Αν θέλουμε να αποτρέψουμε την καταστροφή του τοπίου και όμορφων οικισμών, να καλύψουμε τα κενά στα νοσοκομεία, να αντιμετωπίσουμε τις πολλές δυσλειτουργίες της χώρας, οφείλουμε να προτείνουμε λύσεις. Πρέπει να αποφασίσει ο καθένας αν είναι ικανοποιημένος με το πώς εξελίσσεται η χώρα ή αν διατίθεται να συμβάλει στη δημιουργία διεξόδων, για να αποτραπεί το περαιτέρω κακό και να επιδιώξουμε κάτι καλύτερο. Επειδή δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, επειδή όλοι θέλουν (και δικαιούνται) μέρος της «πίτας», λύσεις σε καίρια προβλήματα μπορούν να υπάρξουν μόνο αν αυτές συνδυάζουν εμπνευσμένη και ορθολογική κρατική διαχείριση με την παροχή ανταλλαγμάτων σε όσους κινδυνεύουν να χάσουν κάτι αν τα πράγματα αλλάξουν.
Ας δούμε τον τομέα της οικοδομής, για παράδειγμα. Εχει στηριχθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, με την αναστολή του ΦΠΑ στις κατασκευές, με επιδόματα για νέους που αυξάνουν τη ζήτηση κ.ά. Με την αθρόα εισροή χρήματος από το εξωτερικό, το πιθανότερο είναι η ζήτηση να παραμείνει μεγάλη. Για να μην καταστραφούν περιοχές που ήδη κινδυνεύουν από την υπερβολική δόμηση, θα μπορούσαν να δοθούν κίνητρα σε ιδιοκτήτες να μη σπεύσουν κι αυτοί να «αξιοποιήσουν» τα δικά τους σπίτια ή χωράφια για την κατασκευή πολυκατοικιών. Επειδή, όμως, αυτοί θα ζημιωθούν εάν αποκλειστούν από το «πάρτι», σημαντική παρέμβαση θα ήταν να τους δοθούν κίνητρα να μη χτίσουν, όπως, π.χ., μετοχές σε συνεταιριστική τράπεζα, έναντι της αξίας του σπιτιού ή οικοπέδου τους, για να τις μεταπωλήσουν ή να επενδύσουν αλλού. Μέρος των κερδών των κατασκευαστών θα μπορούσε να συμβάλει σε αυτό, ως επένδυση για να διατηρηθεί ψηλά η αξία των κατοικιών σε περιοχές που βαίνουν προς κορεσμό.
Σε άλλον τομέα –τη δημόσια υγεία– τα κενά, ιδίως σε τουριστικές περιοχές, είναι ανεπίτρεπτα. Είναι καθήκον του κράτους, της τοπικής αυτοδιοίκησης και των επιχειρήσεων να παρέχουν την υψηλότερη δυνατή κάλυψη στους επισκέπτες και ντόπιους. Ας συμβάλουν όλοι, υποχρεωτικά, στη διαμόρφωση μισθών που θα προσελκύσουν το αναγκαίο προσωπικό. Και ας επενδύσουν μαζί σε υψηλής αισθητικής κατασκευές (όπως τα Ξενία κάποτε) για τη διαμονή του προσωπικού.
Οσο ουτοπικές και αν είναι κάποιες προτάσεις, η πίστη ότι τα πράγματα μπορούν να συνεχίσουν ως έχουν είναι περισσότερο ουτοπική και ζημιογόνος.
