Εχετε πολλές δικαιολογίες για να μην πάτε να ψηφίσετε σήμερα. Τα θερμόμετρα θα ξεπεράσουν τους 35 βαθμούς, στο κέντρο της Αθήνας τουλάχιστον. Τα «μεγάλα» κόμματα δεν μας έχουν δώσει και τις καλύτερες επιλογές υποψηφίων ώστε να πάμε να ψηφίσουμε με κέφι. Ούτε μας εμπνέουν τη βεβαιότητα ότι στην επόμενη κρίσιμη σύνοδο του Ευρωκοινοβουλίου θα μας εκπροσωπήσουν άνθρωποι που καταλαβαίνουν τι διακυβεύεται και μπορούν να σταθούν στο Στρασβούργο. Υπάρχουν μερικές, λίγες, υποψηφιότητες που αξίζουν. Ξεχωρίζουν μέσα σε ένα πλήθος υποψηφίων που είτε είναι προϊόντα εμφανών κομματικών νταραβεριών είτε ποντάρουν στο γεγονός ότι έμπαιναν καθημερινά στα σπίτια μας…
Κανείς επίσης δεν έχει πειστεί ότι παίζεται στα ζάρια η πολιτική σταθερότητα της χώρας. Ο πρωθυπουργός επανεξελέγη με μία πρωτοφανή εντολή πριν από ένα χρόνο. Σοβαρός αντίπαλος ή υποψήφιος για την πρωθυπουργία δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Και βέβαια έχουμε μπροστά μας τρία χρόνια χωρίς κανένα απολύτως εμπόδιο ή μείζον πολιτικό ορόσημο. Το επόμενο ραντεβού στις κάλπες είναι προκαθορισμένο για το 2027.
Την ίδια στιγμή κινδυνεύουμε να… βγάλουμε τα μάτια μας. Αν η αποχή ξεπεράσει κάθε ρεκόρ, θα αποδομήσουμε ακόμη περισσότερο τη δημοκρατία μας σε μια στιγμή που η αποδοχή της δεν είναι εντελώς αυτονόητη. Ειδικά από τις νεότερες γενιές που δεν έχουν ζήσει χωρίς αυτήν. Είναι μια γενιά που μεγάλωσε στον απόηχο μιας μεγάλης κρίσης, βίωσε τον αποκλεισμό του κορωνοϊού και η οποία ζει στον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Η αποχή ευνοεί την επικράτηση γραφικών και ακραίων. Αν ξεπεράσει κάθε ρεκόρ, θα αποδομήσουμε ακόμη περισσότερο τη δημοκρατία μας.
Υπάρχει όμως και ο άλλος κίνδυνος. Αυτές οι ευρωεκλογές είναι κάτι σαν προκριματικές για το ποιος θα διεκδικήσει την ψήφο μας για τη διακυβέρνηση της χώρας σε τρία χρόνια. Εκτός από ένα μεγάλο κόμμα, με πολύ πιθανή την πρωτιά, χρειαζόμαστε και άλλα κόμματα και πολιτικούς ηγέτες που –αν χρειαστεί– θα συμμετάσχουν ή και θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση του τόπου. Η αποχή ευνοεί τον χαβαλέ, την επικράτηση γραφικών και ακραίων. Η λογική δεν παθιάζει βλέπετε, ειδικά στην εποχή μας.
Αν οι σημερινές κάλπες βγάλουν κάτι σαν το αποτέλεσμα των εκλογών του 2012, με σημαντικές προσθήκες παλαβωμάρας και lifestyle, το πολιτικό μας σκηνικό θα μοιάζει με τσίρκο. Εχουμε συνεπώς την ευθύνη να μην αφήσουμε τα πράγματα να ξεφύγουν.
Την πρώτιστη ευθύνη έχει βέβαια ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα. Οπως έλεγε βετεράνος αλλά ενεργότατος σχολιαστής, «χάσει-κερδίσει, πρέπει να κυβερνήσει σαν να έχει υποστεί ένα τσαλάκωμα, μία ήττα».
Οσο για εμάς πρέπει να βάλουμε την απαισιοδοξία μας στην άκρη για λίγο και να αναλογιστούμε το εφικτό. Οσο και να μας ωθούν στον πεσσιμισμό οι πολιτικοί μας, αντηχεί ακόμη στα αυτιά μου μία φράση της Αν Απλμπάουμ: «ο πεσσιμισμός συνιστά τελικά μία ανεύθυνη στάση απέναντι στα πράγματα».
