Είναι θετικό ότι το ελληνικό υπουργείο Παιδείας και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) καταπιάστηκαν με τα αποτελέσματα των Ελλήνων μαθητών σε ένα επιπλέον και καινοτόμο πεδίο, τη «Δημιουργική Σκέψη», το οποίο εξετάζει ο διαγωνισμός PISA του ΟΟΣΑ εκτός από τα βασικά: μαθηματικά, κατανόηση κειμένου και φυσικές επιστήμες. Ο φόβος του πολιτικού κόστους, λόγω των μόνιμων αντιδράσεων των συνδικαλιστών, με επιχείρημα ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις θέλουν να «κατηγοριοποιήσουν» τα σχολεία στη λογική του ΟΟΣΑ, επί χρόνια αποτελούσε τροχοπέδη για αξιοποίηση των αποτελεσμάτων του Programme for International Student Assessment (PISA). Να θυμίσω ότι επί ΣΥΡΙΖΑ είχε ζητηθεί μελέτη για τις συνεχώς κακές επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών, αλλά τελικά το πόρισμα έμεινε κρυμμένο στο υπουργικό γραφείο, διότι ένας από τους βασικούς «φταίχτες» ήταν οι εκπαιδευτικοί.
Στο πεδίο της «Δημιουργικής Σκέψης» η Ελλάδα κατατάχθηκε στην ομάδα χωρών με χαμηλότερες επιδόσεις από τον μέσο όρο στις χώρες του ΟΟΣΑ. Συγκεκριμένα, η χώρα μας ήταν 38η, με 27 μονάδες έναντι 33 μονάδων του μέσου όρου. Αν δούμε τις απαντήσεις των μαθητών στα ερωτηματολόγια που τους δόθηκαν, συνεχώς υπολείπονται του μέσου όρου του ΟΟΣΑ. «Οι καθηγητές σου εκτιμούν τη δημιουργικότητα των μαθητών;» (στην Ελλάδα απάντησε θετικά το 49% των μαθητών έναντι 70% του μέσου όρου), «οι καθηγητές σου σε ενθαρρύνουν να βρεις πρωτότυπες λύσεις;» (53%-64%), «στο σχολείο σου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσεις τις ιδέες σου;» (61%-69%).
Αλήθεια τι φταίει και οι απαντήσεις των παιδιών προκαλούν αμηχανία; Είναι τόσο ανέμπνευστο το ελληνικό σχολείο; Είναι τόσο αδιάφοροι και κουρασμένοι οι εκπαιδευτικοί; Είναι τόσο απαιτητικό το υπουργείο Παιδείας, τη στιγμή που δεν καλύπτει τις ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό;
Πρέπει να γίνει επιτέλους ουσιαστική συζήτηση για τα προβλήματα της παιδείας, σε συναινετικό κλίμα το οποίο μπορεί να επιτευχθεί μόνον εάν τα κόμματα το επιδιώξουν. Δηλαδή να επιλέξουν να μην υπερκεράσουν σε μικροπολιτική τους αντιπάλους τους, προς χάιδεμα αυτιών.
Τα σχέδια του υπ. Παιδείας για, ενδεικτικά, μείωση της αποστήθισης αλλά και ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, η έμφαση στις διαδικασίες ατομικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, η αξιοποίηση των ψηφιακών μέσων στον σχεδιασμό και στην αναζήτηση δημιουργικών ιδεών, είναι μέτρα που έχουν ακουστεί ουκ ολίγες φορές.
