Είναι πολύ νωρίς για να πούμε ότι η απόπειρα δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ έκρινε ήδη το εκλογικό αποτέλεσμα στις ΗΠΑ. Τέσσερις μήνες είναι τεράστιος πολιτικός χρόνος, μέσα στον οποίο πολλά μπορεί να συμβούν. Ανατροπές επί ανατροπών και τελικά αυτό που θα προκύψει ουδείς σήμερα το φαντάζεται. Ο Σπύρος Μαρκεζίνης στην Πολιτική Ιστορία του, κάπου γράφει ότι ο πιο προβλεπτός παράγοντας στην Ιστορία είναι ο απρόβλεπτος παράγων. Σχεδόν σε όλα τα μεγάλα γεγονότα κάτι εμφανίστηκε από το πουθενά και άλλαξε τη ροή τους. Ετσι, προσωπικά, δεν βιάζομαι στις εκτιμήσεις μου. Το μόνο που θεωρώ σίγουρο –και δεν ρισκάρω να το γράψω– είναι πως η απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ «σκότωσε» την υποψηφιότητα του Τζο Μπάιντεν, καθώς καθιστά επιβεβλημένη την αντικατάστασή του.
Οι εικόνες είναι σκληρές, διότι η πραγματικότητα είναι σκληρή. Η εικόνα του αιμόφυρτου Τραμπ, με υψωμένη τη γροθιά, κάτω από την αστερόεσσα, να καλεί τους Αμερικανούς να πολεμήσουν, εκ των πραγμάτων λειτουργεί συγκριτικά με την εικόνα ενός Μπάιντεν που τρεκλίζει. Αφήνω κατά μέρος τη ζωντάνια και την ετοιμότητα του ενός και την εμφανή έλλειψη διαύγειας πνεύματος του άλλου.
Είναι φανερό ότι οι Δημοκρατικοί αν δεν αλλάξουν ηγέτη, βαδίζουν υπό τις παρούσες συνθήκες σαν πρόβατα στη σφαγή.
Είναι φανερό ότι οι Δημοκρατικοί αν δεν αλλάξουν ηγέτη, βαδίζουν υπό τις παρούσες συνθήκες σαν πρόβατα στη σφαγή. Είθισται στα μεγάλα και ιστορικά κόμματα, με τους πανίσχυρους χορηγούς και τους διάσημους υποστηρικτές, να λειτουργούν αυξημένα αντανακλαστικά. Να γίνονται κινήσεις για να ανατρέψουν δυσμενείς καταστάσεις που τείνουν να λάβουν μόνιμα χαρακτηριστικά. Και η κυριαρχία του Τραμπ, μετά την απόπειρα εναντίον του, θα διαμορφώνει κάθε μέρα μια ακόμα πιο δυσάρεστη κατάσταση για το Δημοκρατικό Κόμμα. Θα το φέρνει όλο και πιο κοντά στην ήττα. Η λογική λέει πως αυτά τα αυξημένα αντανακλαστικά θα ενεργοποιηθούν και ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ θα αποσυρθεί μετά βαΐων και κλάδων. Διά ταύτα, ας μη βιαζόμαστε! Στην Ιστορία η ευθύγραμμη πορεία των γεγονότων είναι σπάνια.
Αλλωστε, ο Ντόναλντ Τραμπ εξακολουθεί για σχεδόν τη μισή Αμερική να ενσαρκώνει το απόλυτο κακό. Εχει δαιμονοποιηθεί και σε αυτό βέβαια συνέβαλε και ο ίδιος με τα πεπραγμένα του. Εδωσε πολλές φορές λαβή για να κατηγορηθεί πως δίχασε και πόλωσε ιδεολογικά και πολιτικά μια διχασμένη κοινωνικά αμερικανική κοινωνία.
Στον υπάρχοντα κοινωνικό διχασμό, με τον λόγο του, έδωσε ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα, καθώς, ως γνωστόν, η δράση φέρνει και την αντίδραση. Ποιος ξέρει πώς λειτούργησε το μυαλό ενός εικοσάχρονου που πήρε την απόφαση να τον δολοφονήσει; Τι φορτίο κουβαλούσε αυτό το νεαρό παλικαράκι που όπλισε το χέρι του; Εννοείται ότι τις απαντήσεις τις εικάζουμε και συμπυκνώνονται στο ότι ο Τραμπ για αυτόν τον εικοσάχρονο εκπροσωπούσε το απόλυτο κακό. Δηλαδή επανερχόμαστε από εκεί που ξεκινήσαμε. Ο μανιχαϊσμός σκοτώνει και όχι κατ’ ανάγκην το υποψήφιο θύμα.
