Ο κ. Σαμαράς οφείλει να ξεκαθαρίσει ποια είναι η «ιδεολογική καθαρότητα» την οποία επικαλέσθηκε στο Πολεμικό Μουσείο. Είναι η κατάργηση του νόμου περί ομόφυλων ζευγαριών; Είναι η αναθεώρηση της συμφωνίας με τη Βόρεια Μακεδονία; Ενοχλούν οι υπουργοί που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, που δοκιμάστηκαν και εξελέγησαν με τη Ν.Δ.; Και ενοχλούν τον πολιτικό που συγκυβέρνησε με Βενιζέλο και Κουβέλη. Εχει και η λογική τη λογική και τη συνέπειά της. Η ζωή δεν είναι φτιαγμένη μόνον από λογική, θα μου πείτε. Υπάρχουν και τα αισθήματα· το αίσθημα της απόρριψης, ο φθόνος, η έμφυτη ανάγκη να μη σε ξεχάσουν. Πολλοί θα ήθελαν να είναι στη θέση του Σαμαρά, να απολαμβάνουν τα προνόμια του πρώην πρωθυπουργού, όμως ο ίδιος δεν θέλει να είναι στη θέση του εαυτού του. Το πρόβλημα είναι περισσότερο ψυχολογικό, παρά πολιτικό ή ιδεολογικό. Δεν μπορεί να μην αισθάνεται ενοχές που δεν μπόρεσε να προστατεύσει τη χώρα από την καταστροφική τετραετία του Τσίπρα και του Καμμένου.
Το 2015, η Ελλάδα, για πολλούς, έμοιαζε καταδικασμένη να ζήσει στον αστερισμό του αριστεροδέξιου λαϊκισμού. Οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης είχαν επενδύσει στην τυχοδιωκτική συμμαχία του Τσίπρα με τον Καμμένο. Τότε, η Κεντροδεξιά έμοιαζε να έχει βρει τη θέση της στο περιθώριο της Ιστορίας. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέβαινε τα σκαλιά του Μεγάρου Μαξίμου ως επικεφαλής της Κεντροδεξιάς. Εκτοτε έχει κερδίσει όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, με τελευταία αυτή των πρόσφατων ευρωεκλογών. Η Κεντροδεξιά δεν πέτυχε τον στόχο της; Εχασε ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους και δεν ξεπέρασε το 28%. Πλην όμως, παρέμεινε κυρίαρχη στην πολιτική σκηνή. Ο κ. Σαμαράς επικαλέσθηκε την επί δεξιά στροφή της Ευρώπης, καλώντας τον Μητσοτάκη να την ακολουθήσει. Εννοεί άραγε τη Λεπέν; Και τι κρατάει από τη δεξιά Λεπέν; Τον φιλοπουτινισμό της ή μήπως την υπουργοποίηση του Ευριπίδη Στυλιανίδη; Λυπάμαι, αλλά η ελληνική πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Υπάρχουν προβλήματα; Ων ουκ έστιν αριθμός. Το βαθύ κράτος που τυραννά το Δημόσιο δεν είναι θέμα Δεξιάς ή Αριστεράς. Εχει τρόπους η κυβέρνηση να συγκρουσθεί με τον Λεβιάθαν; Οι «πρώην» που απέτυχαν να το χαλιναγωγήσουν θα έπρεπε να συνδράμουν τον Μητσοτάκη στη σύγκρουση μαζί του. Και να τον κατακρίνουν όποτε υποχωρεί απέναντι στην αδράνειά του. Οι παρεμβάσεις των δύο «πρώην» στο Πολεμικό Μουσείο δικαίωσαν τον χαρακτηρισμό τους ως «πρώην». Μίλησαν στο όνομα της δικής τους Ελλάδας, η οποία απέχει απ’ τη σημερινή. Μια ματιά στον χάρτη της Ευρώπης φτάνει για να καταλάβεις ότι η χώρα μας είναι νησίδα πολιτικής σταθερότητας. Και αυτό οι «πρώην» δεν θα το συγχωρήσουν ποτέ στον Μητσοτάκη. Ενοχές ή ό,τι άλλο, ας το διαγνώσει ο ψυχαναλυτής τους.
