Η δόξα και τα προνόμια ήταν τόσο βαρύτιμα που εξέτρεφαν πειρασμούς. Στην αρχαία Αθήνα φέρ’ ειπείν, οι ολυμπιονίκες αποθεώνονταν, χρυσώνονταν και μπορούσαν να σιτίζονται εφ’ όρου ζωής στο πρυτανείο. Ζηλόφθονες πνευματικοί άνθρωποι καταδίκαζαν την υπερβολική απόδοση τιμών. O σωματικά καχεκτικός, ιδιοφυής, ρήτορας Ισοκράτης απορούσε γιατί οι πόλεις έδιναν γη και ύδωρ σε δρομείς, παλαιστές, πυγμάχους κ.λπ. και όχι σ’ εκείνους που ανακάλυπταν κάτι χρήσιμο για τους ανθρώπους· ο Αριστοτέλης καυτηρίαζε αυστηρά την απουσία μέτρου στην εκγύμναση, περιγράφοντας μάλιστα την απάνθρωπη παραμόρφωση σε πρόσωπα αθλητών.
Ο κότινος δεν ήταν για όλους τους συμμετέχοντες το μόνο κίνητρο. Μπαγαποντιές και λαμογιές έδιναν και έπαιρναν στους ιερούς Αγώνες. Τα κρούσματα δωροδοκιών αντιπάλων στη γη της Ολυμπίας μαθεύτηκαν και ελήφθησαν δραστικά μέτρα. Επεφταν γερά πρόστιμα (κάποια ημετέρων σβήνονταν), οι διεφθαρμένοι αθλητές διαπομπεύονταν ενώ τα σπασμένα πλήρωναν (από την τσέπη τους) και οι πόλεις που εκπροσωπούσαν.
Για άλλου είδους παραπτώματα έπιπτε ράβδος. Κυριολεκτικά. Κατ’ εντολήν ελλανοδικών, μυώδεις μαστιγοφόροι (κάποιοι πρώην αθλητές) τιμωρούσαν αγρίως τους παραβάτες πριν τους δοθεί κόκκινη κάρτα. Αλλά και παντεπόπτες για την ηθική ευταξία των Αγώνων ελλανοδίκες πιάνονταν στα πράσα.
Αν πιστέψουμε τον Πλούταρχο, προμήθευαν σε φιγουρατζήδες κοτίνους-σουβενίρ επί χρήμασι, ενώ πάλι με το αζημίωτο έκαναν στραβά μάτια σε απαγορευμένες τεχνικές αθλητών, π.χ. συντριβή δακτύλων, στραμπουλήγματα γεννητικών οργάνων, νυχιές στα μάτια κ.λπ. Οργίαζαν και οι μεταγραφές αθλητών από πόλη σε πόλη με παχυλό πριμ. Το αρχαίο πνεύμα αθάνατο έφριττε σιωπώντας στωικά· αρχετυπικό το ρητό «είναι πολλά τα λεφτά (θεέ) Αρη».
Στους ρωμαϊκούς χρόνους, οι Ολυμπιακοί Αγώνες κακοφόρμισαν, έγιναν ωμά επαγγελματικοί. Ακόμα και ο φρέσκος ιδρώτας αθλητών (υπό συνθήκες καύσωνα) ανακατευόταν με το αγνό λάδι που αλείφονταν και με τη σκόνη της παλαίστρας και μοσχοπουλιόταν σαν καλλυντικό και θαυματουργό αφροδισιακό. Ας μην επεκταθούμε στη χρήση ποικίλων διεγερτικών, με ρεκόρ δοσολογίας, σε υγρά και στερεά μορφή, από αθλητές-δοκιμαστικούς σωλήνες. Από το παρθένο ντόπινγκ δεν εξαιρούνταν ούτε τα υπεράνω υποψίας άλογα αρματοδρόμων.
Ηρθε όμως το νεοφώτιστο χριστιανικό Βυζάντιο, που με διατάγματα των Θεοδοσίου Α΄, Θεοδοσίου Β΄ και ακροτελεύτιο του Ιουστινιανού, εκχέρσωσε κάθε τι συνδεδεμένο με αρχαιολατρία/ ειδωλολατρία, μαζί και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αποκαθαρμένη πλήρως από μιάσματα του παρελθόντος, η εν Αθήναις αναστάσιμη τελετή τους έλαμψε μετά 1.500 χρόνια.
Οσοι πιστοί (ο υπογράφων εξαρτημένος τηλεθεατής των Αγώνων και βαθύς γνώστης της ιστορίας στίβου και μπιτς βόλεϊ) ας λάβουμε θέσεις για τις συγκινήσεις που θα προσφέρει το «Παρίσι 2024». Είναι μια βιώσιμη εκεχειρία με την καθημερινότητα.
