Από αυτήν εδώ τη στήλη επιδοκίμασα την κίνηση του Εμανουέλ Μακρόν να προκηρύξει πρόωρες εκλογές μετά το δυσμενές για το κόμμα του αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Είχα γράψει ότι ορθώς έπραξε, διότι διαφορετικά θα υφίστατο μια διαρκή φθορά από την επελαύνουσα Εθνική Συσπείρωση και, μοιραία, θα προσέφευγε στις κάλπες υπό πολύ χειρότερους όρους. Αυτή η επιλογή του δοκιμάζεται την Κυριακή το βράδυ, καθώς, ως γνωστόν, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
Στο προχθεσινό υπουργικό συμβούλιο, ο Γάλλος πρόεδρος, όπως και ο πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Ατάλ, δήλωσε πως στόχος είναι να αποτραπεί η αυτοδυναμία της Εθνικής Συσπείρωσης και ακολούθως να σχηματιστεί μια κυβέρνηση ευρείας πλειοψηφίας, στην οποία δεν θα συμμετέχει το κόμμα Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν. Αυτή την πλειοψηφία θα τη σχηματίσουν το δικό του κόμμα, τα κόμματα της παραδοσιακής Δεξιάς, οι Σοσιαλιστές και οι Οικολόγοι. Αν τα καταφέρει, τότε ο εκλογικός αιφνιδιασμός του θα αποδειχθεί επιτυχημένος.
H πρόωρη προκήρυξη εκλογών ήταν μια κίνηση υψηλού ρίσκου, αλλά εάν την εξετάσουμε με ψυχραιμία ήταν επιβεβλημένη.
Είθισται, οι εκλογικοί αιφνιδιασμοί σχεδόν πάντα να πετυχαίνουν, διότι καμιά κυβέρνηση δεν κάνει πρόωρες εκλογές γνωρίζοντας πως θα ηττηθεί. Οι πρόωρες εκλογές γίνονται για να εκμεταλλευθεί το κυβερνών κόμμα μια ευνοϊκή συγκυρία. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Εμανουέλ Μακρόν θέλησε να θέσει τους Γάλλους πολίτες προ των ευθυνών τους και να αποφύγει, όπως προανέφερα, την προσφυγή στις κάλπες στο εγγύς μέλλον υπό πολύ χειρότερες συνθήκες. Ηταν μια κίνηση υψηλού ρίσκου, αλλά εάν την εξετάσουμε με ψυχραιμία ήταν επιβεβλημένη. Ακόμη και αν κατακτήσει την αυτοδυναμία η Μαρί Λεπέν, όλες τις κρίσιμες αποφάσεις σε ζητήματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής, εκ του συντάγματος, θα τις λαμβάνει ο Γάλλος πρόεδρος. Και κάτι ακόμη: η άσκηση κυβερνητικής εξουσίας από την Εθνική Συσπείρωση ενδεχομένως να τη φθείρει και να προσέλθει αποδυναμωμένη στις προσεχείς προεδρικές εκλογές.
Μια κίνηση παρόμοια, mutatis mutandis, με αυτήν του Μακρόν έκανε και ο Κώστας Καραμανλής το 2009. Επέσπευσε τις, ούτως ή άλλως, αναπόφευκτες εκλογές λόγω της αρνήσεως του ΠΑΣΟΚ να συμπράξει στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και φόρτωσε στον ανέμελο Γιώργο Παπανδρέου τις ευθύνες της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης. Σε αυτό το εξάμηνο Σεπτεμβρίου 2009 – Μαρτίου 2010, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αναπόφευκτα θα λάμβανε μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας και θα προσερχόταν στις εκλογές σαν πρόβατο επί σφαγή. Το 33,5% που τελικά έλαβε θα ήταν θριαμβευτικό μπροστά στο ποσοστό που θα λάμβανε αν οι εκλογές διεξάγονταν τον Μάρτιο του 2010.
Μερικές φορές, μια ήττα μπορεί να αποδειχθεί, στη συνέχεια, σωτήρια για το κόμμα που ηττήθηκε εφόσον οι νικητές δεν μπορέσουν να διαχειριστούν με επιτυχία τις κρίσιμες καταστάσεις που αχνοφαίνονταν στον ορίζοντα. Η απόδραση από την εξουσία μπορεί σε κάποιους ηθικολόγους να μην αρέσει, όμως ενίοτε αποδεικνύεται στρατηγικά επωφελής. Ο Μακρόν έκανε μια κίνηση υποχρεωτική. Θα αποδειχθεί αν είναι και επιτυχημένη.
