Hταν μια συναρπαστική νύχτα. Λίγο αφότου έκλεισαν τα εκλογικά τμήματα και ανακοινώθηκαν τα πρώτα αποτελέσματα, ήταν σαφές ότι οι Εργατικοί όδευαν προς τη νίκη. Και όχι απλώς με μικρή διαφορά – αλλά με σαρωτική νίκη. Από την εκλογή του Τόνι Μπλερ το 1997 είχε να υπάρξει τέτοια προσμονή ότι τα πράγματα μπορούν πια να πάνε προς το καλύτερο.
Το κεντρικό σύνθημα της εκστρατείας των Εργατικών ήταν «Aλλαγή» και αυτό ακριβώς υπόσχεται να φέρει ο σερ Κιρ Στάρμερ, ο νέος πρωθυπουργός, όπως είπε σήμερα το πρωί, απευθυνόμενος στο έθνος: «Είπαμε ότι θα βάλουμε τέλος στο χάος και θα το κάνουμε… Σήμερα ξεκινάμε το έργο της αλλαγής… και αρχίζουμε να ανοικοδομούμε τη χώρα μας».
Πίσω από αυτό το αποτέλεσμα, ωστόσο, δεν κρύβεται μόνο η ανάγκη για κάτι νέο. Υπάρχει και ένα ζήτημα εγκλήματος και τιμωρίας. Η προηγούμενη Συντηρητική κυβέρνηση είχε εμπλακεί σε πολλά σκάνδαλα (παραβίαση νόμων, διαφθορά, πελατειακές σχέσεις, ακόμη και παράνομο στοίχημα) και το εκλογικό σώμα είχε τώρα την ευκαιρία να την τιμωρήσει, αφού είχε απολέσει την εμπιστοσύνη του. Αυτή είναι η χειρότερη ήττα στην ιστορία του κόμματος των Τόρις και αποτελεί αδιάσειστη απόδειξη της οργής των ψηφοφόρων.
Μετά 14 χρόνια διακυβέρνησης των Συντηρητικών (με πέντε πρωθυπουργούς των Τόρις), το εκλογικό σώμα κυριολεκτικά τους έδιωξε κυριολεκτικά. Πρώτα είχαμε τον Ντέιβιντ Κάμερον, που μεθόδευσε το δημοψήφισμα για το Brexit. Τον διαδέχτηκε η Τερέζα Μέι, αναμφισβήτητα η καλύτερη από μια προβληματική ομάδα. Ακολούθησε ο Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος έριξε κατά πολύ το επίπεδο της δημόσιας ζωής και κρίθηκε ένοχος για ψέματα στη Βουλή των Κοινοτήτων. Στη συνέχεια ανέλαβε η Λιζ Τρας, αλλά η θητεία της διήρκεσε μόλις 49 ημέρες προτού εκδιωχθεί επειδή ζημίωσε την οικονομία κατά 30 δισ. λίρες. Και τέλος, είχαμε τον Ρίσι Σούνακ, του οποίου ο προσωπικός πλούτος ξεπερνά κατά πολύ αυτόν του βασιλιά Καρόλου, και ο οποίος είχε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Και οι πέντε είναι υπεύθυνοι για την αθέτηση πολλών υποσχέσεων, για την υποβάθμιση των σχολείων και την κατάρρευση του συστήματος υγείας. Για να μην αναφέρουμε την κρίση του κόστους ζωής και την πραγματική φτώχεια, που πλήττει πολλά τμήματα του πληθυσμού.
Το Brexit, μια κληρονομιά με την οποία πρέπει να ζήσουμε, είχε καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία. Οι περισσότεροι (ακόμη και αν ψήφισαν υπέρ το 2016) συνειδητοποιούν πλέον ότι ήταν ένα τεράστιο λάθος. Οχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά επειδή όλοι τώρα βλέπουν ότι η ενότητα στην Ευρώπη αφορά και την ασφάλεια. Με τις χώρες στα σύνορα της Ευρώπης να έχουν εμπλακεί σε αιματηρές συγκρούσεις, θα έπρεπε να ήμασταν ενωμένοι με αυτή την οικογένεια χωρών, όχι διαχωρισμένοι.
Ξέρουμε ότι ο μήνας του μέλιτος δεν διαρκεί για πάντα, αλλά θα τον απολαύσουμε όσο μπορούμε.
Τώρα όμως αναλαμβάνει ο σερ Κιρ Στάρμερ, πρώην δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Φαίνεται (αυτή είναι η ασφαλέστερη λέξη για να περιγράψουμε πολιτικούς) έξυπνος, αφοσιωμένος, ειλικρινής, αξιόπιστος και ανθρώπινος. Δεν έχει υποσχεθεί θαύματα στους φτωχούς και δεν έχει τρομοκρατήσει τους πλούσιους. Δεν είναι αυτή μια λογική στρατηγική από έναν νέο ηγέτη; Ελπίζουμε ότι θα είναι μετριοπαθής και ότι θα κάνει την κοινωνία καλύτερη και δικαιότερη. Αυτό είναι το καθήκον του και για να το πετύχει, αποδεχόμαστε ότι θα πρέπει να αυξήσει τους φόρους, καθώς και να ενισχύσει το επιχειρείν για να γεμίσουν τα ταμεία.
Στο πίσω μέρος του μυαλού του Στάρμερ θα υπάρχει επίσης το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Η πιθανή άνοδος της Ακροδεξιάς στην εξουσία, τόσο κοντά στη χώρα μας, θα αποτελέσει πρόκληση για το Ηνωμένο Βασίλειο, μια και το προσφυγικό ζήτημα αναμένεται να ενταθεί τους επόμενους μήνες και χρόνια. Η σχέση μας με τη γειτονική μας χώρα είναι σημαντική και ο Στάρμερ είναι αρκετά ισχυρός για να διαχειριστεί το θέμα αυτό.
Ενα άλλο ζήτημα που απασχολεί τον νέο πρωθυπουργό είναι το αναπτυσσόμενο ακροδεξιό κόμμα Reform UK, ο ηγέτης του οποίου, Νάιτζελ Φάρατζ (θαυμαστής τόσο του Τραμπ όσο και του Πούτιν), κέρδισε για πρώτη φορά έδρα. Δεν θέλω να χαλάσω τη διάθεσή μου με δυσοίωνες σκέψεις, αλλά η αύξηση της δημοτικότητάς του είναι ανησυχητική. Ας ελπίσουμε ότι αυτό εξισορροπείται από την ευτυχή ανασυγκρότηση των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, οι οποίοι πέτυχαν το καλύτερο αποτέλεσμά τους εδώ και πάνω από έναν αιώνα.
Σήμερα, δεν θα μελαγχολήσουμε με τον γκρίζο ουρανό, αλλά θα δούμε τη βροχή σαν έναν τρόπο κάθαρσης και αναζωογόνησης του Ηνωμένου Βασιλείου και τίποτα δεν θα μετριάσει την αισιοδοξία που σαρώνει τη χώρα. Ξέρουμε όλοι ότι ο μήνας του μέλιτος δεν διαρκεί για πάντα, αλλά θα τον απολαύσουμε όσο μπορούμε.
Είναι μια μέρα για θετική σκέψη, γιορτή και αισιοδοξία, και είναι η στιγμή να ευχηθούμε στον Στάρμερ καλή τύχη καθώς μετακομίζει στην Ντάουνινγκ Στριτ.
Η κ. Βικτόρια Χίσλοπ είναι συγγραφέας.
