Τα παραπάνω λόγια είναι της 75χρονης Αντα Σάγκι που κρατήθηκε για 53 ημέρες όμηρος στη Γάζα. Αλλά ποια είναι η Αντα Σάγκι; Μήπως είναι καμιά ακροδεξιά, υπερορθόδοξη Εβραία; Η Αντα Σάγκι έζησε για δεκαετίες στο κιμπούτς Nir Oz, στα σύνορα με τη Γάζα, διότι πίστευε πως οι δύο λαοί θα μπορούσαν να συνυπάρξουν αρμονικά και αγωνιζόταν προς αυτή την κατεύθυνση. Δίδασκε στους συμπατριώτες της αραβικά ώστε να είναι ευκολότερη η επικοινωνία με τους Παλαιστινίους. Και τα νέα παιδιά του φεστιβάλ Νόβα πίστευαν πως η μουσική μπορεί να τα φέρει κοντά με τους συνομηλίκους τους της Γάζας. Επεσαν τραγικά έξω και το πλήρωσαν με τη ζωή τους. Οι τρομοκράτες απεχθάνονταν ό,τι αυτά τα παιδιά εκπροσωπούσαν.
Ξαφνικά όλος αυτός ο ειδυλλιακός κόσμος που ονειρευόταν η Σάγκι γκρεμίστηκε εκείνο το πρωινό της 7ης Οκτωβρίου. Το κιμπούτς στο οποίο διέμενε καταστράφηκε πλήρως, καταβάλλοντας βαρύ φόρο αίματος καθώς οι τρομοκράτες της Χαμάς δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Σκότωσαν, βίασαν, λεηλάτησαν. Η ομηρία της Σάγκι και τα όσα είδε όλο αυτό το χρονικό διάστημα την έκαναν να αναθεωρήσει τον καταστατικό κώδικα της ζωής της πως θα μπορούσε να επικρατήσει η λογική και η ειρήνη στην περιοχή. Τα όσα έγιναν την 7η Οκτωβρίου βρέθηκαν πέρα από κάθε λογική και ο πόλεμος κατέστη η μοναδική επιλογή για το κράτος του Ισραήλ. Η πραγματικότητα είναι πάντα υπέρτερη κάθε οράματος. Το υποτάσσει και υπαγορεύει τις κινήσεις των πρωταγωνιστών. Οσοι προσπαθούν να προσεγγίσουν την έννοια και τη συμπεριφορά του μάρτυρα με ορθολογικά εργαλεία θα αποτύχουν. Η θυσία του έχει αρχαϊκά πρότυπα, με πολιτισμικές ορίζουσες έξω από το πλαίσιο των κοινωνιών του πολιτισμένου κόσμου και για αυτόν τον λόγο μάς είναι ακατανόητη και δεν αντιμετωπίζεται. Κάποιον που δεν τον ενδιαφέρει η δική του η ζωή, αλλά μόνον ο θάνατος των εχθρών του, πώς θα τον αποτρέψουμε να πραγματοποιήσει τον σκοπό του;
Η Αντα Σάγκι κατά τη μακρά ομηρία της διαπίστωσε πως μεταξύ των κατοίκων της Γάζας και της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς είχαν αναπτυχθεί ισχυροί δεσμοί.
Η Αντα Σάγκι κατά την ομηρία της διαπίστωσε –όπως αφηγείται στο BBC– πως μεταξύ των κατοίκων της Γάζας και της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς είχαν αναπτυχθεί ισχυροί δεσμοί, καθώς τους ομήρους τους «φιλοξενούσαν», έναντι υψηλότατου μεροκάματου, απλοί Παλαιστίνιοι πολίτες. Κάτι που αποδείχθηκε κατά την επιχείρηση απελευθέρωσης των τεσσάρων ομήρων. Επιπλέον, με τη μαρτυρία της Σάγκι, επιβεβαιώθηκε η θέση του ισραηλινού στρατού πως τα νοσοκομεία της Γάζας αποτελούσαν οργανικά τμήματα του επιχειρησιακού μηχανισμού της Χαμάς, κάτι που φαίνεται ότι διέφυγε την προσοχή των οργανώσεων του ΟΗΕ στην περιοχή. Στο νοσοκομείο Νάσερ παρέμεινε για ένα διάστημα η συγκεκριμένη όμηρος μαζί με άλλους περίπου δέκα απαχθέντες.
Η συνέντευξη της Αντα Σάγκι καταλήγει με μια σπαρακτική κραυγή που μας στέλνει πολλές δεκαετίες πίσω. «Εχασα το σπίτι μου, έχασα την ελευθερία μου». Οπως ακριβώς οι Εβραίοι πριν από ογδόντα χρόνια.
