Σε αμηχανία βρίσκονται την τελευταία εβδομάδα τα ηγετικά στελέχη, οι σημαντικοί χρηματοδότες και οι απλοί ψηφοφόροι του Δημοκρατικού Κόμματος μετά την απογοητευτική εμφάνιση του Τζο Μπάιντεν στην πρόσφατη τηλεμαχία του με τον Ντόναλντ Τραμπ.
Αν και ο ξαφνικός πανικός είναι μάλλον αδικαιολόγητος με δεδομένο ότι η επιδεινούμενη κατάσταση του 81χρονου προέδρου δεν προέκυψε ξαφνικά, αλλά αντιθέτως ήταν εμφανής τα τελευταία τουλάχιστον δύο χρόνια, αυτή είναι η αίσθηση που επικρατεί την τελευταία εβδομάδα, και αυτό ισχύει και για την ελληνοαμερικανική κοινότητα.
Πολλοί ομογενείς που υποστηρίζουν τον νυν πρόεδρο βρίσκονται σε αδιέξοδο. Από την άλλη, μεγάλο μέρος της ελληνοαμερικανικής κοινότητας –μάλλον η πλειονότητα, αν και δεν υπάρχουν επιστημονικές μετρήσεις– είναι υποστηρικτές του Ντόναλντ Τραμπ και είναι πλέον περισσότερο αισιόδοξοι για τη νίκη, παρότι αρκετοί εξ αυτών θα προτιμούσαν κάποιον άλλο συντηρητικό υποψήφιο.
Σε συζητήσεις τις τελευταίες ημέρες, στην Ουάσιγκτον και εκτός αυτής, ακόμη και άνθρωποι οι οποίοι το 2020 ψήφισαν Μπάιντεν τώρα εμφανίζονται αβέβαιοι για το τι θα πράξουν. Πολλοί λένε πως, αν και εκτιμούν την προσφορά του νυν προέδρου, δεν μπορούν να τον ψηφίσουν στην κατάσταση που βρίσκεται.
Υπάρχουν και κάποιοι που κλίνουν προς τον τρίτο υποψήφιο, Ρόμπερτ Κένεντι, ο οποίος όμως δεν έχει ρεαλιστικές ελπίδες εκλογής, κινούμενος σταθερά γύρω στο 10%.
Αν ψήφιζε μόνον η ομογένεια, η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ θα ήταν συντριπτική, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον. Ωστόσο το σκηνικό μεταβάλλεται σημαντικά εάν, τελικά, προκύψει άλλος υποψήφιος των Δημοκρατικών. Σε μια τέτοια εξέλιξη, πολλοί απογοητευμένοι πρώην ψηφοφόροι του Μπάιντεν «επιστρέφουν», ενώ παράλληλα κάποιοι μετριοπαθείς Ρεπουμπλικανοί, που δεν είναι ενθουσιασμένοι από τη συμπεριφορά του Τραμπ, εμφανίζονται πρόθυμοι «να εξετάσουν» μια εναλλακτική προοπτική εάν πρόκειται για Δημοκρατικό υποψήφιο που να προέρχεται από τη μετριοπαθή τάση του κόμματος.
Ωστόσο, προς το παρόν και οι μεν και οι δε θεωρούν ότι, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, η νίκη Τραμπ φαντάζει ως το πιθανότερο σενάριο και υπό αυτό το πρίσμα εστιάζουν στο τι μπορεί να σημαίνει για την Ελλάδα ενδεχόμενη επιστροφή του τέως προέδρου στον Λευκό Οίκο.
Και εδώ παρατηρείται μια σύγκλιση απόψεων, καθώς όχι μόνο Ρεπουμπλικανοί αλλά και Δημοκρατικοί ελληνικής καταγωγής αναγνωρίζουν ότι, παρά τον εκρηκτικό και απρόβλεπτο χαρακτήρα του Τραμπ, στη διάρκεια της προεδρίας του οι σχέσεις Ελλάδας – Αμερικής ήταν εξαιρετικές.
Η εμβάθυνση και ενίσχυση της διμερούς συνεργασίας, μάλιστα, εξελίχθηκε με τους ίδιους ταχείς ρυθμούς τόσο επί Αλέξη Τσίπρα όσο και επί Κυριάκου Μητσοτάκη, λαμβάνοντας χαρακτηριστικά στρατηγικής συμμαχίας.
Παρά την παραπάνω διαπίστωση, πάντως, αυτό στο οποίο επίσης συμφωνούν είναι ο προβληματισμός για την προσωπική «χημεία» δύο ανθρώπων με κοινά χαρακτηριστικά όπως είναι ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Ταγίπ Ερντογάν, και τους κινδύνους που αυτή η πραγματικότητα εγκυμονεί.
