Στον κόσμο του Νίκου Ανδρουλάκη, πολιτική είναι κυρίως το power game. Τα media, οι δημοσκόποι, οι τακτικισμοί και οι παραγοντισμοί. Χάνεις; Είναι επειδή σε υπονόμευσαν. Δεν σε έπαιξαν τα media όσο τους φωτογενείς ανταγωνιστές σου, που «ευτέλιζαν» την πολιτική στο TikΤok. Δεν σε έπαιξαν οι δημοσκόποι, που επέμεναν να υποτιμούν την επίδοσή σου, πριμοδοτώντας τους άλλους, για να φτιάξουν άνωθεν «κλίμα». Δεν σε στήριξαν ούτε οι βουλευτές σου, οι δελφίνοι που έκαναν λευκή απεργία στο λεκανοπέδιο, και τώρα σου ανοίγουν την πόρτα και σου δείχνουν το καυτό πεζοδρόμιο της Χαριλάου Τρικούπη.
Ηταν όμως τόσο αντίξοες οι συνθήκες για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ όσο τις παρουσιάζει η επικαιροποιημένη εκδοχή του αφηγήματος της αέναης αυτοθυματοποίησης;
Η διάλαμψη του Κασσελάκη φάνηκε στην αρχή σαν να απειλούσε να επισκιάσει τον Ανδρουλάκη. Γρήγορα αποδείχθηκε ότι, λόγω ελαφρότητας, ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει από το ΠΑΣΟΚ το πεδίο της προγραμματικής αντιπολίτευσης – ήταν σαφές ότι θα έπαιζε μόνο στο τερέν της αντιπολιτικής. Το ΠΑΣΟΚ είχε επίσης αντικειμενικά και το μονοπώλιο της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, αφού από τον διασπασμένο ΣΥΡΙΖΑ είχαν απομείνει μόνο κάτι σκιές.
Ποιος εμπόδισε την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη θέση;
Ταυτόχρονα, γίνονταν αισθητά τα πρώτα σημάδια φθοράς της κυβέρνησης. Πού ήταν λοιπόν το εμπόδιο; Η Ν.Δ. στριμωγμένη, ο ΣΥΡΙΖΑ διαλυμένος και ο δρόμος για την επαναφορά του ΠΑΣΟΚ ορθάνοιχτος – για πρώτη φορά τόσο βατός μετά την εκλογική κατακρήμνιση του 2012.
Αρκεί κανείς να θυμηθεί τον πιο κραυγαλέο αυτοεγκλωβισμό, για τον οποίο δεν μπορούν να κατηγορηθούν ούτε μιντιάρχες, ούτε γκαλοπατζήδες, ούτε ενδοπασοκικοί σαμποτέρ: ο νόμος για τα μη κρατικά ΑΕΙ. Εκεί, σε μια πρωτοβουλία με μεγάλο συμβολικό φορτίο, το ΠΑΣΟΚ, αφού είχε πει στην αρχή ότι δεν θα σταθεί εμπόδιο, βρέθηκε μετά να πρέπει να εξηγήσει πώς, ενώ συμφωνεί με την αναθεώρηση του άρθρου 16, τάσσεται κατά του νόμου, υπέρ της συνταγματικότητας του οποίου είχαν γνωμοδοτήσει όλοι οι κεντροαριστεροί συνταγματολόγοι.
Το κρούσμα ιλίγγου δεν ήταν το μοναδικό (θα μπορούσε κανείς να προσθέσει πρόχειρα και το βραχυκύκλωμα του «σοσιαλδημοκρατικού» κόμματος για την ισότητα στον γάμο). Είναι όμως ενδεικτικό της αδυναμίας του υπάρχοντος ΠΑΣΟΚ να ξεφύγει από τα όρια του κόμματος διαμαρτυρίας και να αμφισβητήσει προγραμματικά το μητσοτακικό μονοπώλιο της περιλάλητης «κυβερνησιμότητας».
Οι σύντροφοι του Ανδρουλάκη εξέλαβαν ως σήμα απονομιμοποίησής του το γεγονός ότι ο γραμματέας του κόμματος –και στενότερος συνεργάτης του– Ανδρέας Σπυρόπουλος κατετάγη έβδομος σε σταυρούς προτίμησης στις ευρωεκλογές. Δεν αποκλείεται όμως ο πρόεδρος να εκπλήξει τους αμφισβητίες και να αποδείξει για ακόμη μια φορά ότι διαθέτει ακαταμάχητα ερείσματα στην πασοκική ενδοχώρα. Μπορεί και πάλι να κυριαρχήσει. Αλλά πάντα μέσα στα όρια του κόσμου του.
