Είναι κανόνας, επιβεβλημένος θα έλεγα, σε ποδοσφαιρικές ή μπασκετικές αναμετρήσεις –εννοείται όταν δεν παίζει η ομάδα μας– να υποστηρίζουμε κάποιον από τους δύο αντιπάλους. Δεν γίνεται να πέφτουν κορμιά στον αγωνιστικό χώρο κι εμείς να παρακολουθούμε τα όσα γίνονται όπως οι λόρδοι παρατηρητές πτηνών. Η ψυχραιμία έχει και τα όριά της. Αλλωστε δεν έχει νόημα να βλέπεις τέτοιους αγώνες αν δεν συμμετέχεις κι εσύ στην ένταση των φάσεων, στη χαρά της επιτυχίας, στην απογοήτευση της χαμένης ευκαιρίας, στην πίκρα της ήττας. Βέβαια, για να μην υπερβάλλουμε, από τη στιγμή που δεν αγωνίζεται η ομάδα μας, όλα αυτά τα συναισθήματα έχουν διάρκεια ολίγων λεπτών. Ουδεμία σχέση έχουν με τους πολυήμερους πανηγυρισμούς σε περίπτωση νίκης ή τις βαριές, ξάγρυπνες νύχτες σε περίπτωση ήττας της ομάδας μας. Οταν η υποστήριξή μας είναι για να έχει κάποιο ενδιαφέρον το δίωρο που αφιερώνουμε στον αγώνα, όλα είναι πολύ light. Ανώδυνα και ειρηνικά.
Το δικό μας το Εuro μπροστά στο Copa America είναι κάτι σαν τους ιππικούς αγώνες δεξιοτεχνίας. Ευγενές άθλημα.
Προχθές έβλεπα τον ημιτελικό του Copa America μεταξύ Κολομβίας και Ουρουγουάης. Για εθνικούς λόγους υποστήριζα την εθνική Ουρουγουάης. Ποιοι είναι οι εθνικοί λόγοι; Οι κάτοικοι αυτής της μικρής χώρας είναι οι πιο φιλέλληνες του πλανήτη. Μας λατρεύουν. Ετσι αισθάνθηκα την υποχρέωση να ανταποδώσω την αγάπη τους, παρέχοντας αφειδώς την υποστήριξή μου. Δυστυχώς όμως χάσαμε. Μάλιστα συνέλαβα τον εαυτό μου στα δύο δοκάρια που είχε η Ουρουγουάη να βωμολοχεί, συγκρατημένα βέβαια. Α propos, το δικό μας το Εuro μπροστά στο Α propos είναι κάτι σαν τους ιππικούς αγώνες δεξιοτεχνίας. Ευγενές άθλημα.
Τώρα, ενόψει του σημερινού τελικού, οι δύο παρατάξεις λαμβάνουν θέσεις στο Διαδίκτυο. Ηδη οι αγγλόφιλοι και οι ισπανόφιλοι ανταλλάσσουν δοκιμαστικά πυρά, πριν από τη μεγάλη αναμέτρηση. Κι εμείς οι υπόλοιποι λίγο πριν αρχίσει το παιχνίδι θα ταχθούμε δίπλα στην Αγγλία ή την Ισπανία, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να συμμετάσχουμε στη μεθεόρτια καζούρα. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, όταν ακούω μερικούς να λένε το ξενέρωτο πως «είναι με το ποδόσφαιρο» ή το άλλο «ας κερδίσει ο καλύτερος», βγάζω φλύκταινες. Ο καλύτερος, αξιωματικά, είναι αυτός που εμείς υποστηρίζουμε.
