Το 1932, όταν ο Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούζβελτ διεκδίκησε για πρώτη φορά την προεδρία των ΗΠΑ, ήταν παράλυτος από τη μέση και κάτω. Για την ακρίβεια ήταν παράλυτος από το 1922, πριν καν γίνει κυβερνήτης της Νέας Υόρκης (1929-1932). Οταν το 1940 διεκδίκησε την τρίτη προεδρία, πολλά στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος ψιθύρισαν τις αντιρρήσεις τους, λόγω της επιδεινούμενης υγείας του. Το 1944, όταν κέρδισε για τέταρτη φορά τις εκλογές, ήταν ετοιμοθάνατος. Εκπληκτοι οι Αμερικανοί έμαθαν στις 12 Απριλίου 1945 ότι ο πρόεδρός τους πέθανε. Ηταν μόλις 63 χρόνων, αλλά η κατάσταση της υγείας του ήταν γνωστή μόνο στην Ουάσιγκτον. Οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν ήξεραν καν ότι ήταν παράλυτος από πολιομυελίτιδα. Ουδείς –μήτε πολιτικός αντίπαλός του μήτε δημοσιογράφος– αναφέρθηκε ποτέ δημοσίως για την υγεία του.
Σήμερα, μετά την εκρηκτική άνθηση των ΜΜΕ και την εκρηκτικότερη διάχυση των κοινωνικών δικτύων, ουδείς προσέχει τι λέει ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Ολοι στέκονται στο πώς το λέει. Δημοσιογράφοι, πολιτικοί αντίπαλοι, ηθοποιοί, ηγέτες συμμαχικών χωρών είναι με ένα σημειωματάριο στο χέρι και μετρούν τα φραστικά λάθη του «γερο-Τζο». Μπορεί κάποια στιγμή να κηρύξει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και το μόνο που θα προσέξουμε είναι ότι πριν πει τη λέξη «Τρίτος» δίστασε, γιατί –προφανώς– δεν θυμόταν πόσοι είχαν γίνει προηγουμένως.
Τα παραπάνω δεν είναι άσκηση νοσταλγίας για τον «παλιό καλό καιρό», όταν οι πολίτες ήταν ελλιπώς πληροφορημένοι. Ετσι κι αλλιώς «η καλοσύνη των παλιών χρόνων οφείλεται σε κακή μνήμη». Πολλές μελέτες έδειξαν ότι η κακή υγεία των ηγετών μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα, ασχέτως αν ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ άλλαξε την Αμερική και τον κόσμο προς το καλύτερο. Εβγαλε την αμερικανική οικονομία από τη Μεγάλη Υφεση του Μεσοπολέμου, ήταν ο βασικός συντελεστής για την ήττα του ναζιστικού και ιαπωνικού ολοκληρωτισμού. Τηρουμένων των αναλογιών αντίστοιχα είναι τα αποτελέσματα και της τετραετούς θητείας Μπάιντεν, αν και δεν έχει ηττηθεί ακόμη ο ρωσικός αναθεωρητισμός. Συνεπώς ναι μεν η υγεία των ηγετών πρέπει να είναι θέμα, αλλά θα πρέπει να ανησυχήσουμε αν είναι το μόνο θέμα.
Εκ των πραγμάτων, πάντως, καλό θα είναι (για τους Δημοκρατικούς, τις ΗΠΑ και τον κόσμο) να αποσυρθεί ο Τζο Μπάιντεν. Οχι για λόγους υγείας, αλλά για το γεγονός ότι κυριάρχησε ο λόγος περί υγείας του. Υπάρχουν πολλά προβλήματα στον δυτικό κόσμο, που ο Ντόναλντ Τραμπ θα επιδεινώσει. Είναι καιρός να συζητηθούν αυτά αντί να μετράμε τα γλωσσικά ολισθήματα ενός πολιτικού που έδωσε πολλά και δεν θα μάθουμε ποτέ πόσα θα μπορούσε ακόμη να δώσει.
