Τα πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα δεν μπορούμε να τα προσεγγίσουμε και να τα ερμηνεύσουμε με τη μεταφυσική και τη συνωμοσιολογία. Μπορεί αυτά τα εργαλεία να προσφέρουν τέρψη στο φιλοθεάμον κοινό, όμως είναι εντελώς ακατάλληλα για να εξηγήσουν την πραγματικότητα. Μόνο με τη λογική, χωρίς κραυγές, αφορισμούς και κατάρες, θα δούμε τι πραγματικά συμβαίνει. Ολα τα άλλα συσκοτίζουν και δεν φωτίζουν.
Ετσι, θα πρέπει να δούμε με πολιτικούς όρους για ποιο λόγο τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και ο Στέφανος Κασσελάκης δείχνουν τέτοια ανοχή στον κ. Παύλο Πολάκη. Μήπως τους κρατά από κάπου; Διερωτάται ο υποψιασμένος πολίτης που είναι εκπαιδευμένος από μεγάλη μερίδα διαμορφωτών της κοινής γνώμης να ψάχνει τις αιτίες με όρους αστυνομικού μυθιστορήματος. Ή μήπως ο κ. Π. Πολάκης έχει κάποιους υψηλούς προστάτες; Κατά τη γνώμη μου η απάντηση είναι πολύ πιο απλή και πολύ πιο ευκρινής. Τον φοβούνται. Οχι για αυτά που γνωρίζει, αλλά διότι αν τον διώξουν θα πάρει φεύγοντας και το μισό κομμάτι του ήδη μικρού ΣΥΡΙΖΑ. Και γιατί θα συμβεί αυτό; Διότι ο κ. Π. Πολάκης εκφράζει ένα αντιδεξιό ρεύμα που υπάρχει στον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, δώρο του γάμου της με τη λαϊκιστική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ.
Αν τον απέβαλλαν από το κόμμα, το ισοζύγιο κέρδη/ζημίες θα ήταν ακόμα πιο αρνητικό. Ο κ. Π. Πολάκης, είτε αρέσει είτε δεν αρέσει αυτή η διαπίστωση, κρατεί εντός του ΣΥΡΙΖΑ ένα ευμέγεθες τμήμα των ψηφοφόρων του.
Η ανανεωτική Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, ποτέ δεν διακρίθηκε για μια αντιδεξιά ρητορεία και πολιτική. Απεναντίας, στα πολωμένα χρόνια της δεκαετίας του 1980, στάθηκε απέναντι σε αυτό που αποκλήθηκε «αυριανισμός», καθώς συμπύκνωνε τη χυδαιότητα με το μένος κατά της «Δεξιάς».
Αυτό όμως το πολιτικό ρεύμα επιβίωσε, αφού άντεξε στην πολιτική νηνεμία της περιόδου 1994-2011. Και επανήλθε δριμύτερο στην εποχή των μνημονίων. Και ως γνωστόν όταν υπάρχει κοινό, είναι εύκολο να βρεθούν αυτοί που θα το εκπροσωπήσουν και εξίσου εύκολο να βρεθούν και αυτοί που θα στηρίξουν οικονομικά το εγχείρημα της πολιτικής του εκπροσώπησης. Δηλαδή, αν υπάρχει πελατεία για ένα προϊόν, βρίσκονται οι πωλητές και οι χορηγοί.Ο κ. Π. Πολάκης αυτή τη στιγμή είναι ο κατεξοχήν πολιτικός εκφραστής αυτού του αντιδεξιού λαϊκισμού. Αν δεν ήταν αυτός θα βρισκόταν κάποιος άλλος. Τα πολιτικά ρεύματα, εφόσον δεν είναι περιθωριακά, ποτέ δεν μένουν ορφανά. Γι’ αυτό λοιπόν, μιλώντας πάντα με πολιτικούς όρους, τόσο ο Αλ. Τσίπρας –ένας πολιτικός που δεν δίστασε να αποστρατεύσει άκομψα σωρεία στενών συνεργατών του– όσο και ο Στέφανος Κασσελάκης –που φθείρει μεθοδικά, κυρίως σε ηθικό επίπεδο, το προφίλ του προκατόχου του– στέκονται σούζα στην αμετροέπεια του κ. Π. Πολάκη που, κατά γενική ομολογία, βλάπτει τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ομως –επίσης κατά γενική ομολογία– αν τον απέβαλλαν από το κόμμα, το ισοζύγιο κέρδη/ζημίες θα ήταν ακόμα πιο αρνητικό. Ο κ. Π. Πολάκης, είτε αρέσει είτε δεν αρέσει αυτή η διαπίστωση, κρατεί εντός του ΣΥΡΙΖΑ ένα ευμέγεθες τμήμα των ψηφοφόρων του.
