«Αν πυροβολούσα κάποιον στη μέση της 5ης Λεωφόρου, δεν θα έχανα ούτε μία ψήφο», έλεγε ο Τραμπ το 2016. Τελικά πυροβόλησαν τον ίδιο, γεγονός που θα του διασφαλίσει, όπως εκτιμάται, ακόμη περισσότερες ψήφους. Μπορούν μερικά χιλιοστά να κρίνουν το μέλλον του πλανήτη; Κι αν ο δράστης πετύχαινε τον στόχο; Και μόνο τα ερωτήματα υποδηλώνουν το σημείο στο οποίο έχει περιέλθει η πολιτική στις ΗΠΑ· μαζί της και η διεθνής κοινότητα.
Ο Economist υπενθύμισε έρευνα που διενεργήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο μόλις τρεις εβδομάδες πριν από το περιστατικό του Σαββάτου. Το 10% των ερωτηθέντων είχε δηλώσει ότι η χρήση βίας θα ήταν δικαιολογημένη αν εμπόδιζε τον Τραμπ να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο. Η ειρωνεία είναι ότι το ποσοστό της αντίπαλης πτέρυγας, εκείνων που δικαιολογούσαν τη βία με στόχο την επαναφορά του Τραμπ στο προεδρικό αξίωμα, ήταν χαμηλότερο: στο 7%. Το σοκαριστικό με τη δολοφονική επίθεση στον Τραμπ είναι ότι δεν προκαλεί ακριβώς έκπληξη. Τέτοια είναι η πόλωση στην αμερικανική πολιτική. Τέτοιο είναι το χάσμα στην αμερικανική κοινωνία.
Οι Δημοκρατικοί θέλουν και δημόσια στήριξη της υγειονομικής περίθαλψης. Οι Ρεπουμπλικανοί δεν σηκώνουν κουβέντα. Ο Μπάιντεν στηρίζει μια κάποια διαδικασία για υπηκοότητα στους μετανάστες χωρίς έγγραφα. Ο Τραμπ «βλέπει» μόνο απέλαση και ανάγει σε προσωπικό στοίχημα ένα απροσπέλαστο τείχος στα σύνορα με το Μεξικό. Οι Δημοκρατικοί αναγνωρίζουν την κλιματική αλλαγή και στρατεύονται στην προσπάθεια για ανάπτυξη των ανανεώσιμων. Οι Ρεπουμπλικανοί θεωρούν fake news τη συζήτηση για το κλίμα και θωρακίζουν την παραγωγή με ορυκτά καύσιμα.
Ο Μπάιντεν εισηγείται φορολογικές αυξήσεις για τα υψηλά εισοδήματα. Ο Τραμπ υπόσχεται μειώσεις. Οι Δημοκρατικοί υπερασπίζονται το δικαίωμα στην άμβλωση. Οι Ρεπουμπλικανοί ευαγγελίζονται το «δικαίωμα στη ζωή». Ο Μπάιντεν προσπαθεί να ελέγξει την κατοχή όπλων. Ο Τραμπ επικαλείται τη συνταγματική κατοχύρωση της οπλοκατοχής· παρεμπιπτόντως, δέχθηκε τη σφαίρα ενός νεαρού πολίτη.
Τα δύο κόμματα, τους δύο υποψηφίους, χωρίζει άβυσσος. Ως αποτέλεσμα, η πολιτική στις Ηνωμένες Πολιτείες γίνεται όλο και πιο συναισθηματική. Υπάρχει και όρος, κομμένος και ραμμένος στα μέτρα τους: «συναισθηματική πόλωση». Την εξηγούν επιστημονικές εκθέσεις πολιτικών ψυχολόγων. Τεκμηριώνουν τον φανατισμό ο οποίος βασίζεται σε ένα είδος «σπλαχνικής αντιπάθειας» για το αντίπαλο στρατόπεδο.
Το γεγονός ότι ο 20χρονος έδρασε μόνος του αποτρέπει μια γενίκευση της κρίσης η οποία θα μπορούσε να αγγίξει τα όρια ενός εμφυλίου πολέμου. Ο,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό: ο δράστης αστόχησε και ο Τραμπ βγαίνει ενισχυμένος. Μακάρι να μπορούσε να πει κανείς το ίδιο και για τη δημοκρατία στις ΗΠΑ.
