Ας υποθέσουμε ότι τον Νοέμβριο στις ΗΠΑ εκλέγεται πρόεδρος ο υποψήφιος των Δημοκρατικών. Δεν ενδιαφέρει αν θα είναι ο Τζο Μπάιντεν και αν θα είναι ικανός να κυβερνήσει. Οπως διάβασα, οι περισσότεροι που τον αμφισβητούν στο κόμμα του δεν ανησυχούν για τη δυνατότητά του να κερδίσει τις εκλογές. Αμφιβάλλουν για την ικανότητά του να κυβερνήσει. Ομως σήμερα ειδικά, μετά την απόπειρα κατά του Τραμπ, η υπόθεση απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την πιθανότητα υλοποίησής της. Υπόθεση εργασίας: τι θα γίνει αν χάσει ο Τραμπ και κερδίσει ο δημοκρατικός αντίπαλός του; Τι θα γίνει αν χάσει ο υποψήφιος που έχει ήδη ξεκαθαρίσει πως μόνον μια απάτη μπορεί να τον κερδίσει; Πώς θα αντιδράσουν οι οπαδοί του υποψηφίου που φώναξε «Πολεμάμε! Πολεμάμε! Πολεμάμε!», ενώ ήταν ακόμη ματωμένος και κρατούσε την αμερικανική σημαία; Και μόνον η λέξη δίνει το στίγμα. Η δημοκρατία δεν είναι πολεμική πράξη. Είναι ανταγωνιστικό πολίτευμα, οξύνει τα πάθη, όμως έχει όρια. Και ο Ντόναλντ Τραμπ έχει αποδείξει ότι αποδέχεται τα όριά της μόνο στον βαθμό που τον βολεύουν. Η εισβολή των οπαδών του στο Καπιτώλιο ήταν μια γενική δοκιμή αυτού που πρόκειται να συμβεί αν χάσει τις εκλογές του Νοεμβρίου. Αν του την «κλέψουν», όπως λέει ο ίδιος. Ομως δεν χρειάζεται να ανησυχούμε. Μετά την απόπειρα δολοφονίας του και την ηρωοποίησή του όλοι δουλεύουν γι’ αυτόν. Ακόμη κι ο Μπάιντεν που βρήκε μια πρώτης τάξεως δικαιολογία για να δικαιολογήσει την ήττα του.
Η αμερικανική κοινωνία είναι πουριτανική. Βλέπει τον κόσμο σαν μια συνεχή σύγκρουση ανάμεσα στο καλό και το κακό. Σήμερα η μισή αμερικανική κοινωνία θεωρεί ότι η άλλη μισή είναι φασιστική. Κι αυτή αντιμετωπίζει την άλλη μισή ως ηθικά διεφθαρμένη. Αν συνυπολογίσεις στη συνταγή και το ποσοστό της οπλοκατοχής, τότε δικαιούσαι να ανησυχείς για την αμερικανική δημοκρατία. Κατά συνέπεια για το μέλλον της Δύσης.
Εμάς δεν μας αφορά το μέλλον της Οκλαχόμα ή του Μιλγουόκι. Μας αφορά όμως η κατάσταση των ΗΠΑ ως ηγέτιδος δύναμης της Δύσης. Πώς θα είναι ο κόσμος μας αν εκλεγεί ο Τραμπ ή αν εκλεγεί ο Μπάιντεν; Θα αλλάξουν οι ισορροπίες στη Μέση Ανατολή ή την Ουκρανία; Δεν αποκλείεται η εκλογή του Τραμπ να αφυπνίσει την Ευρώπη και να της επιτρέψει να αντιληφθεί ότι οφείλει με τις δικές της δυνάμεις να αντιμετωπίσει τη ρωσική απειλή. Κι αν εκλεγεί ο Μπάιντεν, ή όποιος-όποια τον αντικαταστήσει; Αποκλείεται, θα μου πείτε. Η απόπειρα δολοφονίας κατά του Τραμπ είναι σαν ψήφος εμπιστοσύνης. Η εκλογή του όμως δεν θα επουλώσει το βαθύ χάσμα της αμερικανικής κοινωνίας.
