«Στις 12 Αυγούστου 2022, έντεκα παρά τέταρτο το πρωί μιας ηλιόλουστης Παρασκευής, στα βόρεια της Νέας Υόρκης, μου επιτέθηκε με μαχαίρι και παραλίγο να με σκοτώσει ένας νεαρός άνδρας».
Με αυτή την πρόταση αρχίζει το προσωπικό χρονικό «Μαχαίρι» ο Σαλμάν Ρούσντι. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός σε μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα και θεώρηση-επιμέλεια μετάφρασης του Δημήτρη Δουλγερίδη.
Ο συγγραφέας βρισκόταν στη σκηνή του αμφιθεάτρου του Ινστιτούτου Τσατάκουα, όπου θα μιλούσε για τη σημασία να ζουν οι συγγραφείς σε συνθήκες ασφάλειας.
Η ομιλία δεν έγινε ποτέ. «Τα μάτια μου ακολουθούν τον άνδρα που ξεπηδάει από το ακροατήριο και με πλησιάζει, βλέπω κάθε βήμα του καθώς τρέχει με ορμή. Παρακολουθώ τον εαυτό μου που σηκώνεται και γυρίζει προς το μέρος του. (Συνεχίζω να τον αντικρίζω. Δεν του γυρίζω ποτέ την πλάτη. Απόδειξη, ότι δεν έχω τραύματα στην πλάτη μου.) Σηκώνω το αριστερό μου χέρι σε αυτοάμυνα. Εκεί μπήγει το μαχαίρι του.
»Ακολουθούν πολλά χτυπήματα, στον λαιμό μου, το στήθος μου, το μάτι μου, παντού. Νιώθω τα πόδια μου να υποχωρούν και πέφτω».
Ο επίδοξος δολοφόνος του Ρούσντι είχε διεισδύσει στην εκδήλωση με πλαστή ταυτότητα, «με το ψεύτικο όνομά του “μονταρισμένο” από τα πραγματικά που έφερναν πασίγνωστοι σιίτες μουσουλμάνοι εξτρεμιστές».
Ο Ρούσντι αρνείται να χρησιμοποιήσει το όνομά του στην αφήγηση αυτή. «Πιάνω τον εαυτό μου να τον αποκαλεί “Κάθαρμα” – φαντάζομαι καταλαβαίνετε τον λόγο. Ωστόσο, για τις ανάγκες αυτού του κειμένου, θα αναφέρομαι σ’ αυτόν πιο ευπρεπώς ως “Κ”. Το πώς τον αποκαλώ ιδιωτικά στο σπίτι μου είναι δική μου υπόθεση».
Ο Ρούσντι πληροφορείται μετά την επίθεση ότι ο «Κ» έμαθε ελάχιστα πράγματα για τον άνθρωπο που πήγαινε να σκοτώσει. «Οπως παραδέχτηκε ο ίδιος, διάβασε μετά βίας δυο σελίδες από τα βιβλία μου, παρακολούθησε κάνα δυο βίντεο στο YouTube και αυτό ήταν όλο. Από αυτά μπορούμε να συμπεράνουμε πως όποια κι αν ήταν η αιτία της επίθεσης, δεν αφορούσε τους “Σατανικούς στίχους”. Θα προσπαθήσω να καταλάβω ποιος ήταν ο λόγος σε αυτό το βιβλίο».
Αυτή την εβδομάδα θα παρακολουθήσουμε αυτή την αφήγηση και, συνάμα, την προσπάθεια που κατέβαλε ο συγγραφέας για να καταλάβει γιατί αυτός ο άνθρωπος προσπάθησε να τον σκοτώσει.
Εως εκείνο το αυγουστιάτικο πρωινό του 2022, είχαν περάσει κάτι παραπάνω από τριάντα χρόνια από την εντολή θανάτου του Χομεϊνί εναντίον του Ρούσντι και εναντίον όσων εμπλέκονταν στην έκδοση των «Σατανικών στίχων». Ο συγγραφέας ομολογεί ότι σε όλο αυτό το διάστημα κάπως έτσι φανταζόταν τη σκηνή της δολοφονίας του: ένας από το κοινό σε κάποιο φόρουμ που σηκώνεται για να τον σκοτώσει. «Ετσι, η πρώτη μου σκέψη, όταν είδα τη δολοφονική φιγούρα να τρέχει ορμητικά προς το μέρος μου, ήταν: Εσύ είσαι λοιπόν»…
