Κατηγορούμε συχνά πολιτικούς ότι βάζουν το κομματικό ή και το καθαρά προσωπικό τους συμφέρον πάνω από το συμφέρον της χώρας. l Αφήνουμε όμως συνήθως εντελώς ασχολίαστο το γεγονός ότι συχνά «ακούμε» φερέφωνα –«his master’s voice»– σχολιαστές, πολιτικούς αναλυτές και αρθρογράφους να προβάλουν απόψεις που, ενώ υποτίθεται ότι αποσκοπούν στο «καλό της χώρας», το μόνο που εν τέλει επιδιώκουν είναι να προβάλουν ό,τι εξυπηρετεί τα συμφέροντα κάποιου «ισχυρού κέντρου». l Είναι η περίπτωση άρθρου με το οποίο επιζητείται εμμέσως πλην σαφώς η παραίτηση της κυβέρνησης· l μπορεί «απλώς» μόνο του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη, αφού αυτός είναι ο κάρφος στον οφθαλμό τέτοιων «ισχυρών κέντρων». l Πώς διαφορετικά μπορεί να εκλάβει κανείς ένα τέτοιο άρθρο την επομένη κιόλας των ευρωεκλογών, το οποίο, αφού πρώτα αναφέρεται εμφατικά στην προκήρυξη εκλογών από τον Μακρόν στη Γαλλία, την παραίτηση του Βέλγου πρωθυπουργού και σε άλλους πολιτικούς κλυδωνισμούς ανά την Ευρώπη, l ακολούθως αναρωτιέται αν εμείς εδώ θα τη βγάλουμε με έναν ανασχηματισμό, έστω και δομικό. l Δηλαδή; l Δηλαδή «Παραίτηση, ρε, παραίτηση!», για να παραφράσω τον μακαρίτη Αλέφαντο. l Παραίτηση, για να γίνουν τα κέφια του «Ισχυρού». l Πλην, «Και γαρ η λαλιά σου δήλον σε ποιεί», που λένε οι γραφές. l
Επειδή τη χώρα καθόλου δεν τη συμφέρει να παραιτηθεί μια κυβέρνηση που, άσχετα με τις επιδόσεις της, όχι κακές στην πλειονότητά τους, επανεξελέγη πριν από ένα μόλις χρόνο, και μάλιστα με συντριπτική πλειοψηφία. l Συμφέρει σήμερα τη χώρα να πέσει στην ακυβερνησία και στο χάος των δευτερότριτων (με κάθε έννοια) πολιτικών σχηματισμών, οι οποίοι όπως απέδειξαν οι πρόσφατες εκλογές δεν υστερούν μόνο σε απήχηση στην κοινωνία, αλλά και σε κύρος ηγεσιών. l Είμαστε τώρα, είναι η χώρα αυτούς τους καιρούς, για τέτοια; l
Ευτυχώς ο Μητσοτάκης, ο μόνος αναγνωριζόμενος πάντα από την κοινή γνώμη ως άξιος για πρωθυπουργός, δεν είναι από αυτούς που μασάνε. l Ξεκαθάρισε αμέσως ότι όχι μόνο δεν πρόκειται να παραιτηθεί, l όπως άλλωστε ούτε το αποτέλεσμα των εκλογών αξιώνει κάτι τέτοιο, l αλλά και ότι δεν υπάρχει περίπτωση να στρίψει το τιμόνι της κυβέρνησης αριστερά ή δεξιά, πάνω ή κάτω· l μόνο θα επιταχύνει και θα βελτιώσει το ποιον και τους ρυθμούς παραγωγής κυβερνητικού έργου. l Αυτό είναι και το πραγματικό μήνυμα που του εστάλη στις ευρωεκλογές – προς απογοήτευση, προφανώς, κάποιων «κέντρων». l Που γνωρίζουν άριστα ότι κυβερνήσεις αδύναμες, κυβερνήσεις ευκολότερα του χεριού τους. l
Και ελπίζουμε να αντέξει ο Μητσοτάκης, όσοι πιστεύουμε ότι δεν είναι απλώς «το μη χείρον βέλτιστον» l (όπως προεκλογικά και μετεκλογικά δεν παύουν να αναχαράζουν κάποιοι «φίλα προσκείμενοι», ροκανίζοντας και πριονίζοντας συνεχώς κι αδιαλείπτως) l αλλά αποτελεί ακόμα τη μόνη ελπίδα για να βελτιωθεί κάπως η σαράι του Καραγκιόζη κρατική μας μηχανή και να αντιμετωπιστούν κάποια τουλάχιστον από τα μύρια κακά – όχι της μοίρας μας, όσο της κεφαλής μας κυρίως. l
«Μόνη ελπίδα ο Μητσοτάκης;» θα αλυχτήσουν πιστοί του βελοπούλειου «Σήμερα γεννήθηκε ο πόλος της πατριωτικής διακυβέρνησης του τόπου»· l ή όσοι πιστεύουν ότι με Κασσελάκηδες και Λατινοπούλες θα επέλθει ανανέωση του πολιτικού σκηνικού. l Εγώ πάλι είμαι με το παλλαϊκό κίνημα-σύνθημα «Να πάει η Γαλάτω στο Στρασβούργο». l Η 76χρονη και συμπαθής κρεοπώλις του Εβρου που εξελέγη ευρωβουλευτής της «Ελληνικής Λύσης» όχι επειδή η ίδια το πόθησε, αλλά επειδή απέβη «προϊόν εσωκομματικής ίντριγκας του Βελόπουλου». l Viva Γαλάτω! l Η οποία, όπως διαπιστώσαμε πάλι σε όλα σχεδόν τα κόμματα, δεν είναι το οδυνηρότερο που επέλεξε και ανέδειξε στις ευρωεκλογές η «μυρίων κακών κεφαλή μας».
