Διαβάζοντας το πορτρέτο της Γαλάτειας Αλεξανδράκη, που δημοσιεύθηκε στην κυριακάτικη «Κ» και υπογράφεται από την εξαιρετική συνάδελφο Αλεξία Καλαϊτζή, αισθάνεται κανείς αισιοδοξία για τις αστείρευτες δυνατότητες της δημοκρατίας. Η 76χρονη κρεοπώλισσα εξελέγη ευρωβουλευτής με την Ελληνική Λύση, κερδίζοντας 51.465 σταυρούς χωρίς να κάνει προεκλογική εκστρατεία, ούτε καν μεταξύ των πελατών της στο κρεοπωλείο της στην Αλεξανδρούπολη. «Μετά ήρθαν οι πελάτες και έλεγαν “αν βλέπαμε το όνομα Τούλα θα σε ψηφίζαμε όλοι. Δεν σε καταλάβαμε με το Γαλάτεια”. Εδώ έρχονταν για μισό κιλό κιμά και θα τους έδινα φάκελο;».
Παρά τις αρχικές πληροφορίες για παραίτησή της από το αξίωμα, η κυρία Αλεξανδράκη ταξίδεψε στα μέσα Ιουνίου στις Βρυξέλλες και μπήκε στο Ευρωκοινοβούλιο. «Ηρθε ο [Νίκος] Παπανδρέου, μου έδωσε συγχαρητήρια, ήρθε ο Μεϊμαράκης, ο Αυτιάς. ∆εν είχα πρόβλημα καθόλου. Μια χαρά! Ανθρωποι είναι κι αυτοί!». Πόσοι πολιτικοί αγωνίζονται σκληρά για μια θέση στην Ευρωβουλή. Αν δεν έχουν την αναγνωρισιμότητα ενός Παπανδρέου κι ενός Αυτιά, είναι σχεδόν αδύνατο να τα καταφέρουν. Η κυρία Τούλα, όμως, έχει κι αυτή ένα ισχυρό επώνυμο. Αρχίζει από «Α» και έτσι τοποθετήθηκε πρώτη στο ψηφοδέλτιο της Ελληνικής Λύσης. Είναι κοινό μυστικό ότι οι πρώτοι στην αλφαβητική σειρά ψηφίζονται περισσότερο, ιδίως όταν οι ψηφοφόροι δεν γνωρίζουν κανένα από τα ονόματα στο ψηφοδέλτιο του κόμματος που ψηφίζουν. Πρόκειται για μια παράλληλη μορφή αναγνωρισιμότητας, όχι υποδεέστερη από τη συνήθη. Γιατί είναι καλύτερη από την κυρία Τούλα για την Ευρωβουλή μια οποιαδήποτε περσόνα; Επομένως, όσοι κήνσορες αναζητούν κοσμοϊστορικά μηνύματα στο 60% της αποχής στις ευρωεκλογές δεν έχουν παρά να μελετήσουν το φαινόμενο Αλεξανδράκη. Παρ’ όλα αυτά, η εκλογή της Τούλας Αλεξανδράκη στο Ευρωκοινοβούλιο εμπνέει αισιοδοξία για την Ευρώπη. Ούτε στην εντελώς πειραματική αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, όπου τα αξιώματα διανέμονταν με κλήρο, δεν θα μπορούσε μια σκληρά εργαζόμενη κτηνοτρόφος με 40 χρόνια εμπειρίας σε δική της στάνη με πρόβατα να αναλάβει πολιτικό αξίωμα. Πολιτικά αξιώματα δεν δίνονταν στις γυναίκες. Στη σημερινή Ευρώπη, παρ’ όλα τα στραβά της, μπορεί να φτάσει στο Ευρωκοινοβούλιο μια άγνωστη κτηνοτρόφος εκτός κάθε συστήματος εξουσίας. Η δημοκρατία μοιάζει με τον Θεό. Εύκολα σπάει πλάκα με τους σοβαροφανείς. Με εκείνους που θέλουν να ελέγχουν τα πάντα.
Στη σημερινή Ευρώπη μπορεί να φτάσει στο Ευρωκοινοβούλιο μια άγνωστη κτηνοτρόφος εκτός κάθε συστήματος εξουσίας.
Η κυρία Αλεξανδράκη μοιάζει σαν να βγήκε από μυθιστόρημα του Μισέλ Ουελμπέκ, του κυνικού, είρωνος, ασεβούς Γάλλου, που πυροβολεί συστηματικά τις Βρυξέλλες για την εγκατάλειψη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, στοιχείο που συμβάλλει, λέει, στην παρακμή της Γαλλίας. Τώρα που η Γαλλία διέβη τον Ρουβίκωνα, η Τούλα Αλεξανδράκη είναι μια ουελμπεκική ηρωίδα. Η σεμνή, ακατέργαστη, αυθεντική και σκληρά εργαζόμενη μάνα που θα πει ορισμένες αλήθειες στα μούτρα των γραφειοκρατών.
