στην αποτίμησή του (τόσες κοινωνιολογικές μωρολογίες εν είδει ερμηνευτικών πασπαρτού έχουμε ακούσει για την «αγία ελληνική οικογένεια»!), αλλά, μυστηριωδώς, δεν έχει καμία απολύτως σημασία όταν ο δράστης είναι αλλοδαπός ή αλλόθρησκος, κυρίως δε μουσουλμάνος. Η περίπτωση της 33χρονης στην Ομόνοια που κρατήθηκε παράνομα, δέθηκε, κακοποιήθηκε και βιάστηκε από 27χρονο Παλαιστίνιο είναι ενδεικτική: Εδώ οι ακτιβιστικές σειρήνες δεν ήχησαν· τα διαπρύσια φεμινιστικά κηρύγματα για κάποιο λόγο παραλείφθηκαν· δεν συζητήθηκε πώς μια μισογυνική θρησκευτική, νομική και κοινωνική κουλτούρα σαν την ισλαμική δύναται να παράγει εγκληματίες. Αλλωστε, οι γυναίκες θυματοποιούνται σε όλες τις κοινωνίες και κουλτούρες, όπως σοφά μάς επισημαίνουν οι πολιτισμικοί σχετικιστές, επομένως οι πολιτισμικές ιεραρχήσεις περιττεύουν: «Ολοι ίδιοι είναι». Αυτό το είδος σχετικισμού, ένας συνδυασμός τυφλότητας, άρνησης και ξεπλύματος, είναι βασικό στοιχείο της μεταμόρφωσης των ευρωπαϊκών κοινωνιών σήμερα· ένας πυρήνας διαρκούς αυτοσαμποτάζ. Εχει γούστο το άγχος μερίδας προοδευτικών συμπολιτών μας για την «άνοδο της Ακροδεξιάς» στην Ευρώπη. Τους αρέσει να την αναφέρουν, αλλά όχι να την αναλύουν· και όσο επιμένουν να αποφεύγουν την ειλικρινή ανάλυσή της, τόσο θα την υφίστανται.
