Οι αρμόδιοι στις ΗΠΑ το αποφάσισαν, άλλη επιλογή δεν υπάρχει: προκειμένου να σωθεί ένα είδος κουκουβάγιας, της πιτσιλωτής (Strix occidentalis caurina), που απειλείται με εξαφάνιση, είναι απολύτως αναγκαία η θανάτωση σχεδόν μισού εκατομμυρίου πτηνών ενός άλλου, χωροκατακτητικού είδους, της βόρειας κουκουβάγιας (Strix varia). Η συζήτηση έχει ξεκινήσει από τα τέλη της περασμένης δεκαετίας, όμως οι επικεφαλής της αμερικανικής Υπηρεσίας Αλιείας και Αγριας Ζωή φαίνεται πως τώρα επισπεύδουν τις διαδικασίες. Η θανάτωση είναι μονόδρομος, λένε. Η ισορροπία στους πληθυσμούς των συγκεκριμένων νυκτόβιων πουλιών –αν εφαρμοστεί, όπως όλα δείχνουν, αυτή η λύση– θα επέλθει με τα τουφέκια. Θα επιτραπεί, δηλαδή, στους κυνηγούς να σκοτώνουν τις «ανεπιθύμητες» κουκουβάγιες σε τουλάχιστον τρεις πολιτείες: Καλιφόρνια, Ορεγκον και Ουάσιγκτον. Σε μια χώρα με σχεδόν 400 εκατ. όπλα, καταλαβαίνουμε πόσοι θα αναλάβουν ασμένως τον ρόλο του εξολοθρευτή.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις έχουν ξεσηκωθεί, κάνοντας λόγο για μια ακραία, απερίσκεπτη και άκρως επικίνδυνη τακτική, που δεν έχει προηγούμενο στη διαχείριση της άγριας ζωής, η οποία ήδη πλήττεται καίρια από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και τον περιορισμό των φυσικών ενδιαιτημάτων. Θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή διαταραχή στα ευαίσθητα δασικά οικοσυστήματα και να οδηγήσει σε εσφαλμένη θανάτωση και άλλων ειδών. Πόσοι από τους κυνηγούς θα είναι σε θέση να ξεχωρίσουν αν στρέφουν την κάννη τους προς τον «σωστό» στόχο; Οσα συμβαίνουν με τις συμπαθέστατες κουκουβάγιες στις ΗΠΑ, που στέλνονται στο… απόσπασμα, είναι μικρό μόνο δείγμα όσων συμβαίνουν στον πλανήτη, ιδιαίτερα τους δύο τελευταίους αιώνες. Χρίσαμε τους εαυτούς μας διαχειριστές και ρυθμιστές του περιβάλλοντος. Αποφασίζουμε για τη ζωή και τον θάνατο των συγκατοίκων μας, των άλλων ζώων, χωρίς να αναγνωρίζουμε κανέναν αξιακό κώδικα, που θα επέβαλλε σεβασμό για όλα τα «φέροντα ζωήν» όντα. Μέσα από το ωφελιμιστικό φίλτρο μας περνάμε καθετί.
Χρίσαμε τους εαυτούς μας ρυθμιστές του περιβάλλοντος. Αποφασίζουμε για τη ζωή και τον θάνατο των συγκατοίκων μας, των άλλων ζώων, χωρίς να αναγνωρίζουμε κανέναν αξιακό κώδικα.
Σύμφωνα με επιστημονικές προβλέψεις, τουλάχιστον 550 είδη θηλαστικών θα χαθούν αυτόν τον αιώνα λόγω των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων. Οι ουρανοί αδειάζουν επίσης. Ο αριθμός των πτηνών σε ΗΠΑ και Καναδά έχει μειωθεί κατά 30% από τη δεκαετία του 1970, ενώ στην Ευρώπη, το ίδιο διάστημα, έχουν χαθεί περίπου 600 εκατομμύρια πουλιά.
Με κάθε είδος που εξαφανίζεται, χάνουμε κι ένα πολύτιμο κομμάτι της φυσικής ιστορίας της Γης. Κι όσα επιβιώνουν, συνήθως ως αξεσουάρ έχουμε μάθει να τα αντιμετωπίζουμε. Οι κουκουβάγιες, για παράδειγμα, έχουν γίνει περιζήτητες στους γάμους στη Μεγάλη Βρετανία: χρησιμοποιούνται για να μεταφέρουν τις βέρες, όπως έκανε η Χέντβιχ, η κουκουβάγια του Χάρι Πότερ με την αλληλογραφία του…
