Η διατήρηση της πρωτιάς δεν αναιρεί τις σοβαρές απώλειες σε σύγκριση με τις βουλευτικές εκλογές. Τα στοιχεία δείχνουν πως το «φαγωμένο» ποσοστό της Ν.Δ. συνδέεται με την άνοδο της Aκροδεξιάς και το μέγεθος της αποχής των κεντρώων ψηφοφόρων, γεγονός που μαρτυρά ένα πράγμα: η κυβέρνηση δεν μπορεί να συνεχίσει να πατάει ταυτόχρονα σε δύο βάρκες. Η προσπάθεια να ικανοποιήσει όλα τα γούστα (λίγη συντήρηση εδώ, λίγος προοδευτισμός εκεί) είχε ως αποτέλεσμα να μην ικανοποιηθεί κανείς αρκετά. Αν προσθέσει κανείς στα παραπάνω τα αντικειμενικά προβλήματα που πλήττουν αδιακρίτως τους πάντες, όπως η ακρίβεια και η στεγαστική κρίση, καταλαβαίνει ότι η συνταγή της Ν.Δ. χρειάζεται ταυτοτική αναθεώρηση και νέο στρατηγικό προσανατολισμό.
Η Ν.Δ. εισέπραξε την αναμενόμενη τιμωρία της για τις κακές κυβερνη- τικές της επιδόσεις· πώς ακριβώς, όμως, ωφελεί αυτό τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ;
Από την άλλη, οι χαμηλές προσδοκίες ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν εκ των υστέρων μια νικητήρια ψευδαίσθηση απλώς και μόνο επειδή το χαμηλό αποδείχθηκε χαμηλό και όχι χαμηλότερο. Η αλήθεια όμως είναι ότι κανένα από τα δύο κόμματα δεν κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει την πτώση της Ν.Δ. στον κεντρώο χώρο, όπως το κατάφεραν κόμματα σαν την Ελληνική Λύση στον χώρο της Δεξιάς. Ολοι έχουν τις δικαιολογίες τους: ο Κασσελάκης μπορεί να χαίρεται επειδή δεν τα πήγε όσο άσχημα θα μπορούσε να τα πάει δεδομένων του απολίτικου προφίλ και της απειρίας του· ο Ανδρουλάκης, από την τρίτη θέση, μπορεί να θεωρεί ελπιδοφόρο σημάδι την αμελητέα εκλογική άνοδο. Δύο κόμματα στο φάσμα της Αριστεράς, όμως, δεν νοείται να υπολογίζουν ως επικερδή μία κατάσταση στην οποία ουσιαστικά ενισχυμένη βγαίνει μόνο η Ακροδεξιά. Η Ν.Δ. εισέπραξε την αναμενόμενη τιμωρία της για τις κακές κυβερνητικές της επιδόσεις· πώς ακριβώς, όμως, ωφελεί αυτό τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, εφόσον δεν συνεπάγεται μια γενναία αύξηση της επιρροής τους στο εκλογικό σώμα;
Δύο είναι οι μεγάλοι ελέφαντες στο δωμάτιο. Αφενός, η άνοδος της Ακροδεξιάς στη χώρα και στην Ευρώπη, η οποία υπογραμμίζει τις ανεπαρκείς απαντήσεις που δίνουν μέχρι στιγμής τα απανταχού «προοδευτικά μέτωπα». Αφετέρου, η αποχή, που μόνο με τα κλασικά εργαλεία της δακρύβρεχτης «αποχολογίας» δεν μπορεί να αναλυθεί. Καμία παράταξη δεν δικαιούται να μιλάει για την αποπολιτικοποίηση των ψηφοφόρων και τη μειωμένη έλξη που τους ασκεί η κάλπη. Οσοι επέλεξαν να γεμίσουν τα ψηφοδέλτιά τους με τηλεαστέρες, σελέμπριτις, ποδοσφαιριστές και μπασκετμπολίστες, να εξετάσουν πρώτα πόσο αυτοί προσέβαλαν τη νοημοσύνη και το ήθος των ψηφοφόρων και, αφού κάνουν την αυτοκριτική τους με τη δέουσα αυστηρότητα, ας καταπιαστούν τότε με την περιφρόνηση των ψηφοφόρων προς την εκλογική διαδικασία.
