O Τίμοθι Γκάρτον Ας στο βιβλίο του «Ο ελεύθερος κόσμος» παρομοιάζει την Αγγλία με τον Ιανό. Ηταν ο θεός με τα δύο πρόσωπα που λατρευόταν στα σταυροδρόμια. Το ένα της πρόσωπο κοιτάζει προς τις ΗΠΑ και το άλλο της κοιτάζει την Ευρώπη. Από τη μια η γλωσσική συγγένεια με την πρώην αποικία της κι από την άλλη η κοινή πολιτισμική πορεία με την ήπειρο. Οταν το ένα από τα δύο πρόσωπα επικρατήσει, προκαλείται ανισορροπία. Το τίμημα το πλήρωσε ο Τόνι Μπλερ όταν γύρισε την πλάτη του στους Ευρωπαίους εταίρους του και ακολούθησε τον Μπους στον δεύτερο πόλεμο κατά του Ιράκ. Ακολούθησαν 14 χρόνια κυριαρχίας των Συντηρητικών, το δημοψήφισμα του 2016, η διαδικασία της εξόδου από την Ε.Ε., η οποία, απ’ ό,τι φαίνεται, μόνο προβλήματα δημιούργησε. Δεν είναι η μόνη αιτία της συντριβής των Συντηρητικών στις προχθεσινές εκλογές. Η παράταξη του Ντισραέλι και του Τσώρτσιλ δεν μπόρεσε να αναδείξει μια πολιτική προσωπικότητα αντάξια της παράδοσής της. Από τον θλιβερό Κάμερον, στον κωμικό Τζόνσον, στην ανεκδιήγητη Λιζ Τρας και στον θαμπό Ρίσι Σούνακ, η ηγεσία της Αγγλίας έμοιαζε με ένα κουκλοθέατρο αυτοσαρκασμού στον οποίο το χιούμορ τους έχει διαπρέψει. Αν σε αυτά προσθέσουμε την ακρίβεια, την απουσία επενδύσεων εξαιτίας του Brexit, την κατάρρευση της δημόσιας υγείας μετά την COVID-19, συμπληρώνουμε τη συνταγή. 700.000 οδοντιατρικές εξετάσεις προβλέπει το μανιφέστο των Εργατικών. Οχι μόνον οδηγούν αριστερά, αλλά έχουν και χαλασμένα δόντια.
Οι Εργατικοί, από την άλλη, απελευθερώθηκαν από τον αλλοπαρμένο Κόρμπιν αφού τον διέγραψαν ως αντισημίτη. Αυτός επανεξελέγη μεν ως ανεξάρτητος στην περιφέρειά του, παρότι τον υποστήριξε ο Γιάνης Βαρουφάκης, όμως οι Εργατικοί τον έχουν προ πολλού ξεπεράσει. Το ζήτημα είναι να δούμε σε ποια σημεία μάς αφορά εμάς, ως Ελλάδα και ως Ευρώπη, η νίκη του Στάρμερ. Ως σκιώδης υπουργός της αντιπολίτευσης το 2018 είχε δηλώσει ότι μπορεί να επαναληφθεί το δημοψήφισμα και υπάρχουν σοβαρές προοπτικές να ακυρωθεί το Brexit. Σήμερα λέει ότι δεν υπάρχει περίπτωση η Αγγλία να επιστρέψει στην Ευρώπη. Αστάθεια ή ρεαλισμός; Εξάλλου υπάρχει και ο ιός του αντιευρωπαϊσμού, Φάρατζ. Στο κάτω κάτω, αν η Αγγλία επιθυμεί να επιστρέψει στην Ευρώπη, θα πρέπει να το θέλει και η Ευρώπη. Ποια στάση θα τηρήσει η Αγγλία απέναντι στον πόλεμο του Ισραήλ με τη Χαμάς; Στο Εργατικό κόμμα υπάρχει φιλοπαλαιστινιακή νεολαία και πολλή ύλη woke. Θα μπορέσει ή θα θελήσει ο μετριοπαθής Στάρμερ να τους αφομοιώσει στη μετριοπάθειά του; Ιδωμεν. Θα μπορέσει ή θα θελήσει να φέρει πιο κοντά την Αγγλία στην Ευρώπη; Ιδωμεν. Εξάλλου, και για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την Ευρώπη ως σταθερά στην πολιτική εξίσωση, θα πρέπει να περιμένουμε τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών αύριο.
