Μόνο προχθές έγιναν 73 συλλήψεις για ενδοοικογενειακή βία, μέχρι και τον Μάιο του ’24 είχαν καταγραφεί συνολικά περίπου 5.500 και κάθε βράδυ αστυνομικοί εγκαθιστούν 20 κουμπιά πανικού, σύμφωνα με όσα δήλωσε σε συνέντευξή του ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Υπάρχει πολλή βία μέσα στα σπίτια, βέβαια πάντα υπήρχε, είναι παλιά ιστορία, τόσο παλιά όσο η ανθρωπότητα, και υπερβαίνει οικονομικές και κοινωνικές διακρίσεις.
Ωστόσο, κάθε φορά που συμβαίνει ένα τραγικό γεγονός, με πρόσφατο του «γνωστού ποινικολόγου», συγκλονιζόμαστε όλοι, η κυβέρνηση τρέχει να ανακοινώσει νέα μέτρα, ειδικοί προσπαθούν να αναλύσουν το φαινόμενο αναδεικνύοντας νέες πτυχές του, να βρουν τα αίτια, τι είναι αυτό που πυροδοτεί τόση αγριότητα. Η αλήθεια είναι όμως ότι η βία μέσα στην οικογένεια, μέσα στο ζευγάρι, δεν μπορεί να προβλεφθεί και δύσκολα αντιμετωπίζεται.
Αυτό όμως που πρέπει να διασφαλίζει η πολιτεία είναι ότι όταν μια γυναίκα βρει τη δύναμη να ξεπεράσει τον φόβο, την ντροπή, τις ανασφάλειές της και καταγγείλει την κακοποίηση που υφίσταται, θα γίνουν τα απαραίτητα βήματα σωστά και κυρίως γρήγορα. Θα έχει ψυχοκοινωνική στήριξη από δημόσιες δομές, θα υπάρχουν καταφύγια να τη φιλοξενήσουν, θα της παρασχεθεί νομική βοήθεια, συμβουλές για ένα πλάνο απόδρασης από τον κύκλο της βίας και καθοδήγηση για να σχεδιάσει τη νέα της ζωή. Εχει αποδειχθεί ότι σε όλα αυτά τα κρίσιμα βήματα υπάρχουν σοβαρές αρρυθμίες.
Η «αλυσίδα» διαφυγής για τις γυναίκες που σπάνε τη σιωπή τους πρέπει να δουλεύει άψογα.
Τα λάθη της ΕΛ.ΑΣ. τον περασμένο Απρίλιο, στην υπόθεση της Κυριακής Γρίβα, ανέδειξαν πολύ μεγάλα κενά. Γίνεται προσπάθεια να καλυφθούν με την εφαρμογή αυστηρών πρωτοκόλλων. Οσον αφορά τους ξενώνες φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών και των παιδιών τους, υπάρχουν 20 σε όλη τη χώρα και μέχρι πρόσφατα η πληρότητά τους βρισκόταν στο 65%. Ωστόσο, η ίδια η γενική γραμματέας Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μετά τη γυναικοκτονία στη Σαλαμίνα, τον Δεκέμβριο του ’23, παραδεχόταν στην «Κ» ότι υπάρχει έλλειψη ενημέρωσης στην ελληνική κοινωνία σε σχέση με τις δομές και τον τρόπο που αυτές λειτουργούν.
Τέλος, πολύ μεγάλο πρόβλημα είναι το γεγονός ότι το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ), που έχει επιφορτιστεί με τη διαδικασία της διαμεσολάβησης σε υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας πριν αυτές φθάσουν στο ακροατήριο, μπορεί να διεκπεραιώνει μόνο εκατό τον χρόνο –σταγόνα στον ωκεανό των καταγγελιών–, με αποτέλεσμα οι σχετικές δικογραφίες να μένουν ακίνητες για μεγάλα χρονικά διαστήματα, χωρίς ούτε στο αρχείο να μπορούν να τεθούν ούτε η ποινική διαδικασία να μπορεί να προχωρήσει.
Η «αλυσίδα» διαφυγής για τις γυναίκες που σπάνε τη σιωπή τους πρέπει να δουλεύει άψογα. Δεν υπάρχει ούτε λεπτό για χάσιμο.
