Ο συνωστισμός υποψηφίων αρχηγών του ΠΑΣΟΚ, η συνεχής υποδιαίρεση του ΣΥΡΙΖΑ στην περιδίνηση Κασσελάκη, οι αυξανόμενες επιθέσεις στο συγκολλητικό υλικό της κυρίαρχης Νέας Δημοκρατίας (που δεν είναι άλλο από την υπόσχεση για την παραμονή στην εξουσία υπό τον Κυρ. Μητσοτάκη) είναι υγιή στοιχεία της δημοκρατίας. Οταν οι πολίτες δεν ενθουσιάζονται απ’ όσα προσφέρουν τα κόμματα, αυτά αναγκάζονται να αλλάξουν περιτύλιγμα, πρόγραμμα ή και αρχηγό. Στην πολιτική, οι εκλογές (ή, ενίοτε, οι τηλεοπτικές αναμετρήσεις) είναι καταλύτες τέτοιων διεργασιών. Οι αμφισβητήσεις, οι ζυμώσεις, οι προτάσεις και οι συγκρούσεις είναι στοιχεία της «δημιουργικής καταστροφής» που οδηγεί στην ανανέωση – σε νέες δυνάμεις, νέες προτάσεις και νέα περίοδο χάριτος από τους πολίτες. Η διάρκεια και η ένταση της ανανεωτικής φάσης υποδηλώνουν πολλά για την ποιότητα της ηγεσίας (τωρινής, επίδοξης και πρώην), για την υγεία και τις δομές του κομματικού οργανισμού, για τις προτεραιότητες των μελών και όσων άλλων έχουν μικρό ή μεγάλο λόγο στη διαδικασία (από «περαστικούς» ψηφοφόρους έως «βαρώνους»). Μπορούμε, δηλαδή, να σχηματίσουμε γνώμη για το εάν η αναμπουμπούλα είναι στοιχείο μιας γόνιμης ζύμωσης ή της διάλυσης.
Το ότι δεν προβλέπονται εκλογές για τρία χρόνια βοηθάει τα κόμματα να εξελιχθούν χωρίς εξωτερική πίεση. Ο πρωθυπουργός δεν χρειάζεται να αλλάξει την ταυτότητα της κυβέρνησής του για να αποτρέψει τη φυγή ψηφοφόρων προς τα δεξιά. Καλό θα ήταν να λήξει νωρίς και το ζήτημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Θα ήταν λάθος το ύπατο αξίωμα της χώρας να γίνει μέρος του εσωκομματικού παιχνιδιού της Ν.Δ. – κάτι που, μεταξύ άλλων, θα αποξένωνε περισσότερους ψηφοφόρους από το πολιτικό κέντρο. (Η κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου εκφράζει με αξιοπρέπεια και εξαιρετική ευαισθησία αυτό που πιστεύω ότι οι περισσότεροι θέλουμε η χώρα μας να δείχνει προς όλους τους κατοίκους της και προς τον υπόλοιπο κόσμο.) Ο Μητσοτάκης μπορεί να ασχοληθεί με την απόδοση της κυβέρνησής του και με τη βελτίωση της πορείας της χώρας, χωρίς να φοβάται το πολιτικό κόστος, για δύο χρόνια τουλάχιστον. Η ζύμωση στο κόμμα του βοηθάει να το ξεκαθαρίσει αυτό.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, τα προβλήματα είναι πιο σοβαρά, ίσως και άλυτα. Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ταλαντούχος, έξυπνος και δυναμικός. Στερείται όμως αίσθηση της πραγματικότητας, δεν ενισχύει τα θετικά στοιχεία του κόμματος. Δείχνει να αυτοσχεδιάζει συνεχώς, χωρίς πειστικό πρόγραμμα. Ο στροβιλισμός γύρω από τον εαυτό του, μέσα σε έναν οργανισμό χωρίς ουσιαστικές δομές, μόνο ζημιές προκαλεί.
Το ΠΑΣΟΚ διαφέρει, με το ιστορικό και οργανωτικό βάρος του στη συλλογική συνείδηση. Παρότι τρίτο στις ευρωεκλογές, είναι πιο σταθερό οικοδόμημα από τον εκτός εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό υπάρχουν τόσοι μνηστήρες για την προεδρία του. Ασχέτως του τι προτείνουν, το πώς αυτοί και το κόμμα θα διαχειριστούν τη διαδικασία, θα δείξει εάν ο αγώνας αυτός οδηγεί στην ανανέωση ή στη διάλυση.
