Είχε φανεί ήδη από τα προεόρτια της ψήφισης του νομοσχεδίου για την ισότητα στον γάμο. Η φιλελεύθερη Ν.Δ. δεν ήταν παρά ένα πρότζεκτ που «έτρεχε» πιλοτικά χάρη στις επίμονες προσπάθειες (και τους ευσεβείς πόθους) του προέδρου της και στη συμμετοχή προσώπων αυστηρά επιλεγμένων, εκτός κομματικής ιδιοσυγκρασίας. Η περιρρέουσα γκρίνια και ομοφοβική δυσαρέσκεια των δεξιών στελεχών της παράταξης μαρτυρούσε ότι ο πυρήνας της παρέμενε ως είχε, παρά τη νέα της όψη: ηθικά παρωχημένος, μικρόψυχος κι εκτός διεθνούς πραγματικότητας. Στη συνεδρίαση της Κ.Ο. πριν από λίγες ημέρες, η άχαρη αλήθεια αποκαλύφθηκε λιγότερο διστακτικά, λόγω των μειωμένων εκλογικών ποσοστών που έδωσαν φωνή στο θράσος. Ατομα που δεν έχουμε ακούσει εδώ και χρόνια, με ανύπαρκτο κοινοβουλευτικό ή άλλο έργο, και με μόνη τους συνεισφορά τα τοπικά δίκτυα και τις επαρχιακές μικροεξουσίες τους, ξαφνικά θυμήθηκαν την ιδεολογική ταυτότητα της παράταξής τους! Στη μεγάλη ευκαιρία τους να εκφράσουν ενώπιον του πρωθυπουργού τις θέσεις τους για το κυβερνητικό έργο, δεν μίλησαν για το δυστύχημα στα Τέμπη, για την αλυσιτελή διαχείριση της ακρίβειας, για τη στεγαστική κρίση και για τα θεσμικά παραπτώματα, αλλά για τη «μετάλλαξη» της Ν.Δ., που τόσο πλήττει τον αξιακό τους κώδικα και τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους. Η εκδίκηση της απολίτικης συντήρησης ήταν όσο υποκριτική και ιδιοτελής αναμενόταν.
Η εύκολη ερμηνεία
Οι νανολεονταρισμοί εντός της Ν.Δ. είναι αστείοι για διάφορους λόγους. Αρχικά, ο ισχυρισμός ότι ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών κόστισε στο κόμμα εκλογικά, δεν βασίζεται σε πραγματικά στοιχεία, αλλά σε προκατασκευασμένες φαντασιώσεις και αυτοδικαιούμενες εικασίες. Πρόκειται για μια εύκολη ερμηνεία. Κάποιοι είχαν αποφασίσει να χρεώσουν στον γάμο οποιαδήποτε υποχώρηση των ποσοστών της παράταξης και το έκαναν, αδιαφορώντας για τη σωρεία άλλων κυβερνητικών επιλογών στις οποίες μπορεί να οφείλονται οι διαρροές ψήφων και η αποχή. Ωστόσο, στην καθημερινότητα των πολιτών, προοδευτικών ή μη, ο γάμος αφορά μόνον όσους παντρεύονται. Τη στιγμή που κάποιος ψηφίζει ή αποφασίζει να κάτσει σπίτι του, η σκέψη δεν ταξιδεύει στο σπίτι των άλλων, αλλά στην τσέπη του, στη δουλειά του, στο περιβάλλον του και σε ό,τι τον πλήττει ή τον ευνοεί κυριολεκτικά και άμεσα. Αλλά ακόμη κι αν τα παραπάνω δεν ισχύουν, όσοι κόπτονται για την ιδεολογική καθαρότητα της Ν.Δ., γιατί δεν διάβασαν το πρόγραμμά της πριν πολιτευτούν μαζί της; Γιατί θίγονται με όσα τους δυσαρεστούν μόνο κατόπιν εορτής και, κυρίως, όταν διακρίνουν ρωγμές σε ένα σύστημα εξουσίας εντός του οποίου κατά τ’ άλλα περνάνε μια χαρά;
Γκρίνια για εξουσία
Το συμφέρον είναι η λέξη-κλειδί. Δεν είναι τυχαίες οι διαμαρτυρίες που ακούστηκαν περί εξωκοινοβουλευτικών υπουργών, αμετακίνητων αλαζόνων, γενικών γραμματέων και παραγκωνισμένων βουλευτών. Οι ακραιφνείς νεοδημοκράτες που δήθεν ταράζονται μπροστά στον κίνδυνο αλλοίωσης του παραταξιακού DNA δεν δίνουν δεκάρα για τον γενετικό κώδικα της Ν.Δ. ή για τα δικά τους πεπαλαιωμένα ιδανικά. Μεγαλύτερη συμμετοχή στην εξουσία θέλουν. Αναγνώριση, ορατότητα και, αν είναι δυνατόν, κάποια υπουργική καρέκλα. Ξέχασαν όμως, όλοι όσοι τώρα βάλλουν κατά των μετριοπαθών προσώπων που περιστοιχίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι χάρη σ’ αυτά κέρδισε όσες εκλογικές αναμετρήσεις κέρδισε. Το γνήσιο δεξιό στοιχείο που υποτίθεται ότι βρίσκεται υπό εξαφάνιση (τι μεγάλη απώλεια θα ήταν αυτή!) υπήρχε στη Ν.Δ. ανέκαθεν· ναι, και όταν η παράταξη έχανε εκλογές ενώ η χώρα βυθιζόταν στον παραλογισμό του αντιμνημονίου. Η διεύρυνση είναι αυτή που έφερε τη Ν.Δ. στην εξουσία· το ψύχραιμο, μοντέρνο και κεντρώο προφίλ κέρδισε την εμπιστοσύνη την πολιτών (για όσο την κέρδισε), όχι οι τραμπικοί εξάψαλμοι των παραμελημένων δεξιών που νοσταλγούν την εποχή όπου ο δογματισμός και η μισαλλοδοξία ήταν η νόρμα. Το Κέντρο έφερε το 41%, το Κέντρο έφερε και την πτώση της Ν.Δ. στις ευρωεκλογές. Αντί να το ξορκίζει, ο νεοδημοκρατικός πυρήνας καλά θα κάνει να το εξευμενίσει. Εναλλακτικά, μπορεί να ρίξει μια ματιά στο κατάντημα των κομμάτων που έβαλαν την ιδεοληψία πάνω από τον ρεαλισμό.
