Συνέβη εν τέλει στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής κάτι που μόνον στη Γαλλία μπορούσε να συμβεί. Μία σεισμική πολιτική ανατροπή, εκτίναξε στην πρώτη θέση με ποσοστό 31,4% το κόμμα της Εθνικής Συσπείρωσης της Μαρίν Λεπέν, συντρίβοντας το κόμμα του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν.
Υπήρξε μία εντυπωσιακή άνοδος των ποσοστών της εθνικιστικής Δεξιάς σε περισσότερα από δέκα κράτη της Ε.Ε. Μόνον που οι χώρες οι οποίες συγκροτούν την ενωμένη ούτως ειπείν Ευρώπη μπορεί θεωρητικώς να είναι ίσες, αλλά όχι ισοβαρείς. Διότι, όπως και να το κάνουμε, τρία είναι τα κράτη που σφράγισαν την πορεία της Ευρώπης, αλλά και του συνόλου των χωρών της Δύσεως. Η Ιταλία με την Αναγέννηση. Η Μεγάλη Βρετανία με την Βιομηχανική Επανάσταση. Και τέλος η Γαλλία με την Αστική Επανάσταση του 1789.
Εθνικιστικές κυβερνήσεις εμφανίσθηκαν κατά καιρούς σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, αλλά οι κραδασμοί απορροφήθηκαν από το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Ακόμη και οι ανησυχίες που δημιούργησε η ανάδειξη στην πρωθυπουργία της Ιταλίδος Τζόρτζια Μελόνι διαψεύσθηκαν σταδιακώς και σήμερα εκτιμάται ευρέως πλέον ότι η Prima Donna της Ευρώπης απλώς θα διεκδικήσει κάποιο σημαντικό χαρτοφυλάκιο στην νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Μόνον που αυτά τα γραφικά και ενίοτε χαριτωμένα δεν ισχύουν στην Γαλλία, που είχε στηρίξει τις ελπίδες της ανατάξεώς της, έπειτα από μία μακρά περίοδο πολιτικής παρακμής, στον κ. Μακρόν. Ο βοναπαρτισμός του Γάλλου προέδρου, ιδιαίτερα στην αντιπαράθεση της Δύσεως με την Ρωσία του προέδρου Πούτιν, δεν εξέπληξε και αντιμετωπίσθηκε ενίοτε με κάποια δόση ειρωνείας.
Ακόμη κι αν η συνα- σπισθείσα Δεξιά υπό την κ. Μαρίν Λεπέν αναδειχθεί νικήτρια στις βουλευτικές εκλογές που ανακοίνωσε ο κ. Μακρόν, η Γαλλία θα παραμείνει στην Ε.Ε.
Στις μέρες μας κάποιοι βρίσκουν αντιστοιχίες στην αποξένωση του κ. Μακρόν από τους πολίτες της Γαλλίας ανάλογες εκείνων του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄, που όταν το πλήθος κατέλαβε τη Βαστίλλη το 1789, ρώτησε τον ευγενή αριστοκράτη σύμβουλό του εάν «πρόκειται για στάση». Για να λάβει από τον Δούκα την απάντηση: «Οχι Μεγαλειότατε, δεν είναι στάση, είναι επανάσταση».
Οταν μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων ο Γάλλος πρόεδρος εμφανίσθηκε στην τηλεόραση φορώντας σμόκιν με μαύρο παπιγιόν, ωσάν να πήγαινε σε δεξίωση, με έξαψη προειδοποίησε ότι «η αύξηση ισχύος των εθνικιστών και των δημαγωγών συνιστά απειλή στο έθνος μας, στην Ευρώπη μας και στη θέση της Γαλλίας στην Ευρώπη και στον κόσμο».
Δεν πρόκειται βεβαίως περί αυτού. Ακόμη κι αν η συνασπισθείσα Δεξιά στη Γαλλία υπό την κ. Μαρίν Λεπέν αναδειχθεί νικήτρια στις βουλευτικές εκλογές που ανακοίνωσε ο κ. Μακρόν προς έκπληξη των πάντων. Ακόμη κι αν εκλεγεί πρωθυπουργός ο ηλικίας 28 ετών, καταγόμενος από εργατικό προάστιο των Παρισίων, κ. Ζορντάν Μπαρντελά, που τον ακολουθούν ενάμιση εκατομμύριο στο TikTok, η Γαλλία θα παραμείνει στην Ε.Ε.
Και εάν τελικώς το 2027 εκλεγεί πρόεδρος η κ. Λεπέν, θα έχουμε ενδεχομένως μία απόπειρα επιστροφής στο όραμα της γκωλικής Ευρώπης των εθνικών κρατών, απαλλαγμένης από την αμερικανική απόλυτη κηδεμονία. Για την ώρα, ζούμε στιγμές γαλατικής και ευρωπαϊκής εξάψεως.
