Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα γιατί δραματοποιήθηκαν τόσο πολύ αυτές οι ευρωεκλογές και γιατί μπήκε κάποιος πήχυς. Οπως δεν κατάλαβα εκείνο το σύνθημα «όλη η Ελλάδα μπλε» πριν από τον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών. Ο πολιτικός εγωισμός φέρνει συνήθως τα αντίθετα αποτελέσματα στην εποχή μας, και όχι μόνο στην Ελλάδα. Εδώ είμαστε όμως. Με ένα αποτέλεσμα που δείχνει καθαρά ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει απέναντί του κανέναν ορατό και υπολογίσιμο αντίπαλο. Αντίπαλος μπορεί να γίνει η κοινωνία· αυτός είναι ο μόνος κίνδυνος, γιατί τότε θα βρεθεί το πρόσωπο που θα παίξει με αξιώσεις τον ρόλο του αντιπάλου.
Ο κ. Μητσοτάκης είχε τελειοποιήσει την τριγωνοποίηση του πολιτικού σκηνικού και αυτό του έδινε μια απόλυτη κυριαρχία. Εκανε, όμως, στραβοτιμονιές, δεξιά και αριστερά, που του κόστισαν. Πολλοί κεντροδεξιοί ενοχλήθηκαν σφόδρα από ένα ψηφοδέλτιο που στα μάτια τους έμοιαζε υπερβολικά λούμπεν. Είναι απαιτητικοί ψηφοφόροι και έψαξαν άλλες λύσεις. Τους ενόχλησε πόσο δεδομένους τούς θεωρεί αυτή η κυβέρνηση – και δεν έχουν πια απέναντί τους το φάντασμα της επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία να τους τρομάζει.
Στο Μέγαρο Μαξίμου, ωστόσο, δεν είδαν ποτέ και την απειλή από τα δεξιά. Και πώς να τη δουν, όταν ύστερα από πέντε πολύ κουραστικά χρόνια έχει αναπόφευκτα δημιουργηθεί μια γυάλα μέσα από την οποία βλέπουν όλοι τον κόσμο πίσω από τα ίδια «γυαλιά» και με εμφανή διάθεση ωραιοποίησης της κατάστασης. Σε μια εποχή που η πολιτική εξαρτάται πολύ από «ταυτοτικά» ζητήματα, είναι κρίσιμο να ακούς χωρίς να παρασύρεσαι από τους επίμονους ομόσταβλους συνομιλητές σου και χωρίς να αφορίζεις οτιδήποτε επικριτικό ως «ψεκασμένο». Η Ελλάδα εκτείνεται πολύ πέραν του τριγώνου του Συντάγματος.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει δείξει ότι ξέρει να διαβάζει τα πολιτικά δεδομένα και να κινείται αποτελεσματικά στη σκακιέρα, χωρίς αγκυλώσεις. Εχει μπροστά του τρία χρόνια καθαρού πολιτικού χρόνου. Είναι σαφές πως χρειάζεται μια καινούργια, ξεκούραστη και πολιτικά εύστροφη ομάδα, που θα ξεφύγει από τον ιδρυματισμό. Οι πολίτες περιμένουν να δουν κάτι διαφορετικό σε όσα ζουν στα νοσοκομεία, στη δημόσια διοίκηση, στα σχολεία, στα δικαστήρια και… στα σούπερ μάρκετ. Περιμένουν λιγότερη αλαζονεία και μεγαλύτερη πολιτική ευαισθησία. Ολοι ξέρουμε ότι η χώρα έχει μια μοναδική ευκαιρία να πάει μπροστά και να αποφύγει νέες περιπέτειες. Αυτό το παράθυρο ευκαιρίας θα κλείσει σε τρία χρόνια. Στο χέρι του πρωθυπουργού είναι να μην πάει στράφι.
