Η ενδοοικογενειακή βία είναι τόσο παλιά όσο είναι και η οικογένεια ως πυρήνας της κοινωνικής συνύπαρξης. Η κλασική τραγωδία είναι μια ατέλειωτη ιστορία από επεισόδια ενδοοικογενειακής βίας. Από τη «θυσία» της Ιφιγένειας έως τον φόνο του Αγαμέμνονα από τον Αίγισθο, τον φόνο της Κλυταιμνήστρας από τον Ορέστη και τη σφαγή των παιδιών της Μήδειας από τη μητέρα τους, ένα «σπλάτερ» γεμάτο αίμα και όλο το ρεπερτόριο των ανθρώπινων παθών. Οι μεγάλοι τραγικοί, για να ερμηνεύσουν το φαινόμενο, επικαλούνταν την παρέμβαση των ηγεμόνων της ανθρώπινης ψυχής, των θεών. Αυτό δεν απάλλασσε τους θνητούς από την ευθύνη των πράξεών τους. Δικάζονταν και καταδικάζονταν, ενίοτε δε αθωώνονταν, όπως ο Ορέστης από τον Αρειο Πάγο, ή αποθεώνονταν, όπως η Μήδεια. Η οικειότητα που δημιουργεί το λέχος ή η τεκνοποιία δεν αποκλείει τα πάθη. Μάλλον τα υποδαυλίζει. Η οικογενειακή βία δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα στα φύλα. Οι γυναίκες στην τραγωδία είναι εξίσου δυνατές με τους άνδρες και μπορούν να ανταποδώσουν τα χτυπήματα. Η ερμηνεία της πατριαρχίας είναι μάλλον αφελής.
Η υπόθεση με τον «γνωστό ποινικολόγο», όπως τον μάθαμε, πριν αποκτήσει ονοματεπώνυμο, δεν έχει τίποτε το τραγικό. Οσο κι αν προσπαθεί ο Απόστολος Λύτρας να επικαλεστεί την παρέμβαση ανώτερων δυνάμεων για να δικαιολογήσει την πράξη του. Και να ζητάει τη συνδρομή ψυχιάτρων για να τον θεραπεύσουν από την έξη του. Ποια είναι η έξη του; Να στέλνει στο νοσοκομείο όποιον για κάποιον λόγο τον εκνευρίσει. Ειδικά αν αυτός ο «όποιος» δεν έχει τη δύναμη να αντισταθεί. Αυτή τη φορά ήταν η γυναίκα του, την οποία «υπεραγαπάει», όπως δήλωσε. Φαντάσου και να μην την αγαπούσε. Και μάλιστα για μια γελοία αφορμή, κάποιες συνομιλίες στο κινητό της. Η θέση του γίνεται κωμικοτραγική αν σκεφτεί κανείς ότι ο ίδιος έχει σταδιοδρομήσει ως υπερασπιστής θυμάτων αντίστοιχων περιστατικών. Θα είχε ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς κάποια από τις αγορεύσεις του. Οπλοφορούσε, είχε ήδη εμπλακεί σε αντίστοιχο περιστατικό προ ετών. Κοινώς έχουμε να κάνουμε με έναν άγριο χαρακτήρα, ο οποίος εκτονώνεται σε όποιον βρίσκει πρόχειρο.
Εκ του ασφαλούς. Οχι μόνον ήξερε ότι η γυναίκα του δεν θα του ανταπέδιδε τις γροθιές, αλλά ήλπιζε ότι δεν θα τολμήσει να τον αποκαλύψει. Δυστυχώς γι’ αυτόν, η κατάσταση του θύματος δεν ξεγέλασε τον γιατρό. Ακολουθεί μακρά δημόσια συζήτηση για την ποινική του μεταχείριση. Μια υπόθεση που ξεπερνάει τα όρια της ενδοοικογενειακής βίας, όσο και αν το φαινόμενο είναι υπαρκτό. Είναι το υπόβαθρο της ψυχικής αγριότητας που κυκλοφορεί στην καθημερινότητά μας. Απελευθερώνεται δε όταν ο θύτης αισθάνεται πως είναι ισχυρός, όπως ο Λύτρας ή ο παιδόφιλος βιαστής. Κι αυτό κανένας νόμος και κανένα δικαστήριο δεν μπορεί να το θεραπεύσει. Η εξάπλωσή του έχει γίνει το μαλακό υπογάστριο των κοινωνιών μας.
