«Σε όλη μου τη ζωή είχα μια ορισμένη ιδέα για τη Γαλλία. Μου την ενέπνευσαν εξίσου το αίσθημα και η λογική. Τα αισθήματα που έχω μέσα μου φαντάζονται φυσιολογικά τη Γαλλία σαν την πριγκίπισσα των παραμυθιών ή την παρθένο στις τοιχογραφίες…». Είναι οι πρώτες φράσεις, σε βιαστική μετάφραση, από τα «Απομνημονεύματα» του στρατηγού Ντε Γκωλ. Ακολουθούν οι σελίδες ενός αριστουργήματος ιστοριογραφίας γραμμένο από έναν από τους δημιουργούς της μεταπολεμικής Ευρώπης και κατ’ επέκταση του κόσμου.
Εχει και ο Μακρόν μια ορισμένη ιδέα για τη Γαλλία. Η οποία κατ’ ανάγκην διαφέρει ριζικά απ’ αυτήν του Ντε Γκωλ. Αν ο Μακρόν έλεγε πως αισθάνεται τη Γαλλία σαν μια Παρθένο σε τοιχογραφία θα κατέτασσε εαυτόν στις διαβολεμένες τάξεις των σεξιστών. Δεδομένου δε ότι ο Ντε Γκωλ πιστώνει την εικόνα στην επικράτεια των αισθημάτων του την οποία θεωρεί σύμφυτη με τη λογική, αναρωτιέμαι ποια εικόνα την έχει αντικαταστήσει στην ιδέα που έχει ο Μακρόν για τη Γαλλία και κατ’ επέκταση για την Ευρώπη. Βοηθήστε με αλλά δεν βρίσκω καμία. Ο Μακρόν έκανε μεταρρυθμίσεις, οικονομικές ή κοινωνικές, όμως δεν κατάφερε να αγγίξει το αίσθημα της κοινωνίας με την ιδέα του για τη Γαλλία. Ισως επειδή η ιδέα του ήταν ένα καθαρό εγκεφαλικό κατασκεύασμα. Εχοντάς την όμως στο οπλοστάσιό του μετά μια διαδοχή προέδρων που διακρίθηκαν ως διαχειριστές και όχι ως πολιτικοί ηγέτες μιας εκ των δύο κυρίαρχων δυνάμεων της Ευρώπης, συμπεριφέρθηκε ωσάν να ήταν ο Ντε Γκωλ. Με την ίδια αυτοπεποίθηση και την ίδια υπεροψία. Τα «Κίτρινα Γιλέκα» τον άφησαν αδιάφορο. Δεν κατάλαβε πως τα μεσαία στρώματα διαμαρτύρονταν για την υποβάθμισή τους, κυρίως δε για την ψυχρότητα με τα οποία τα αντιμετώπιζε η πολιτική τους εκπροσώπηση;
Η βιαστική του απόφαση να προκηρύξει βουλευτικές εκλογές δείχνει ότι το βράδυ των ευρωεκλογών δεν είχε καταλάβει τι συμβαίνει στη Γαλλία. Με δυο λόγια του έλειπε το αίσθημα το οποίο, όπως γράφει ο Ντε Γκωλ, είναι θεμελιώδες για την αντίληψη ενός Εθνους με τόσο μακρά και επώδυνη Ιστορία. Το άγγιξαν οι αντίπαλοί του, από τη ριζοσπαστική δεξιά της Λεπέν ώς την άκρα αριστερά του Μελανσόν. Κι ο ίδιος έμεινε μόνος του, σ’ ένα σχεδόν ανύπαρκτο κέντρο, ψάχνοντας συμμάχους για να επιβιώσει. Οποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου η Γαλλία μπαίνει σε μια περίοδο αστάθειας. Δεν μας αφορά το όριο ηλικίας για τη σύνταξη. Μας αφορά όμως η βοήθεια στην Ουκρανία που η Λεπέν δήλωσε ότι θα την καταργήσει, όπως και η στάση απέναντι στη Χαμάς, την αγαπημένη του Μελανσόν.
