Στη διάρκεια αυτού του καλοκαιριού, που είναι θερμό και προμηνύεται μακρύ, σκεφτόμαστε ποιο θα είναι το μέλλον των πόλεών μας. Η Αθήνα έχει ήδη αργήσει να φανεί προνοητική, οπότε μάλλον θα συρθεί από την εξέλιξη της κλιματικής κρίσης. Αλλά δεν είναι μόνο το κέντρο της πρωτεύουσας και οι πυκνοκατοικημένες συνοικίες. Είναι και τα προάστια. Ηδη έχουμε πολλά προάστια που είναι πρώην προάστια. Με τεχνικούς όρους παραμένουν προάστια, στα περίχωρα του κέντρου, αλλά στην πράξη έχουν απολέσει πολλά από τα περιαστικά χαρακτηριστικά τους.
Η Αθήνα δεν προστάτευσε τις κηπουπόλεις της ούτε τα ωραία, εξοχικά προάστια. Τι είναι σήμερα το Παλαιό Φάληρο, η Νέα Σμύρνη, η Ηλιούπολη; Το ζήτημα του σχεδιασμού και του οράματος έναντι της κερδοσκοπίας και της απρονοησίας αγγίζει το βαθύτερο πνεύμα του τόπου.
Οσα είπε δημοσίως ο δήμαρχος Κηφισιάς Βασίλης Ξυπολυτάς (εκτενώς και σε δημοσίευμα της Τάνιας Γεωργιοπούλου στην «Κ», 5.7.24) είναι ανατριχιαστικά για το μέλλον. Ο Νέος Οικοδομικός Κανονισμός βάλλεται ήδη από ορισμένους δημάρχους και έχει δεχθεί ισχυρή κριτική για τη μυωπική αντιμετώπιση της προστασίας του περιβάλλοντος. Δεν είναι μόνον τα ύψη-μπόνους που δίνονται, είναι και η υπόγεια καταστροφή. Στην Κηφισιά, όπως λέει ο δήμαρχος, οι νέες οικοδομές μπορούν να εξαντλήσουν την εκμετάλλευση του υπεδάφους σκάβοντας υπογείως όλο το οικόπεδο.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία φύτευσης του κήπου με δέντρα. Αντιλαμβάνεται επίσης κανείς πως με αυτήν την πρακτική πλήττεται και το ριζικό σύστημα των δέντρων σε όμορα οικόπεδα. Είναι μια καθημερινή καταστροφή σε ένα από τα ωραιότερα και ιστορικά προάστια της Αθήνας. Στην Ελλάδα θεωρούμε ακόμη κήπο την ελεύθερη έκταση με μία φλοίδα χλοοτάπητα.
Τις επιπτώσεις της άφρονος αντιμετώπισης του φυσικού περιβάλλοντος στην πόλη και στα προάστια τις γνωρίζουμε και τις βιώνουμε όλοι. Οταν, όμως, έπειτα από όλα όσα έχουν συντελεστεί εις βάρος της Αθήνας τα τελευταία 70 χρόνια και ενώ η διεθνής πρακτική έχει κάνει άλματα, εμείς εξακολουθούμε και εφαρμόζουμε τέτοιες πολιτικές, τότε θα πρέπει να ανησυχούμε και μάλιστα πολύ.
Η Κηφισιά θα έπρεπε να έχει ιδιαιτέρως αυστηρή νομοθεσία για το τι χτίζεις, πού το χτίζεις, τι φυτεύεις και πώς προστατεύεις τον φυσικό και αρχιτεκτονικό πλούτο. Οσα είπε ο δήμαρχος Κηφισιάς θα έπρεπε να απασχολήσουν τον δημόσιο διάλογο και να προκαλέσουν αλλαγή νομοθεσίας.
