Η περίφημη στροφή προς την υπερ-Δεξιά έμεινε ανολοκλήρωτη. Μετά τη Βρετανία και η Γαλλία δεν επαλήθευσε αυτή την πορεία. Φυσικά και στα δύο κράτη ιδιόμορφα εκλογικά συστήματα διαμόρφωσαν ή ανέτρεψαν αναμενόμενες πλειοψηφίες. Και αν στη Βρετανία το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο και ο θριαμβευτής γνωστός εδώ και πολύ καιρό, στη Γαλλία η κατάσταση ήταν πολύ πιο περίπλοκη, μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, που ανέδειξε νικητή το κόμμα της Μαρίν Λεπέν. Η απόφαση του Εμανουέλ Μακρόν να προκηρύξει το ίδιο βράδυ βουλευτικές εκλογές σχολιάστηκε ως αυτοκτονική από την πλειοψηφία των πολιτικών αναλυτών παγκοσμίως. Τελικά αποδείχθηκε μια σωστή κίνηση, εκ του προχθεσινού αποτελέσματος. Eγραφα στις 12 Ιουνίου, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, σε αυτήν εδώ τη στήλη, ότι «ο Γάλλος πρόεδρος έδειξε για μία ακόμη φορά ότι διαθέτει τη στόφα του ηγέτη. Του πολιτικού που δημιουργεί γεγονότα και δεν σέρνεται από αυτά». Ενώ το Σάββατο 6 Ιουλίου έκλεινα το άρθρο μου στην «Καθημερινή» υποστηρίζοντας πως «ο Μακρόν έκανε μια κίνηση υποχρεωτική. Θα αποδειχθεί αν είναι και επιτυχημένη».
Τώρα ο Γάλλος πρόεδρος με τις 168 έδρες του –επέστρεψε από την κόλαση– είναι ο άρχοντας του παιχνιδιού. Να υπενθυμίσω στον αναγνώστη δύο χαρακτηριστικά του γαλλικού πολιτικού συστήματος. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να ορίσει πρωθυπουργό ακόμη και τον σοφέρ του και η κυβέρνηση που σχηματίζεται δεν χρειάζεται να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Μπορεί όμως να ανατραπεί, ανά πάσα στιγμή, αν την καταψηφίσουν 289 βουλευτές. Συνεπώς, ο Μακρόν θα προσπαθήσει να συγκροτήσει μια πλειοψηφία που θα κρίνει ότι είναι η πιο συνεργάσιμη με αυτόν. Μια πλειοψηφία στην οποία θα συμμετέχει απαραιτήτως ο δικός του συνασπισμός. Συνεπώς, δεν έχει μόνο την πρωτοβουλία των κινήσεων, αλλά το εκλογικό αποτέλεσμα καθιστά το κόμμα του ρυθμιστή της κατάστασης. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά μία ακόμη κυβέρνηση μειοψηφίας –το Λαϊκό Μέτωπο διαθέτει μόλις 182 έδρες– ευάλωτη και ανατρέψιμη.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας μετά τις ευρωεκλογές ζύγισε την κατάσταση, πήρε τα ρίσκα του και δικαιώθηκε.
Φυσικά η συνέχεια δεν θα είναι εύκολη και άνευ συγκρούσεων. Ηδη διεθνείς σχολιαστές προεξοφλούν ότι το Λαϊκό Μέτωπο θα διασπαστεί, με δεδομένη την πρόσφατη δήλωση Μακρόν, στην τελευταία συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, ότι δεν θα συγκυβερνήσει με την Ανυπότακτη Γαλλία του αντισημίτη Μελανσόν. Ολα δείχνουν ότι ο Γάλλος πρόεδρος θα επιδιώξει να σχηματίσει κυβέρνηση με τους Σοσιαλιστές, τους Πρασίνους και τα κόμματα της ρεπουμπλικανικής Δεξιάς. Κάτι ιδιαίτερα δύσκολο, καθώς υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις στα προγράμματα αυτών των κομμάτων, ενώ η γαλλική οικονομία απαιτεί άμεσα δραστικές παρεμβάσεις.
Ενας φίλος στο Διαδίκτυο έγραψε την Κυριακή το βράδυ ότι «ο Μακρόν έπεσε από τον Πύργο του Αϊφελ και όχι μόνο στάθηκε όρθιος, αλλά βρήκε μπροστά του και ένα πορτοφόλι». Εγώ θα έλεγα πως, μετά τις ευρωεκλογές, ζύγισε την κατάσταση, πήρε τα ρίσκα του και δικαιώθηκε.
