Δεν είναι καν μία παράσταση γκροτέσκ, με μάγισσες, φαντάσματα, όντα παράξενα και δύσμορφα, που περιφέρονται επί σκηνής, σπέρνοντας αποτροπιασμό και τρόμο. Είναι απλώς κάποιοι που υποδύονταν εδώ και χρόνια ρόλους ηγετικούς και ο ένας μετά τον άλλον πλέον πορεύονται προς το λυκόφως της πολιτικής σταδιοδρομίας τους.
Αλλά ας διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας. Δεν παρακολουθούμε την όπερα του Βάγκνερ, όπου η Βαλχάλα –το μυθικό εκείνο Ανάκτορο των Θεών– παραδίδεται στις φλόγες. Κρίση πολιτική διαπερνά χώρες της Δύσεως που μέχρι πριν από λίγα χρόνια θεωρούνταν πυλώνες σταθερότητος και υποδείγματα προς μίμηση, σε επίπεδο παγκόσμιο.
Η προσοχή συμμάχων αλλά και πολεμίων της Δύσεως είναι επικεντρωμένη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, λόγω της φυσικής και διανοητικής του καταστάσεως, αντιμετωπίζεται πλέον ως «άχθος αρούρης» από επιφανείς Δημοκρατικούς, που διατυπώνουν διαρκώς εκκλήσεις να αποσυρθεί από τη διεκδίκηση μιας δεύτερης προεδρικής θητείας. «Ο Θεός να σε φυλάει από τον πεισματάρη γέροντα», έλεγε μία παλιά παροιμία. Αλλά δεν πρόκειται μόνον περί αυτού.
Δεν πρόκειται να ασχοληθεί η στήλη με τα εσωτερικά των ΗΠΑ. Η χώρα αυτή είναι εν πολλοίς ακατανόητη. «Πάντοτε να θυμάστε ότι όλοι μας, εσείς και εγώ ιδιαιτέρως, είμαστε απόγονοι μεταναστών και επαναστατών», έλεγε ο Δημοκρατικός πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούσβελτ. Και δεν παραδοξολογούσε.
Οι διαδικασίες ενσωματώσεως διαφόρων εθνικών, φυλετικών και πολιτιστικών ψηφίδων σε μία λειτουργική ενότητα –το περίφημο melting pot– δεν έπαυσαν ποτέ. Οπως επίσης παραμένει κραταιά η επαναστατική αποστολή μεταλλάξεως του κόσμου κατά τα πρότυπα των ΗΠΑ.
Ο κ. Μπάιντεν ευθύς ως εξελέγη επιζητούσε τη σύγκρουση με τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν. Αλλά ο ρωσοουκρανικός πόλεμος, αντί να αποσταθεροποιήσει, εδραίωσε στην εξουσία τον κ. Πούτιν, οδήγησε σε ουσιαστική προσέγγιση Μόσχας – Πεκίνου και δημιούργησε προϋποθέσεις εισαγωγής νέου αποθεματικού νομίσματος, των BRICS, ανταγωνιστικού του δολαρίου.
Το βαρύτατο τίμημα του ουκρανικού εγχειρήματος του κ. Μπάιντεν κατέβαλε η Ευρώπη, που ευθυγραμμιζόμενη εκούσα άκουσα με την Ουάσιγκτον τείνει να καταστεί προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας. Βεβαίως, ο σκληρός πυρήνας του αμερικανικού κατεστημένου, που δεν είναι φυσικά το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αλλά το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα και οι θηριώδεις ενεργειακές βιομηχανίες των ΗΠΑ, πήγαν, αντιθέτως, θαυμάσια.
Δυσανασχετούσαν οι Ευρωπαίοι στη διάρκεια της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ, διότι τους επίεζε να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους στο ΝΑΤΟ. Προσέβλεπαν στην κατανόηση του κ. Μπάιντεν. Ουδέποτε αντελήφθησαν ότι το σύνθημα «Πρώτα η Αμερική» ισχύει πάντα, όποιος και εάν είναι ο πρόεδρος αυτής της χώρας, που αν παύσει να επεκτείνεται θα αρχίσει η κατάρρευσή της. Και αυτό θα αργήσει να συμβεί. Βρισκόμαστε στη φάση ακόμη που οικοδομείται η αμερικανική Βαβέλ.
