Ο Γιώργος Αυτιάς πήρε 310.876 ψήφους, μακράν περισσότερες απ’ όσες πέτυχαν άλλοι Ελληνες υποψήφιοι για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Στην Κύπρο, ο 24χρονος «YouTuber» Φειδίας ήρθε από το πουθενά, α λα Κασσελάκης, και δηλώνοντας ότι δεν γνωρίζει τίποτα για Ευρώπη, απέσπασε το 20% των ψήφων. Στη Γαλλία, ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής Κιλιάν Εμπαπέ προκάλεσε την μήνιν του αρχηγού του ακροδεξιού κόμματος όταν παρότρυνε τους ψηφοφόρους να γυρίσουν την πλάτη «στα άκρα». Ο Αυτιάς της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν ούτε ο μόνος δημοσιογράφος, ούτε ο μόνος τηλεοπτικός αστέρας μεταξύ των Ελλήνων υποψηφίων. Ο ανεξάρτητος Φειδίας δεν ψηφίστηκε μόνον από συνομηλίκους και νεότερους, αλλά και από ανθρώπους που θα είχαν ψηφίσει αρκετές φορές τα κυπριακά κόμματα με τα αδιέξοδά τους. Ο Εμπαπέ (που δεν ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής) μιλάει γι’ αυτούς που, όπως και ο ίδιος, μεγάλωσαν σε υποβαθμισμένες περιοχές, με μετανάστες γονείς, που φοβούνται το ενδεχόμενο ακροδεξιάς κυβέρνησης. Με πάνω από 118 εκατ. ακολούθους στο Instagram, με τη φήμη του, η φωνή του μετράει.
Η δύναμη των Αυτιά, Φειδία και Εμπαπέ είναι ότι ακούν. Εδώ και δεκαετίες, στις τηλεοπτικές του εκπομπές, ο Αυτιάς εστίαζε στις ανησυχίες του κόσμου για το εισόδημα, την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία του. Ο Φειδίας γνωρίζει άριστα το σημερινό τοπίο επικοινωνίας, έχει δουλέψει σκληρά και με συνέπεια για να αποκτήσει 2,63 εκατ. ακολούθους στο YouTube, βρίσκεται σε άμεση επαφή με όσους μπαίνουν σε διάλογο μαζί του. Οπως ο ίδιος λέει, δεν γνωρίζει, δεν έχει τις απαντήσεις, αλλά προτίθεται να μάθει, να γίνει ο «καλύτερος Ευρωβουλευτής». Ο Εμπαπέ αναγκάστηκε να παρέμβει στην πολιτική συζήτηση όταν ο Εμ. Μακρόν ξαφνικά διέλυσε την Εθνοσυνέλευση μετά την ήττα του κόμματός του στις ευρωεκλογές. Για τον πρόεδρο, ενδεχόμενη «συγκατοίκηση» με τους ακροδεξιούς θα ήταν πρόβλημα πολιτικό (και ένα «μείον» στην υστεροφημία του), όμως για άλλους θα άλλαζε η ζωή. Γι’ αυτούς μιλάει ο Εμπαπέ.
Εδώ και καιρό, η εκλογή τηλεοπτικών και άλλων αστέρων εις βάρος καταλληλότερων υποψηφίων αναδεικνύει την «κρίση αντιπροσώπευσης» της εποχής. Το χάσμα μεταξύ πολιτών και αμήχανων κομμάτων καλύπτεται από αυτούς που ακούν ή που κάνουν πως ακούν, από νέο αίμα ή δημαγωγούς. Για καλό ή για κακό.
