Δεν είναι δύσκολο σε έναν γνώστη των ισορροπιών του αναλυτικού προγράμματος σπουδών να καταλάβει ότι το μάθημα της Πολιτικής Παιδείας θα «πληρώσει» την απόφαση του υπουργού Παιδείας Κυριάκου Πιερρακάκη να εισαχθεί στην Α΄ Λυκείου μάθημα για τα βασικά οικονομικά μεγέθη και εργαλεία. Οι συντάκτες των αναλυτικών προγραμμάτων, εξειδικεύοντας τι περιλαμβάνει το μάθημα της Πολιτικής Παιδείας, αναφέρουν την οικονομία, τους πολιτικούς θεσμούς, τις αρχές δικαίου και την κοινωνιολογία. Αρα, είναι εύλογο η οικονομία να υπερισχύσει των υπολοίπων αντικειμένων.
Αλλωστε στην Α΄ Λυκείου, τάξη στην οποία ολοκληρώνεται η υποχρεωτική γενική παιδεία, αφού μετά ο μαθητής μπορεί να μεταπηδήσει σε επαγγελματικό λύκειο, διδάσκονται όλα τα μαθήματα (Αρχαία, Ελληνική γλώσσα, Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Ιστορία, Πληροφορική) που καταλήγουν να εξετάζονται στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Ολα, πλην της Οικονομίας (και των πολύ εξειδικευμένων Λατινικών). Ετσι, υπάρχει κίνδυνος μήπως το μάθημα της Οικονομίας καταλήξει να αφορά μόνον όσους μαθητές θέλουν να σπουδάσουν οικονομικά.
Εως τώρα, οικονομικά διδάσκονταν αποσπασματικά στο μονόωρο μάθημα της Α΄ Γυμνασίου της Οικιακής Οικονομίας. Με βάση τις προτάσεις που έχουν κατατεθεί κατά καιρούς υπέρ του μαθήματος στο υπουργείο Παιδείας, και οι οποίες έπεισαν τον κ. Πιερρακάκη, στο νέο μάθημα μπορούν να διδάσκονται απλά οικονομικά (όπως π.χ. η χρήση της πιστωτικής κάρτας, οι επιπτώσεις του δανεισμού και υπερδανεισμού στη ζωή ενός πολίτη, η υπερημερία κ.λπ.). Μάλιστα, ο Νίκος Ρώμπαπας, γενικός διευθυντής του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών, σε άρθρο του στην «Κ» (7.7.2024) επεσήμανε εύστοχα ότι «η άγνοια των βασικών οικονομικών εννοιών κάνει τους πολίτες εύκολα θύματα της δημαγωγίας και του λαϊκισμού, όπως τεκμηριώνει πλήθος οικονομικών ερευνών, μεταξύ των οποίων του καθηγητή Γεώργιου Πάνου. Ο καθηγητής μελέτησε τη συσχέτιση του οικονομικού αναλφαβητισμού με την υποστήριξη λαϊκιστικών και δημαγωγικών προτάσεων». Ο οικονομικός εγγραμματισμός είναι απαραίτητος, ουδείς μπορεί να έχει αντεπιχειρήματα.
Ωστόσο, η συσχέτιση της προσωπικής ανάπτυξης με την ανάπτυξη της χώρας, της κοινωνικής πολιτικής και της φορολογικής συνείδησης με τα δημόσια έσοδα, γίνονται κατανοητά ως αποτέλεσμα κριτικής σκέψης από τους μαθητές και βιωματικής παιδείας και όχι με αποστήθιση ορισμών. Ομως, για την αντιμετώπιση του λαϊκισμού, βασικότερο είναι τα παιδιά να κατανοήσουν τη θεσμική λειτουργία της πολιτείας, να είναι ευσυνείδητοι πολίτες, να κατανοήσουν την αξία της κοινωνικής πολιτικής σε αντιδιαστολή με το προσωπικό συμφέρον υπεράνω όλων…
