Οι αναταράξεις που προκαλούν τα εκλογικά αποτελέσματα της περασμένης Κυριακής μπορεί να φαντάζουν υπερβολικές, αλλά αυτά έχει η πολιτική. Η στασιμότητα και η παρατεταμένη ραθυμία είναι βαρετή και γι’ αυτό οι πάντες αναζητούν τρόπο να ανακατέψουν την τράπουλα. Προφανώς δεν είχαμε καμία ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και πάνω-κάτω οι συσχετισμοί παραμένουν στα ίδια, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Υπάρχει όμως μια ουσιώδης διαφορά, καθώς οι επιδόσεις των τριών πρωταγωνιστών απέχουν από τους στόχους που είχαν προσδιορίσει οι αρχηγοί τους πριν από τις εκλογές. Η Ν.Δ. κέρδισε και η διαφορά της από το δεύτερο κόμμα παραμένει ακόμη τεράστια, αλλά οι επιδόσεις της απέχουν σημαντικά από τον διακηρυγμένο στόχο του 33%. Ο πρωθυπουργός δεν αμφισβητείται σε καμία περίπτωση και παραμένει ο ισχυρός πρωταγωνιστής, αλλά τώρα θα πρέπει να ζυγίζει περισσότερο κάθε απόφαση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε να αντιλαμβάνεται με όσα δήλωσε μετά το αποτέλεσμα ότι δεν αρκεί η σύγκριση με την αδύναμη αντιπολίτευση. Οι πολίτες που τον εμπιστεύονται θέλουν μεγαλύτερη ταχύτητα και αποτελεσματικότητα στη διακυβέρνηση στα τρία χρόνια που μένουν έως τις επόμενες εθνικές κάλπες. Η διακυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κινδυνεύει ούτε από αριστερά ούτε από δεξιά, αλλά μόνο από τον κακό εαυτό της, καθώς στην πράξη δεν έχει ακόμη σοβαρό αντίπαλο. Αν επανέλθει στην εφαρμογή των δικών της υποσχέσεων, μάλλον έχει εξασφαλισμένη μια ήρεμη τριετία και βάζει υποθήκη για μία ακόμη θητεία, όπως φαίνεται να αποδέχονται ακόμη και οι εχθροί της.
Στην αντιπολίτευση τώρα, όλα δείχνουν ότι με κάθε τρόπο ο Στέφανος Κασσελάκης δεν πρόκειται να απειληθεί σοβαρά και θα παραμείνει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έως τις εθνικές εκλογές με αυτή την παρωδία που θεωρεί πολιτική.
Αντιθέτως στο ΠΑΣΟΚ ηχούν σειρήνες για τον Νίκο Ανδρουλάκη, καθώς παραμένει αδρανής, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η πίεση ακόμη και από άλλοτε στενούς συνεργάτες του. Σήμερα μπορεί να θεωρεί ότι ελέγχει την κατάσταση επειδή υπερτερεί στους συσχετισμούς των κομματικών οργάνων, αλλά αυτά αλλάζουν ενίοτε και μέσα σε μια νύχτα. Αντί να αναλάβει ο ίδιος μια γενναία πρωτοβουλία και να ανοίξει τη συζήτηση ακόμη και για το θέμα ηγεσίας, απομονώθηκε ελπίζοντας να κοπάσουν οι αντιδράσεις. Συμβαίνει όμως ακριβώς το αντίθετο και κάθε μέρα που περνάει η αμφισβήτηση πολλαπλασιάζεται και οι διεργασίες στο παρασκήνιο εξελίσσονται ερήμην του και ενδέχεται να καταστούν ανεξέλεγκτες. Οσο εκείνος προσποιείται ότι κέρδισε, αν και έμεινε πολύ μακριά από τον στόχο που ο ίδιος είχε προσδιορίσει, τόσο μεγαλώνει ο αριθμός των στελεχών που τον… αδειάζουν δημοσίως. Αν τολμήσει να σηκώσει το γάντι και προχωρήσει σύντομα σε διαδικασίες εκλογής ηγεσίας δεν αποκλείεται να ξανακερδίσει, αλλά αν αφήσει να τον… πυροβολούν θα αντιμετωπίσει ανυπέρβλητες δυσκολίες. Οσοι τον αμφισβητούν δεν θα είναι απαραιτήτως υποψήφιοι –αν τελικώς γίνουν εκλογές–, καθώς στο παρασκήνιο καταβάλλονται προσπάθειες να βρεθεί ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής που θα έχει διαφορετικά πολιτικά χαρακτηριστικά από τον σημερινό πρόεδρο. Δεν είναι εύκολο ούτε δεδομένο πως αυτό θα συμβεί, καθώς οι προσωπικές φιλοδοξίες και οι εγωισμοί περισσεύουν και στο ΠΑΣΟΚ.
