Ο κυκλώνας της ακροδεξιάς κακοκαιρίας που θα σάρωνε την ευρωπαϊκή ήπειρο μπορεί να αποδείχθηκε ασθενέστερος του αναμενομένου. Στο Ε.Κ. το Λαϊκό Κόμμα διατηρεί την πλειοψηφία των εδρών. Πλην όμως, επειδή η μεγάλη ένωση δεν διαθέτει ούτε κοινή εξωτερική πολιτική ούτε ενιαία άμυνα, το μέλλον της, ακόμη και το παρόν της, εξαρτώνται κατά μείζονα λόγο από τον γαλλογερμανικό άξονα. Φαντασθείτε τη Γαλλία να διαφωνεί με τη Γερμανία για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Η Ευρώπη θα είχε παραλύσει. Ως εκ τούτου τα αποτελέσματα των εκλογών στη Γαλλία και στη Γερμανία βαραίνουν περισσότερο από τα αποτελέσματα ακόμη και όλων των υπόλοιπων χωρών από κοινού.
Και οι βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία αναδεικνύονται σε κεντρικό ζήτημα της ευρωπαϊκής πολιτικής. Η τύχη του προέδρου Μακρόν εννοείται ότι αφορά άμεσα τη χώρα μας. Μια Γαλλία χωρίς τον Μακρόν θα στερούσε από τη χώρα μας έναν καλοπροαίρετο συνομιλητή. Θα μου πείτε, ασχέτως αποτελέσματος, θα παραμείνει πρόεδρος. Ενας αποδυναμωμένος Μακρόν, όμως, δεν θα έχει την ίδια ευχέρεια κινήσεων. Κυρίως δεν θα έχει το ίδιο κύρος και την ίδια αξιοπιστία απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους του. Δεν είναι πρώτη φορά που εφαρμόζεται η συγκατοίκηση στην 5η Δημοκρατία. Ο Σιράκ ήταν πρόεδρος με πρωθυπουργό τον Ζοσπέν. Και οι δύο ήσαν ευρωπαϊστές, η δε Ευρώπη κοιμόταν ακόμη τον ύπνο του δικαίου. Καμία σχέση με τη σημερινή πολωμένη κατάσταση στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας, ούτε με την αναταραχή στο διεθνές τοπίο.
Ο Μακρόν φιλοδοξούσε να γίνει ο ηγέτης ο οποίος, όπως έλεγε ο Κίσινγκερ, θα σήκωνε το τηλέφωνο και θα απαντούσε χωρίς να χρειάζεται να συγκαλέσει συμβούλιο αρχηγών. Τώρα κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς συνομιλητές στο Κοινοβούλιο, τουλάχιστον ως προς την πορεία της Ευρώπης. Και από τα δεξιά του και από τα αριστερά του ανεμίζουν τα λάβαρα του αντιευρωπαϊσμού. Του μένουν μόνον οι Ρεπουμπλικανοί του Σαρκοζί και ο Γκλικσμάν που νεκρανάστησε το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Αυτός όμως έχει ενταχθεί στο Λαϊκό Μέτωπο μαζί με τον Μελανσόν. Οπως όλα δείχνουν μέχρι στιγμής, η Λεπέν δεν θα έχει την πλειοψηφία για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Οπως και κανένας άλλος, όσες συμμαχίες κι αν γίνουν. Αν η Γαλλία βυθιστεί σε μια πολιτική κρίση διαρκείας, τότε η Ευρώπη θα ακολουθήσει. Ας συνυπολογίσουμε και τον άλλο πόλο, όπου το κόμμα του καγκελαρίου Σολτς ήρθε τρίτο μετά την Εναλλακτική για τη Γερμανία. Κι όλ’ αυτά σε μια Ευρώπη που έχει να αντιμετωπίσει δύο πολέμους στα σύνορά της, έναν αποθρασυμένο Πούτιν και το ενδεχόμενο να εκλεγεί ο ανεξέλεγκτος Τραμπ.
