Για την έλλειψη προσωπικού σε πολλούς κλάδους της οικονομίας οι αριθμοί είναι γνωστοί και προκαλούν ευλόγως ανησυχία για την πορεία των οικονομικών μεγεθών τους επόμενους μήνες και ακόμη χειρότερα τα επόμενα χρόνια. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, η δυσκολία εξελίσσεται σε Γολγοθά για μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που προσπαθούν να δυναμώσουν αφού κατάφεραν να αντέξουν στα χρόνια της καταστροφής. Τα μεγάλα κενά δεν αφορούν μόνον εποχικούς κλάδους, όπως ο τουρισμός και η εστίαση, αλλά και τη μεταποίηση, που κατά κανόνα εξασφαλίζει πιο μακροπρόθεσμες και ασφαλείς θέσεις εργασίας.
Αν η κυβέρνηση θέλει να διορθώσει το πρόβλημα, οφείλει να αλλάξει πλήρως την πολιτική παροχών και να τεθούν αυστηρές προϋποθέσεις για τους πραγματικούς δικαιούχους των κρατικών ενισχύσεων.
Οσες εταιρείες προσπάθησαν να καλύψουν τις ανάγκες τους με εργατοτεχνικό προσωπικό από τρίτες χώρες έμπλεξαν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και απελπίστηκαν. Κάποιοι που είχαν υπομονή κατάφεραν ύστερα από οκτώ ή και δέκα μήνες να εγκριθούν ορισμένες θέσεις και να λύσουν κάποια από τα προβλήματά τους. Η γενική εικόνα πάντως είναι ότι ακόμη και με καλούς μισθούς δύσκολα βρίσκεις προσωπικό, αλλά την ίδια ώρα τα καφενεία στο κέντρο και στην περιφέρεια, χειμώνα – καλοκαίρι, είναι γεμάτα από… «ανέργους». Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ακόμη την ανεργία λίγο κάτω από το 10% διότι χιλιάδες νέοι και μεγαλύτεροι προτιμούν να δουλεύουν λίγο και με «μαύρα» και να συμπληρώνουν το εισόδημά τους με τα πάσης φύσεως επιδόματα που δίνει απλόχερα το κράτος. Αυτή η επιδοματική πολιτική, πέραν των στρεβλώσεων στην αγορά εργασίας και των απωλειών για το ασφαλιστικό σύστημα, δημιουργεί και μια γενιά τεμπέληδων και κακομαθημένων. Αν η κυβέρνηση θέλει να διορθώσει το πρόβλημα, οφείλει να αλλάξει πλήρως την πολιτική παροχών και να τεθούν αυστηρές προϋποθέσεις για τους πραγματικούς δικαιούχους των κρατικών ενισχύσεων. Μέσα από μια τέτοια επεξεργασία θα μειωθεί απίστευτα ο αριθμός εκείνων που θα λαμβάνουν τα επιδόματα διότι τα έχουν πραγματική ανάγκη. Σε αυτές τις περιπτώσεις η πολιτεία θα μπορεί με άνεση να ενισχύσει με γενναιοδωρία όσους το έχουν ανάγκη ώστε να ζουν αξιοπρεπώς. Είναι σπατάλη πόρων οι γενικού τύπου παροχές που απλώς χάνονται και δημιουργούν παρενέργειες διαρκείας. Αυτό το κατάλοιπο από την εποχή της πανδημίας, που πράγματι το κράτος διέσωσε την οικονομία και στήριξε αποφασιστικά την κοινωνία, πρέπει να καταργηθεί χθες. Η επιδότηση της εργασίας και η ενίσχυση της δημιουργικότητας των πολιτών για να τολμήσουν σε τομείς της οικονομίας που έχουν μέλλον πρέπει να είναι η προτεραιότητα για την κυβέρνηση. Ετσι κι αλλιώς δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από την αντιπολίτευση, που περιγράφει μια χώρα κατεστραμμένη αλλά δεν υπάρχει παρά μόνον στη φαντασία τους. Η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει ξεπεράσει σε κοινωνικές παροχές κάθε προηγούμενο. Αυτό προφανώς συμβαίνει επειδή μπορεί, αλλά οι καλές δημοσιονομικές συνθήκες δεν θα παραμείνουν θετικές για πάντα και γι’ αυτό απαιτείται σύνεση τώρα που είναι ακόμη νωρίς.
